A transformation of hierarchical patient-caregiver relationship between May-Alice and Chantelle, complicated by racism inscribed in the relationship between a white mistress and a black helper, is negotiated through the use of food – its preparation, serving, and daily as well as festive meals. It is my intention to trace and analyze the role of food in the evolution of their relationship. I will demonstrate that food helps these women to build affectionate coexistence and meaningful communication across the color line, rather than re-inscribes racial asymmetry into their relationship through references to the served and the servant dichotomy.
PL
Ewolucja hierarchicznej zależności pacjent-opiekun między głównymi bohaterkami filmu Wygrać z Losem, May-Alice Culhane and Chantelle, którą dodatkowo komplikują różnice rasowe widoczne w relacjach białej pani domu a jej czarną służącą, w dużej mierze dokonuje się poprzez łączące kobiety czynności związane z jedzeniem – jego przygotowywaniem, podawaniem, z funkcjonowaniem potraw zarówno w życiu codziennym, jak i w momentach uroczystych. Celem artykułu jest prześledzenie i zanalizowanie roli posiłków jako czynnika stymulującego przebieg tego procesu. Szkic przedstawia, w jaki sposób jedzenie pomaga May-Alice i Chantelle zbudować relację interpersonalną opartą na czułości oraz porozumieniu, pozwala im, dzięki odrzuceniu uprzedzeń rasowych, wyjść poza paradygmatyczne role białej pani domu i jej czarnej służącej. Definiując swoje relacje między zależną pacjentką i odpowiedzialną opiekunką, dwie kobiety muszą skonfrontować swoje uprzedzenia, stanąć twarzą w twarz ze sobą, przyjąć postawę empatycznego współdziałania.
The American South’s social order, based as it was on white supremacy and subordination of women, is reflected in the space of the café in Fannie Flagg’s Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Café. The titular café run by two white women, Idgie Threadgoode and Ruth Jamison, becomes a site of contestation of that very social order. In the early 1930s Idgie and Ruth, the main heroines in Flagg’s novel, move out of their respective homes into the back of the café, which will offer its services till 1969. Their decision to run a café together has a twofold significance: they reject/transcend domesticity, a socially prescribed space for women, and they act on their increased sensitivity to help the disempowered and oppressed—the black and the poor—during the Jim Crow period. The ownership and management of the café allows Idgie and Ruth to negotiate and redefine their identities in the context of racial oppression and subordination of white women.
PL
Porządek społeczny Amerykańskiego Południa, oparty na supremacji białych oraz podporządkowaniu kobiet, znajduje odzwierciedlenie w przestrzeni kawiarni w powieści Fannie Flagg Smażone zielone pomidory. Tytułowa kawiarnia prowadzona przez dwie białe kobiety, Idgie Threadgoode i Ruth Jamison, staje się miejscem kontestacji właśnie tego porządku społecznego. Na początku lat 30. XX w. Idgie i Ruth, główne bohaterki powieści Flagg, wyprowadzają się ze swoich domów, aby zamieszkać razem na tyłach kawiarni, która będzie działać do 1969 r. Decyzja, aby otworzyć kawiarnię, ma podwójne znaczenie: bohaterki odrzucają / wykraczają poza przynależność do zacisza domowego, społecznie przypisywanego kobietom, ponadto – w czasach gdy prawa „Jim Crow” regulowały zinstytucjonalizowaną segregację rasową – postępują zgodnie z empatyczną wrażliwością społeczną, nakazującą im pomagać zarówno uciskanym czarnoskórym, jak i ubogim białym mieszkańcom miasteczka. Prowadzenie kawiarni pozwala Idgie i Ruth negocjować i na nowo zdefiniować własną tożsamość w kontekście sprzeciwu wobec ucisku rasowego oraz męskiej dominacji nad kobietą.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.