Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Po co wychowaniu filozofia? [Naděžda Pelcová. Człowiek i wychowanie w refleksji fenomenologicznej, tłum. A. Bystrzycka. Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2014, 263 s.]

100%

Starnawski W.

Forum Pedagogiczne

|

2016

|

nr 2/1

337-340

2

Wprowadzenie do pedagogicznej myśli Karola Wojtyły – Jana Pawła II

100%

Starnawski W.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2005

|

tom 33

|

nr 2

15-29

EN

The paper focuses on the need to reflect on the methodological foundations of pedagogy and its practical aspect. This problem should be discussed due to the challenges of contemporary life and the so-called critical trends (including anti-pedagogy) that are dominating in pedagogy. According to the author, one can find in the thought of Karol Wojtyła – John Paul II some grounds for such a conception of pedagogy that could face the challenges. The author pinpoints that the personalistic conception of Wojtyła is rooted in experience. It can also be interpreted in terms of classical metaphysics. Accordingly, practice can make use of the rich experience and pedagogical theory is firmly grounded in philosophy. Education here is understood as perfection of one's own humanity with „participation in truth and love” as its essential element. Building this kind of conception should take into consideration some specific elements of Karol Wojtyła's thought. They are as follows: the relation to truth and freedom based on the truth are of fundamental importance; taking into account the practical aspect (a concrete personal pattern), personal understanding of praxis; highlighting the communal aspect (man lives in a community and for a community). This conception of pedagogy attempts to defend the transcendental and subjective character of truth. Consequently, it is capable of showing the way how to solve the most important problems in pedagogy, such as the crisis of education and authority, setting theory in opposition to practice, excesses of individualism, depersonalisation of social structures and mechanisms.

3

Dwa modele relacji: męskość – ojcostwo. Perspektywa pedagogii personalistycznej

100%

Starnawski W.

Forum Pedagogiczne

|

2016

|

nr 2/2

217-232

EN

The relation masculinity – paternity is considered according to the John Paul II’ theology of the body. The first problem in that question is relation: nature (quiddity) – person. The author claims that „person has nature” (R. Spaemann) and always it is a male/female nature. Body nad sex, the impotrant elements of human being ought to be an expression of the person (John Paul II). Relation masculinity – paternity can be considered in two models. The first one is natural – masculinity is a foundation of paternity; it can be described by such concepts as force, firmness, bravery, risk. The second one is spiritual – paternity is foundation, the important category is „spiritual birth”. It can be described by the terms: power, authority, responsibility, care. Both categories are important in upbringing: masculinity points to realistic, concrete elements in action, paternity – unveils social, cultural and personal aspects of the attitude.

PL

W niniejszym artykule relację męskość – ojcostwo rozważa się według Teologii ciała Jana Pawła II. W związku z tym centralnym problemem jest związek zachodzący między naturą a osobą. Autor uważa, że „osoba ma naturę” (Robert Spaemann) i zawsze jest to natura męska lub kobieca. Ciało i płeć są ważnymi elementami ludzkiego bytu i powinny wyrażać osobę (Jan Paweł II). Relację męskość – ojcostwo można rozważać zgodne z dwoma modelami. Według pierwszego – naturalnego – męskość jest fundamentem ojcostwa; może być opisana przez takie pojęcia jak: siła, stanowczość, odwaga, ryzyko. Drugi model jest duchowy – fundamentem jest ojcostwo, ważną kategorią jest duchowe zrodzenie; można je opisać poprzez takie terminy jak: władza, autorytet, odpowiedzialność, troska. Obydwie kategorie są ważne w wychowaniu: męskość wskazuje na elementy realistyczne, konkretne, skuteczne w działaniu, ojcostwo ujawnia zaś aspekty społeczne, kulturowe, osobowe postawy.

4

Godność ontyczna jako fundament i miara doskonalenia osoby

100%

Starnawski W.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 4

5-22

EN

There are many meanings of the term “dignity”: psychological, sociological, legal etc.,in this paperauthor concentrates on the ontic level. Dignity is person's “ontic value”, it points to three personal values: rationality (ability to recognise the truth), freedom (ability to self-determination) and love (ability to become a gift for another person). Ontic dignity is pre-moral, it is an “attribute” of human existence. Every person – and their dignity – is revealed by different forms of transcendence. The author focuses on the practical (pedagogical) aspect of dignity as well as the theological one. He derives from two concepts: creation of man in the “image of God” and Incarnation and redemption of man. These considerations refer to the thoughts of John Paul II, presentparticularlyin his book Memory and Identity.

5

Filozoficzne podstawy wychowawczego aspektu miłości

100%

Starnawski W.

|

tom 3(39)

7-26

EN

The author analyzes different kinds of love: love of oneself, love between man and woman, maternal and paternal love, children's love as well as brotherly love. The essence of love is to enlighten the intellect. Love is free, love evokes love, it unites, overcomes itself (forgets about „I”, leaves the „I”). Natural love ought to be transformed into personal love. It is not an easy and gentle process because of the forces which act against love in the world and in a man himself. It reveals the conflict between nature and the person. The Christian tradition shows three ways of reaching perfection: the way of purification, enlightening, and union. The way of purification requires negative pedagogy (that is first of all struggling with evil inside a man), and the way of enlightening – positive pedagogy (realization of good). The postulate of educational optimism is also important.

6

Primum non nocere… Uwagi na temat uwarunkowań edukacji filozoficznej/moralnej

100%

Starnawski W.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

tom 7

|

nr 2

183-196

EN

The main question of this article is the problem of the aims, content and ways of realisation in philosophical/moral education. The author begins with two points: firstly, the formation of philosophical and moral reflexion is one of the most important indicator of mature personality; secondly, school ought to undertake upbringing duties. Practical realisation of that kind of education can bring also some troubles and risks for the right development of a young man's personality. Those troubles can be noticed on the ideological (crisis of Western civilization: the “truth question”, scepticism) or didactic (subjects which are too difficult and too abstract, terminology unsuitable for young people) level. Proposition of “school philosophy” (ethics) contain the following postulates: 1) philosophy (ethics) ought be presented as selfless cognition and activity directed to the truth and to goodness; 2) youth ought to be aware that the proposition is only an introduction to philosophy, but „real philosophy” is still ahead of them; 3) education ought to be based rather on experience than on abstract knowledge; 4) all knowledge has to be verifiable. The last considered point is the question of the teacher’s engagement in teaching.

PL

Głównym tematem artykułu jest sprawa celów, treści i sposobów realizacji edukacji filozoficzne/moralnej. Autor opiera się na dwu założeniach: 1) kształtowanie filozoficznej i moralnej refleksji jest jednym z najważniejszych wskaźników dojrzałej osobowości; 2) szkoła nie może uchylać się od podejmowania zadań wychowawczych. Realizacja tego rodzaju edukacji może jednak w praktyce powodować trudności, a nawet niebezpieczeństwa dla prawidłowego rozwoju osobowości młodego człowieka. Występują one na poziomie ideologicznym (tu spowodowane są przez skutki kryzysu cywilizacji zachodniej: kwestia prawdy, sceptycyzm) lub dydaktycznym (zbyt trudne i zbyt abstrakcyjne tematy oraz terminologia niedostosowana do młodych ludzi). Propozycja „filozofii szkolnej” (etyki), zdaniem autora, powinna opierać się na następujących założeniach: 1) filozofia (etyka) winna być przedstawiana jako bezinteresowne poznanie i działanie skierowane ku prawdzie i dobru; 2) młodzi ludzie powinni mieć świadomość, że proponuje się im wprowadzenie do filozofii (propedeutykę), a „prawdziwa filozofia” jest ciągle przed nimi; 3) edukacja powinna opierać się w większym stopniu na doświadczeniu niż na wiedzy abstrakcyjnej; 4) należy umacniać przekonanie, że wszelka wiedza powinna być sprawdzalna (weryfikowalna). Ostatnią rozważaną kwestią jest sprawa zaangażowania nauczyciela.