Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Ornithologica

1 1997

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The ecology of the Black-billed Magpie Pica pica sericea in Japan

100%

Eguchi K. , Takeishi M.

Acta Ornithologica

1997

tom 32

nr 1

33-37

The Black-billed Magpie, Pica pica sericea, was introduced in Japan from Korea about 400 years ago. It inhabits a restricted area in northern Kyushu, but has relatively high nesting density in some areas (> 20 pairs per km²). Most nests are built in the vicinity of human habitation, even in the midst of cities. Most clutches are laid in March and April. Mean clutch size (6.2) and mean number of hatchlings (4.2) are within the ranges of values for European and North American races. Nesting success is low, with only 18% of clutches surviving to fledge. Predation, mainly by crows, is a major cause of failure, accounting for 81% of clutch loss and 84% of brood loss. Low nesting success may have taken place in recent years. Nests on utility poles are more successful than those in trees. Nesting on utility poles has been increasing, occupying more than 50% of total number of nests. The range of the Black-billed Magpie has been gradually expanding in Japan.

Sroki, wprowadzone do Japonii z Korei przed około 400 laty, występują jedynie na bardzo ograniczonym obszarze północnej części Kiusiu (prefektury Saga, Fukuoka, Nagasaki i Kumamoto), gdzie lokalnie osiągają bardzo duże zagęszczenia, przekraczające 20 par na km². Typowym ich siedliskiem są małe wioski otoczone polami zbóż, głównie ryżu, ale w dużym zagęszczeniu par występują także na terenie miast; 10,6 gniazd/km² na terenach podmiejskich o charakterze rolniczym, 5,4 gniazd/km² w terenach podmiejskich o charakterze leśnym oraz 10,7 gniazd/km² w centralnych częściach miast. Ekologia okresu lęgowego była badana w mieście Saga w prefekturze Saga (ryc. 1). Większość jaj było składanych w marcu i kwietniu (tab. 1). Średnia wielkość lęgu wynosiła 6,2 jaj, średnia liczba wyklutych piskląt 4,2 a średnia liczba podlotów 2,2 na gniazdo z sukcesem lęgowym (dane z lat 1988-1993). Z 293 lęgów, 144 (49%) uległo zniszczeniu przed kłuciem, 97 (33%) na etapie piskląt, a 52 (18%) zakończyło się sukcesem w postaci piskląt opuszczających gniazdo. Niski sukces lęgowy był przyczyną stopniowego obniżania się zagęszczenia gniazd; 19,5/km² w 1992, 15,0/km² w 1993 i 13,8/km² w 1994 roku. Niski sukces lęgowy mógł jednak mieć miejsce tylko w ostatnich latach, gdyż w badaniach z lat 60. lub 80. stwierdzano wyższe wartości. Drapieżnictwo było najważniejszą przyczyną strat w lęgach; 81% na etapie jaj i 84% na etapie piskląt. Najczęstszym drapieżcą były wrony. Sukces lęgowy srok był istotnie wyższy w gniazdach umieszczanych na sztucznych konstrukcjach niż na drzewach (ryc. 2). W przypadku gniazdowania na drzewach, sroki preferowały gatunki najłatwiej dostępne w danym siedlisku. Wśród gniazd nadrzewnych, gniazda z lęgami zakończonymi sukcesem były umieszczone wyżej niż gniazda ze stratą w lęgach. Na północy miasta Saga gniazdowanie srok na sztucznych konstrukcjach stało się częstsze od roku 1991, sięgając 50% wszystkich kontrolowanych gniazd (ryc. 3). Wzrost liczby gniazd budowanych na sztucznych konstrukcjach był także obserwowany na terenie prefektury Saga; od 10% gniazd w roku 1975 do 65% w roku 1989 (ryc. 3). Liczebność srok wzrosła w latach 80. (ryc. 3). Wcześniej udział gniazd budowanych na sztucznych konstrukcjach był znikomy. W ostatnich latach wiele konstrukcji na budynkach stało się bardziej skomplikowanych pod względem budowy, co sprzyjało srokom budującym w nich swe gniazda. Budowanie przez sroki gniazd z wykorzystaniem sztucznych konstrukcji jako podstaw, umożliwiło im osiedlanie się w okolicach górskich, gdzie drzewa były wycięte przez ludzi. Większa częstotliwość budowania gniazd na sztucznych konstrukcjach, może być jedną z przyczyn, obserwowanego w ostatnich latach, wzrostu liczebności srok i rozszerzania ich areału lęgowego.