Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Annales Academiae Medicae Silesiensis

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego u pacjentów z pierwotnymi guzami komór mózgowych – doświadczenia własne

100%

Chodakowski P. , Kapustka B. , Kotas A. , Marcol W. , Wysokiński T.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2017

tom 71

32-37

WSTĘP: Guzy wewnątrzkomorowe stanowią 1,5–3% wszystkich guzów mózgu. Są to zmiany o znacznej heterogenności pod względem rozpoznania histopatologicznego, symptomatologii oraz możliwych dostępów operacyjnych. Jednym z powikłań guzów wewnątrzkomorowych jest wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego. Autorzy ocenili zależność rozwoju wodogłowia „zastawkozależnego” od lokalizacji guza, doszczętności resekcji, występowania wodogłowia przedoperacyjnego oraz zastosowania drenażu zewnętrznego komór mózgu. MATERIAŁ I METODA: Analizie retrospektywnej poddano 31 przypadków chorych z pierwotnie wewnątrzkomorowymi guzami mózgu, leczonych na Oddziale Neurochirurgii Szpitala w Jastrzębiu-Zdroju w latach 2002–2013. Wiek chorych wahał się od 17 do 75 lat. Grupa ta stanowiła 2,3% wszystkich pacjentów z guzami mózgu. Wybór dostępu operacyjnego był uzależniony od lokalizacji i charakteru zmiany oraz preferencji operatora. WYNIKI: 14 guzów (45,2%) położonych było w komorze czwartej, 9 (35%) w komorze trzeciej, 8 (25,8%) w komorach bocznych. Diagnostyka histopatologiczna wykazała: 6 przypadków ependymoma WHO II (19,4%), 4 subependymoma WHO I (12,9%), 3 carcinoma plexus choroidei WHO IV (9,7%), po dwa przypadki (6,5%) torbieli koloidowej i malignant ependymoma WHO III/IV oraz 10 innych rozpoznań. W 81% przypadków wykonano całkowitą resekcję guza. Wodogłowie przedoperacyjne występowało w 35% przypadków. U 42% chorych zastosowano drenaż komorowy zewnętrzny w okresie okołooperacyjnym. Wodogłowie pooperacyjne, wymagające implantacji układu zastawkowego, wystąpiło w 12,9% przypadków (4 chorych). Analiza statystyczna wykazała statystycznie istotną zależność jedynie między występowaniem takiego wodogłowia a lokalizacją guza (p = 0,041). WNIOSKI: Doszczętność operacyjna, obecność wodogłowia obturacyjnego przed zabiegiem oraz założenie drenażu komorowego zewnętrznego nie mają statystycznie istotnego wpływu na ryzyko rozwoju wodogłowia po zabiegu. Istotny statystycznie wpływ na powstanie „zastawkozależnego” wodogłowia w przebiegu pooperacyjnym ma jedynie lokalizacja guza z predylekcją do komory czwartej.

INTRODUCTION: Intraventricular tumours constitute 1.5–3% of all brain tumours. These tumours are a very heterogeneous group. There are many histologic types, various symptomatology and different surgical approaches. One of the possible complications is hydrocephalus, sometimes demanding shunt implantation. The authors estimated the relationship between shunt-dependent hydrocephalus and tumour location, the extension of resection, occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis of 31 cases with primary intraventricular tumours operated on in the Neurosurgical Department of the State Hospital in Jastrzebie-Zdroj between 2002 and 2013 was conducted. The age of the patients ranged between 17 and 75 years. This group constituted 2.3% of all patients with brain tumours. RESULTS: 14 tumours (45.2%) were located in the 4th ventricle, 9 (35%) in the 3rd ventricle, 8 (25.8%) in lateral ventricles. The histopathological diagnostics revealed: 6 cases of ependymoma WHO II (19.4%), 4 cases of subependymoma (12.9%), 3 cases of choroid plexus carcinoma, 2 coloid cysts (6.5%), 2 cases of malignant ependymoma WHO III/IV (6.5%) and 10 other diagnoses. Total resection was performed in 81% of tumours. Preoperative hydrocephalus appeared in 35% of cases. A perioperative external ventricular shunt was applied in 42% of patients. Shunt-dependent hydrocephalus appeared after 12.9% of operations (4 patients). Statistical analysis revealed a significant relationship between the existence of shunt-dependent hydrocephalus and tumour location (p = 0.041). CONCLUSION: The extent of resection, the occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt do not change the risk of the development of postoperative hydrocephalus. Only the location of the tumour has a statistically significant influence on the occurrence of shunt-dependent hydrocephalus.

Congenital tethered cord in adults with concomitant lipoma of filium terminale – case report

86%

Staszkiewicz R. , Och W. , Strohm W. , Miodoński J. , Kotas A. , Marcol W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2018

nr 72

230-235

Congenital adult tethered cord syndrome (TCS) with accompanying lipoma is a rare disease in adults and difficult to diagnose. Surgical treatment is difficult and can lead to many complications. The authors present a case of a 26-year-old woman with a large filium terminale lipoma and tethered cord at the S2 level. The patient complained of pain in the lumbosacral region of the spine, moderate incontinence, and a right-sided foot drop with impaired sensation. Diagnostics were performed using magnetic resonance imaging (MRI). The patient underwent a surgical procedure untethering the spinal cord with a partial lipoma resection. Microsurgical techniques were used during the procedure and intraoperative neurophysiological monitoring was performed. In the postoperative observation, the pain in the lumbosacral region of the spine was reduced, and some of the sensory disturbances subsided. However, there was no significant improvement in the foot muscle strength. Long-term symptoms such as lumbosacral pain, sensory disturbances and poor urinary incontinence are not characteristic symptoms that clearly indicate tethered cord syndrome. Surgical treatment in this case is a difficult procedure due to the nature and location of changes in the environment of the cauda equina. Another serious problem is identifying the filium terminale. Surgical operation is associated with postoperative fluid fistula with impaired surgical wound healing. The outcome of the surgery is not always satisfactory for the patient, as the only treatment effect can be to stop the progressive neurological symptoms.

Wrodzony zespół zakotwiczonego rdzenia u dorosłych (tethered cord syndrome – TCS) z towarzyszącym tłuszczakiem jest chorobą rzadko występującą u dorosłych i często sprawia problemy diagnostyczne. Leczenie operacyjne jest trudne i może prowadzić do licznych powikłań. Autorzy przedstawiają przypadek 26-letniej kobiety z olbrzymim tłuszczakiem nici końcowej i zakotwiczonym rdzeniem na poziomie S2. Pacjentka skarżyła się na bóle okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. Ponadto obserwowano umiarkowanego stopnia nietrzymanie moczu i prawostronne opadanie stopy z zaburzeniami czucia. Diagnostykę przeprowadzono za pomocą rezonansu magnetycznego. Chora przeszła zabieg chirurgiczny uwolnienia rdzenia kręgowego z częściową resekcją tłuszczaka nici końcowej. Podczas zabiegu stosowano techniki mikrochirurgiczne oraz posiłkowano się neuromonitoringiem śródoperacyjnym. W obserwacji pooperacyjnej u chorej zmniejszyły się dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa, ustąpiły także częściowo zaburzenia czucia. Nie obserwowano natomiast znacznej poprawy siły mięśniowej stopy. Długo trwające objawy, takie jak bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, zaburzenia czucia, a także słabo zaznaczone objawy nietrzymania moczu, nie są objawami jednoznacznie wskazującymi na zespół zakotwiczonego rdzenia. Leczenie operacyjne w takim przypadku jest procedurą trudną ze względu na charakter i lokalizację zmiany w otoczeniu ogona końskiego. Innym poważnym problemem jest identyfikacja nici końcowej. Zabieg operacyjny obarczony jest wystąpieniem pooperacyjnej przetoki płynowej z zaburzeniem gojenia rany operacyjnej. Wynik zabiegu operacyjnego nie zawsze jest dla chorego satysfakcjonujący, ponieważ jedynym efektem leczenia może być zatrzymanie postępujących objawów neurologicznych.