This article is showcasing the lasting nature of tsarist samoderzhaviye (often translated into English as ‘tsarist autocracy’). It proposes atypology based on principal characteristics of this phenomenon — both those widely accepted and those not included in different definitions offered by existing accounts. To discuss disagreements in the literature, such as temporal boundaries of this form of government, historical judicial acts are considered, which is anovel addition to the literature. This allows the author to reconstruct the historical, official conceptualizations of this form of government. The article also compares samoderzaviye with other forms of totalitarian and autocratic government.
The article is about the phenomena of sacralization of the ruler in Russian literature of the 17th century. This phenomenon can be traced in the work of Michael Lomonosov. This exceptional polymath, scientific entrepreneur and pioneer of industry, among his contemporaries was primarily recognized as a poet. Among his literary works panegyric singing the praises of the ruling monarch was dominant. He compares the Tsar to God or directly gifts him with God-like characteristics. In his baroque poetry, he uses the picture of the ruler as a mythological god. This article grounds this literary heritage in the social context in which it was created and describes the functions that such literature plays. Finally, the article discusses the motives that Lomonosov had to pursue this type of poetry.
PL
Artykuł dotyczy zjawiska sakralizacji monarchy w literaturze rosyjskiej w XVII w. Było ono obecne w twórczości Michała Łomonosowa. Ten wybitny uczony, organizator nauki, pionier przemysłu, wśród współczesnych znany był przede wszystkim jako poeta. W jego twórczości przeważają panegiryki skierowane do panujących monarchów. Poeta dokonuje w nich porównań cara do Boga lub wprost przypisuje mu cechy boskie. W barokowej poezji Łomonosowa łączyły się one często z obrazem władcy jako mitologicznego bóstwa. Autorka skoncentrowała się na przedstawieniu sytuacji społecznej, w której powstawała taka literatura, jej funkcjach, a także na motywach, którymi Łomonosow kierował się jako twórca tej literatury.