Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono w ogólnym zarysie sylwetkę Jane Addams, znanej w Stanach Zjednoczonych aktywistki społecznej, która zapisała się na kartach historii dobroczynności USA. Koncepcja prowadzonej przez nią pracy środowiskowej w modelu Settlement, pod nazwą Hull House (działającym w Chicago), stała się na przełomie XIX i XX wieku wzorem dla wielu działaczy społecznych i inspiracją do dyskusji o roli pracy środowiskowej z imigrantami. Addams była także reformatorką społeczną, wspierała ruch sufrażystek, przyjaźniła się z Johnem Deweyem i stała się autorytetem w dziedzinie zmian w polityce społecznej. Jako pierwsza Amerykanka uzyskała Pokojową Nagrodę Nobla za swoje zaangażowanie w walkę o pokój na świecie.
EN
The article presents briefly the well known in the United States community activist Jane Addams, who made an impact in the history of the US charity. The concept of her work conducting community development, in the model of settlement houses, called Hull House (placed in Chicago), became in the late nineteenth and early twentieth century a model for many social activists and an inspiration for discussions about the role of community work with immigrants. Addams was also a social reformer, supporting the suffrage movement. She was a friend of John Dewey, and she played an important part in social policy making of her times. As a first American woman she received the Nobel Peace Prize for her commitment to the struggle for peace in the world
PL
Autorzy ukazują, że nawet w działaniach tak pozornie niepedagogicznych jak budżet partycypacyjny (obywatelski) można odnaleźć wartości edukacyjne. Dostrzegają w nim potencjalny mechanizm wychowywania w demokracji – przez dialog i współdziałanie. Budżet partycypacyjny stanowi bowiem okazję do uczenia się obywatelskiej aktywności, a udział w podejmowaniu decyzji o spożytkowaniu funduszy publicznych wzmacniania kompetencje obywatelskie wszystkich uczestników procesu. Autorzy podkreślają, że budżet partycypacyjny można postrzegać jako sferę oświaty, w której różne grupy wiekowe uczą się korzystając z własnych doświadczeń. Nie bez znaczenia jest również fakt, że może pełnić on funkcję demokratyzowania władz – uczenia się przez urzędników, decydentów, liderów społecznych otwierania kręgu reprezentacji. Autorzy zwracają jednocześnie uwagę na ograniczenia i zagrożenia edukacyjne tego zjawiska. Analizując literaturę przedmiotu i dyskusje publiczne na temat sił i słabości budżetowania partycypacyjnego na świecie dochodzą do wniosku, że sukces we wdrożeniu idei budżetu obywatelskiego zależy od następujących warunków: 1) prawa i innych przepisów umożliwiających wdrażanie budżetu partycypacyjnego; 2) postawy korpusu urzędniczego miast, gmin, osiedli mieszkaniowych, czyli od woli władz administracyjnych do podzielenia się swoimi uprawnieniami; 3) wiedzy obywateli o procesach decyzyjnych, przepisach i warunkach finansowych miasta/gminy/osiedla; 4) motywacji mieszkańców do czynnego udziału w budżetowaniu partycypacyjnym, albowiem bez aktywnych obywateli, żadne inicjatywy władz nie będą zrealizowane. Zachęcają pedagogów do współdziałania i wspierania emancypacji obywateli w realizacji praw do współdecydowania o ich lokalnym środowisku i budowaniu wspólnoty.
EN
The authors show that even in seemingly non-pedagogical activities such as the participatory (civic) budget, educational values can be found. They see in it the potential mechanism of education in democracy – through dialogue and cooperation. Participatory budget is an opportunity to learn civic activity and participate in decision-making about the use of public funds to strengthen the civic competence of all participants in the process. The authors emphasize that participating budgets can be seen as a sphere of education in which different age groups learn from their own experiences. It is also important that it can perform the function of democratizing of the authorities – learning by officials, decision-makers, other leaders to open circle of representation. At the same time, the authors draw attention to the limitations and educational risks of this phenomenon. By analyzing the subject literature and public discussions on the strengths and weaknesses of participatory budgeting around the world, they conclude that successful implementation of the citizens has following conditions: 1) laws and other regulations enabling implementation of participatory budgets; 2) attitudes of the civil servants and other officials, i.e. the will of the administrative authorities to share their power; 3) knowledge of the decision-making processes, regulations and financial conditions of the municipality among citizens/inhabitants; 4 the motivation of the inhabitants to actively participate in participatory budgeting, for without active citizens, no initiative of the authorities will be accomplished. They encourage pedagogues to cooperate and support the emancipation of citizens in the exercise of the right to co-deciding on their local environment and building community.
PL
Wiele z aktualnych reprezentacji pedagogiki społecznej znajduje wspólne pole w wyrażanej trosce o „to, co społeczne”, „to, co publiczne”; o społeczeństwo. Troska ta przybiera postać kultywowania myśli demokratycznej w warunkach trwającego kryzysu wartości, ugruntowujących założenia demokracji. Warunki te sprzyjają rozwojowi różnego rodzaju konserwatyzmów, wśród nich nasilaniu się kontrowersyjnych społecznie form, w których przejawia się współczesny nacjonalizm. Wypowiedź wokół tych zagadnień skomponowaliśmy w trzech perspektywach: pedagogiki odpowiedzialnej społecznie (Agnieszka Naumiuk); pedagogiki publicznej (Bohdan Skzypczak) oraz pedagogiki miejsca wspólnego (Maria Mendel). Perspektywy te zaproponowaliśmy intencją użytkowania ich jako jednych z wielu aktualnie powstających w obszarze pedagogiki społecznej sposobów postrzegania i zmieniania świata, w którym żyjemy, a którego dzisiaj nie da się już opisać bez licznych odniesień do upowszechniających się form nacjonalizmu.
EN
Many of the current representations of social pedagogy find common ground in the expressed concern for „what is social”, „what is public”; for society. This concern takes the form of cultivating democratic thought in the conditions of an ongoing crisis of values, strengthening the principles of democracy. These conditions are conducive to the development of various types of conservatism, including the intensification of socially controversial forms in which contemporary nationalism manifests itself. We have composed a statement about these issues in three perspectives: socially responsible pedagogy (Agnieszka Naumiuk); public pedagogy (Bohdan Skzypczak) and the pedagogy of the common place (Maria Mendel). We suggested these perspectives with the intention of using them as one of the many ways, currently emerging in the field of social pedagogy, of perceiving and changing the world in which we live, which cannot be described today without numerous references to the popular forms of nationalism.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.