Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Skład, kwalifikacje i liczebność poselstw uczestniczących w kongresie westfalskim

100%

Kamieński A.

Roczniki Historyczne

|

2019

|

tom 85

PL

W kongresie westfalskim (1643-1648) wzięły udział 194 oficjalne przedstawiciel-stwa dyplomatyczne, z czego 178 pochodziło z Rzeszy Niemieckiej, a pozostałe z 16 innych państw europejskich. Uczestnicy rokowań pokojowych odznaczali się wysokim profesjonali-zmem i posiadali często wykształcenie prawnicze (nawet doktoraty i profesury). Największe doświadczenie w prowadzeniu negocjacji mieli reprezentanci państw europejskich, wśród których można było spotkać osoby zatrudnione w służbie dyplomatycznej od ponad 20 lat.

EN

There were 194 official delegations participating in the Congress of Westphalia (1643-1648), 178 of which came from the German Reich, while the remaining 16 from other European states. The participants of the peace negotiations were highly professional and often were well educated lawyers (even doctors and professors of law). The most experienced negotiators were the representatives of European states, among whom there were persons who had been employed in diplomatic service for more than 20 years.

2

Congress of Westphalia. Participants in the negotiations, main provisions and consequences of decisions taken

100%

Kamieński A.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2019

|

nr 4

61-82

EN

The congress of Westphalia ending the Thirty Years’ War was attended by representatives of 178 political entities from the German Reich and 16 European countries. Only representatives of England, Russia and Turkey did not show up. The participation of European countries and German territorial authorities in diplomatic negotiations in Osnabrück and Münster was not the same. The first was the Emperor, France, Sweden and Spain. Westphalia’s peace agreements have regulated the political, constitutional and religious affairs of the German Reich. The territorial achievements of France, made at the expense of the Empire and the independence of the Netherlands and Switzerland were sanctioned. The electors of Saxony, Brandenburg and Bavaria were given an advantage and the hegemony of Sweden in the Baltic Sea and the northern part of Germany was established, giving it the western part of the Pomeranian Principality, parts of Mecklenburgas well as the Archbishopric of Bremen and the Bishopric of Verden in Lower Saxony. A general amnesty was declared for all German princes; the guilt settlement, as a threat of additional argument, was simply abandoned and the property was returned to the representatives of the ruling families. Provisions were introduced to consolidate German political particularism and put an end to religious wars in Germany. Calvinism was recognised as the third legal confession in the German Reich, alongside Catholicism and Lutheranism. The weakened Habsburgs, focused on building a centralised absolute state and fighting the Reformation in Austria, the Czech Republic and Hungary, quickly returning to the role of a European power and a dangerous rival of France.

PL

W kongresie westfalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią uczestniczyli przedstawiciele 178 bytów politycznych z Rzeszy Niemieckiej oraz 16 państw europejskich. Nie stawili się tylko reprezentanci Anglii, Rosji i Turcji. Udział państw europejskich i niemieckich władztw terytorialnych w rokowaniach dyplomatycznych prowadzonych w Osnabrück i Münster nie był taki sam. Prym wiodły poselstwa cesarza, Francji, Szwecji i Hiszpanii. Westfalskie porozumienia pokojowe uregulowały sprawy polityczne, ustrojowe i wyznaniowe Rzeszy Niemieckiej. Usankcjonowano zdobycze terytorialne Francji, poczynione kosztem Cesarstwa oraz niepodległość Niderlandów i Szwajcarii. Zapewniono korzyści elektorom Saksonii, Brandenburgii i Bawarii oraz ugruntowano hegemonię Szwecji w basenie bałtyckim i w północnej części Niemiec, oddając jej zachodnią część Księstwa Pomorskiego, fragmenty Meklemburgii, a także arcybiskupstwo Bremy i biskupstwo Verden w Dolnej Saksonii. Ogłoszono powszechną amnestię dla wszystkich książąt niemieckich, zrezygnowano z rozliczenia win i zwrócono majątki przedstawicielom rodzin panujących. Wprowadzono przepisy utrwalające niemiecki partykularyzm polityczny i położono kres wojnom religijnym w Niemczech. Uznano kalwinizm trzecim, obok katolicyzmu i luteranizmu, legalnym wyznaniem w Rzeszy Niemieckiej. Osłabieni Habsburgowie skoncentrowali się na budowie scentralizowanego państwa absolutnego i walce z reformacją w Austrii, Czechach i na Węgrzech, powracając szybko do roli potęgi europejskiej i groźnego rywala Francji.

3

Zakon Krzyżacki wobec koronacji elektora brandenburskiego Fryderyka III na króla w Prusach

100%

Kamieński A.

Roczniki Historyczne

|

2017

|

tom 83

PL

Protest Zakonu Krzyżackiego wobec koronacji elektora brandenburskiego Fryderyka III na króla w Prusach w 1701 r. przebił się na forum ogólnoniemieckie i europejskie. O jego niepowodzeniu zadecydowała ówczesna sytuacja międzynarodowa. Narastający konflikt habsbursko-burboński o sukcesję hiszpańską zmusił cesarza Leopolda I do opowiedzenia się po stronie Hohenzollerna. The protest of the Teutonic Order against the coronation of Frederic III, Elector of Brandenburg, as the king in Prussia in 1701, reached the German and European forum. Its failure was caused by the international situation. The growing conflict between Habsburgs and Bourbons regarding the Spanish succession forced Emperor Leopold I to take Hohenzollern’s side.

4

Procesy o czary na pograniczu północno-zachodniej Wielkopolski i Nowej Marchii w czasach wczesnonowożytnych

100%

Kamieński A.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2021

|

tom 36

69-93

EN

The purpose of this article is not only to bring out so far unknown details and correct confabulations, but also to look at the witch-hunt in the New Marchian – Greater Polish borderland through the prism of types of accusations. It will make possible to search for an answer to a question whether the data from the above defined territory were different from the cases cited in the literature of the subject. A significant group of accusations of witchcraft in the period of interest (16th−18th centuries) concerned using magic or sorcery in the interpersonal conflicts, e.g. over property. In the investigated material accusations of spoiling beer and contacts with the devil were also found. Moreover, the reason for a witch-trial became also magic practices for love and those used in the political games.

PL

Celem niniejszego artykułu jest nie tylko wydobycie nieznanych dotąd szczegółów i sprostowanie konfabulacji, ale również przyjrzenie się polowaniom na czarownice na pograniczu nowomarchijsko-wielkopolskim przez pryzmat rodzajów oskarżeń. Umożliwi to poszukanie odpowiedzi na pytanie czy dane ze zdefiniowanego obszaru różniły się od przypadków przytaczanych w literaturze przedmiotu. W znaczącej części oskarżenia o czary, w interesującym nas okresie (XVI–XVIII w.), dotyczyły stosowania magii lub czarów podczas konfliktów międzyludzkich, np. na tle majątkowym. W przebadanym materiale natrafiono również na oskarżenia o czary dotyczące psucia piwa i kontaktów z diabłem. Przyczyną procesu o czary stawały się też zabiegi magiczne na pozyskanie uczuć oraz rozgrywki polityczne.

5

Ustrój Prus Książęcych w pierwszej połowie XVII wieku

100%

Kamieński A.

Studia Administracyjne

|

2009

|

nr 1

191-211

PL

Ustrojem Prus Książęcych w czasach wczesnonowożytnych interesowali się już od dawna historycy państwa i prawa. F. Arndt i T. Grygier poświęcili swe prace kwestiom związanym z organizacją i funkcjonowaniem najwyższego organu władzy wykonawczej – Izby Wyższej Rady Księstwa (Oberratsstube, zwane później Preussische Regierung). Historię administracji Prus Książęcych, zwanych później Prusami Wschodnimi, omówił A. Horn, a działalność urzędów starostów dziedzicznych – J. Skibiński . Ustawę o rządzie (Regimentsnottel) z 1542 r., która obowiązywała w Księstwie Pruskim także w XVII stuleciu, scharakteryzował J. Małłek . Z kolei K. Breysigowi zawdzięczamy zarys dziejów sejmu krajowego Prus Książęcych obejmujący okres XVI stulecia i pierwszej połowy XVII wieku . Badacz ten skupił się jednak na kwestiach historycznych, przedstawił tylko niektóre normy prawne regulujące tryb działania sejmu i nie określił w sposób precyzyjny miejsca parlamentu wśród innych organów władzy w Prusach Książęcych.

EN

The system of Ducal Prussia in early modern times has been an object of interest of historians of state and law for a long time. However, due to gaps and lack of publication concerning this issue there is a need to re-examine the system of Ducal Prussia in the first half of the 17th century. This article does not aspire to clarify all matters concerning the system of government and rights of institutions representing legislative, executive and judicial powers of the time. It only constitutes an attempt to systematise and supplement research inquiry to date. Its main goal, apart from bringing a few new details on the functioning of separate governing bodies to light, is to show the transformation in the system of Ducal Prussia in the broader context, taking external factors into consideration.

6

Działania dyplomacji brandenburskiej w Polsce podczas elekcji 1674 roku

100%

Kamieński A.

Wieki Stare i Nowe

|

2015

|

tom 8

|

nr 13

28-45

EN

Frederick William, Elector of Brandenburg, took advantage of the political crises in Poland to bargain his way to various kinds of profit. In 1648 he received for himself and his successors an exemption from the personal paying of tribute from the Prussian fief. Whereas in 1668 he took advantage of the chaos associated with the abdication of Jan Kazimierz to seize in a military manner the Drahim starosty, which since the Deluge was under dispute between Brandenburg -Prussian and the Polish Crown. When he gained independence in the Prussian Duchy in 1657 he also engaged himself in the political struggle associated with the appointment to the Polish throne. The Hohenzollern did not desire to see on the Polish throne neither a French prince nor a Habsburg protégé. His dream appointee was a weak ruler would have to constantly take into account the will and the demands of the Brandenburg electors. It was for these reasons that he supported the candidacy of Philip William, the Neuburg prince, during the interregnum of 1668/1669. After King Michał Korybut Wiśniowiecki’s death in 1673 the goals of the Brandenburg diplomacy reached a new level. For the two Morsztynowie - the great crown undertreasurer Jan Andrzej and the Lithuanian underequery Szczęsny - put forward a plan of appointing the eldest son of the Brandenburg elector, Karl Emil, to the Polish throne. He gained the support of the powerful senators, including the hierarchs of the Catholic Church - the crown deputy chancellor of the treasury, the bishop of Chełm, Andrzej Olszowski, and the bishop of Cracow, Andrzej Trzebicki. The perspective of the advancement of the house of Hohenzollern was so attractive that Frederick William was prompt to cede various lands and to grant to the Polish Republic considerable military support against Turkey. He gave up his dream of the royal crown being granted to his son only when the Polish party made his appointment dependent on the Hohenzollern’s acceptance of Catholicism. In this situation Frederick William decided on 20 March 1674 to support the candidacy of the Neuburg prince, John William. On the basis of a treaty contracted on 1 May 1674 he was supposed to receive from the Neuburg prince, after his possible ascension to the Polish throne, an extension of the succession in the Duchy of Prussia to include the side branch of the Hohenzollern family and the assurance of the rights and liberties for Evangelicals in Poland. The favourable turn of the election for Brandendburg -Prussia was to be conditioned by the intensifying rivalry of the leaders of the French and Austrian factions. However, the cunningly conducted diplomatic game of the electoral legate, Johann von Hoverbeck, was futile. The emperor’s ambassador manifested a complete lack of judgment and he did not support a compromise Neuburg candidacy by supporting Charles of Lorraine until the very end. Jan Sobieski’s election victory, the leader of the French faction, frustrated elector Frederick William’s plans; the latter emerged from the interregnum without gaining any profit.

7

Podziały administracyjne wielkopolski i związki powiatu z ustrojem kasztelańskim na przestrzeni XVI–XVIII w.

100%

Kamieński A.

Studia Administracyjne

|

2012

|

nr 4

67-85

PL

Terytorium Wielkopolski wyodrębniło się wyraźnie od reszty ziem polskich, tak pod względem historycznym, jak i administracyjnym, już w okresie średniowiecza. Podobnie rzecz ma się z podziałem interesującego nas regionu na dwa człony – ziemię poznańską i kalisko-gnieźnieńską. Początki tego podziału sięgają XIII w., kiedy to jednolita dzielnica księcia wielkopolskiego Mieszka III Starego uległa po jego śmierci (zmarł 13 marca 1202 r.) politycznemu rozbiciu. Najpierw została podzielona między jego syna Władysława Laskonogiego i wnuka – Władysława Odonica, a potem między synów tego ostatniego – Przemysła I i Bolesława Pobożnego. Wykreślona w XIII w. linia graniczna, powtórzona jeszcze raz w 1312 r. podczas dzielenia Wielkopolski pomiędzy książąt głogowskich, utrwaliła się w następnych latach XIV w. z bardzo niewielkimi tylko zmianami w podziale Wielkopolski – już w ramach zjednoczonego państwa polskiego – na dwa województwa: poznańskie i kaliskie.

EN

Poviats (districts) in Poland in former days, apart from fulfilling judicial functions, by means of local government gentry tribunals (which gradually transformed from state royal courts), also increased the scope of their competences with reference to the organization of military forces, on foundations originating from the former castellan system. By calling the levy in mass, the poviat, however, did not take over the importance of the castellany as a defensive district and did not manage defensive castles, despite the fact that it did contribute to maintaining the appearances of importance of the castellan office, whose decline became apparent during the 14th and 15th centuries. Although the method of organization of the levy in mass was subject to numerous transformations and was finally regulated at the turn of the 16th and 17th centuries, there exist numerous source materials suggesting that castellans did not fulfil any significant functions in the organization of military forces at the poviat level. On the other hand, local gentry communities started to play the most important role,as for them the duty of levy in mass was on principal an element of poviat-level cohesion, as a specific product of common interests of the gentry living there. The basis for belonging to the poviat and for the obligation to military service, not only in Greater Poland, but also all over the Republic of Poland of the 16th and 17th centuries was the same – the ownership of land.

8

„Kartoteka procesów o czary” z Archiwum Państwowego w Poznaniu. Twórcy zespołu, proces jego powstawania, struktura i przydatność do badań nad polowaniami na czarownice

100%

Kamieński A.

|

2022

|

nr 2 (33)

90-112

EN

The file of witchcraft trials from the State Archives in Poznań was created by a special section of the SS, the so-called Hexen-Sonderkommando in 1935–1944. Despite some shortcomings and the passage of time, the file still has a scientific value.