Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Uwagi o mowie cynicznej. Kallikles i Trazymach jako mówcy cyniczni

100%

Pietrzak M.

Studia Philosophica Wratislaviensia

|

2019

|

tom 14

|

nr 4

45 - 68

EN

Cynical speech is a proper form of manifestation of what we call cynicism. It takes the form of a persuasive strategy which assumes the achievement of the rhetorical consubstantiation of a cynical speaker and her/his auditorium. Cynical speech is a game that takes place between three sides: a cynical speaker posing as an immoralist, a moralist and an auditorium, the acquisition of which is the aim of both interlocutors. At the outset, the cynical speaker gives the identity of naive dilettantes’ to both the members of the auditorium and the moralist and then tries to persuade the audience to side with him and take on the role of the students of a cynical expert. This is what can be described as cynical modulation. In its course, the initial opposition of a professional versus dilettante turns into an opposition of master versus student, while the unattractive identity of a dilettante is transferred to a moralist. In this way, the speaker achieves what Kenneth Burke thinks is the right goal for any rhetorical act: the speaker’s consubstantiation with the auditorium. This process is presented based on the example of the disputes between Socrates, as a moralist on the one hand, and sophist-politicians Thrasymachus and Callicles, who personify the type of cynical speakers, on the other. The analysis of cynical speech carried out in the paper leads to an indication of some basic features of this way of speaking, as well as the relationship that exists between them and the content of viewpoints voiced by cynical speakers. These viewpoints have been described as aristocratic democratism and people’s anti-democratism. These are two forms of what has been described as the cynical counter-ideal. The adoption of these positions is an indirect expression of the same systematic ambiguity that lies in the form of cynical speaking, which belongs to the very essence of cynicism as a cultural phenomenon.

2

Umierający Sokrates i Wielka Matka

100%

Pietrzak M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2021

|

nr 108

9-31

EN

The last days of Socrates’ life, which, as indicated by ancient sources, took place at the turn of the months of Mounuchiōn and Thargēliōn, fit into the scheme of the sacral calendar of Athens as a spectacle completing the ritual sacrificial cycle connected with the commemoration of the Cretan expedition of Theseus and the Thargēliōn festival celebrated immediately after it. Socrates dies as a sacrifice offered to Artemis, the Great Mother, and at the same time fulfills the heroic myth. This myth on the Jungian psychoanalysis plane signifies the liberation of the conscious ego from the power of the unconscious, represented by the Great Mother archetype. The mythological-psychological context allows us to give a new interpretation to the discussions which Plato noted in his dialogues and which are connected with the death of Socrates. Above all, they put in a new light the Socratic majeutics, as about the service of Artemis, as well as the consideration of the immortality of the soul and the eschatological myths told on their occasion, which Plato wrote down on the pages of the Phaedo.

PL

Ostatnie dni życia Sokratesa, które, jak wskazują na to źródła starożytne, miały miejsce na przełomie miesięcy Mounuchiōn i Thargēliōn, wpisują się w schemat sakralnego kalendarza Aten jako widowisko dopełniające rytualny cykl ofiarniczy związany z upamiętnieniem kreteńskiej wyprawy Tezeusza i obchodzonego bezpośrednio po nim święta Thargeliów. Sokrates umiera jako ofiara złożona Artemidzie – Wielkiej Matce, a jednocześnie realizuje mit bohaterski. Mit ten na płaszczyźnie jungowskiej psychoanalizy oznacza uwolnienie się świadomego ego spod władzy nieświadomości reprezentowanej przez archetyp Wielkiej Matki. Kontekst mityczno-psychologiczny pozwala nadać nową interpretację dyskusjom, które zapisał Platon w dialogach powiązanych ze śmiercią Sokratesa. Przede wszystkim w nowym świetle stawiają one Sokratejską majeutykę, jako służbę Artemidzie, a także rozważania o nieśmiertelności duszy oraz opowiadane przy ich okazji mity eschatologiczne, które zapisał Platon na kartach Fedona.

3

Książę Niccola Machiavellego jako przykład zastosowania toposu zakulisowości

100%

Pietrzak M.

Res Rhetorica

|

2019

|

tom 6

|

nr 1

EN

To explain the phenomenon of the popularity of Machiavelli's Prince one has to point out the mode of communication that is used by the author. He has presented himself as a professional in the field of politics, and he wants to see his readers as professionals as well. The typically cold and seemingly unadorned style of Machiavelli’s prose underlines the impersonal relation between the author and his object of consideration. In the framework of rhetorical theory, this mode of communication can be described as searching for the ways to gain, as Kenneth Burke would put this, rhetorical consubstantiation. The speaker talks to the audience in a manner that is characteristic of backstage communication, giving them the hope to be joining a community of professionals. They can join this community by following the master of the political art: Machiavelli himself. This mode of communication can be found elsewhere in literature, especially where the element of cynicism appears, as its nature consists in precisely this form of rhetorical backstage speaking. It is present in the parts of Thucydides’ Peloponnesian War and on the pages of Plato’s dialogues, where the founder of the Academy confronts Socrates’ moralism with the immoralist perspectives of the sophists.

PL

Aby wyjaśnić fenomen popularności Księcia Niccola Machiavellego, należy wskazać na osobliwy sposób komunikowania się autora tego dzieła z czytelnikiem. Autor przedstawia siebie jako fachowca z dziedziny sztuki politycznej, za swoich czytelników zaś chce mieć jedynie tych, którzy, jak on, znają się na rzeczy. Charakterystyczny zimny i, z pozoru przynajmniej, nieozdobny styl, jakim posługuje się autor Księcia, podkreśla dodatkowo profesjonalny i nieosobisty stosunek pisarza do przedmiotu jego rozważań. W kategoriach teorii retorycznej taki sposób komunikowania się daje się opisać jako poszukiwanie okrężnych dróg do tego, co Kenneth Burke określał mianem konsubstancjacji retorycznej. Mówca stara się przemawiać do widowni w sposób charakterystyczny dla komunikacji zakulisowej, aby w ten sposób dać jej członkom poczucie uczestnictwa we wspólnocie fachowców, do której włączeni są przez podążanie za mistrzem w sztuce, który reprezentowany jest przez przemawiającego do nich autora Księcia. Z tego rodzaju komunikowaniem spotykamy się w dziejach kultury wszędzie tam, gdzie do głosu dochodzi element cyniczności, którego istotą jest właśnie ów zakulisowy sposób komunikacji. Znaleźć go można na przykład we fragmentach Wojny peloponeskiej Tukidydesa czy na kartach dialogów Platona, w których konfrontuje on moralizm Sokratesa z immoralizmem sofistów.

4

Problem fundamentu poznania a status etyki. Poglądy Davida Hume’a na naturę sądów moralnych

100%

Pietrzak M.

Diametros

|

2010

|

nr 24

24-44

PL

Filozofia moralna Dawida Hume’a jest źródłem ciągłych problemów, których źródło tkwi w szeroko przyjętym modelu interpretacyjnym. Ów model opiera się na założeniu mówiącym o tym, że filozofia autora Traktatu o naturze ludzkiej może zostać poprawnie zrozumiana jedynie jako kontynuacja tradycji Lockowsko-Berkeleyowskiej. Okazuje się jednak, że pogłębiona analiza argumentacji Hume’a może pokazać, że tak filozofia moralna jak i epistemologia powstawały pod przemożnym wpływem Szkockich Filozofów Zdrowego Rozsądku a także, a może przede wszystkim, pod wpływem ojca Oświecenia Szkockiego Francisa Hutchesona.

EN

Hume’s moral philosophy is a source of notorious problems which are rooted in the generally accepted interpretational model. This model is based on the supposition that Hume's philosophy can be fully analyzed from the point of view of the Locke-Berkeley tradition supported by Kant’s recognition of the nature of Humean philosophy. Nevertheless, a deeper analysis of Hume’s arguments shows that the epistemology and moral philosophy of the Treatise was influenced by Scottish common sense philosophers as well as by the father of the Scottish Enlightenment, Francis Hutcheson.

5

Multiphase Flow Mixture In 180° Pipe Bends

63%

Pietrzak M. , Witczak S.

Chemical and Process Engineering

|

2013

|

tom 34

|

nr 2

227-239

EN

This paper presents the results of research regarding measurements of the values of pressure drops during horizontal flow of gas-liquid and gas-liquid-liquid mixture through 180o pipe bends. The conducted insightful analysis and assessment during multi-phase flow in pipe bends has enabled to develop a new method for determination of their values. This new method for determining pressure drops ensures higher precision of calculation in comparison to other methods presented in literature and can be applied for calculation of these parameters during multi-phase flows in pipe bends with various geometries.