Tableau des rapports entre les Juifs et les chretiens que presentent les lettres du pape Gregoire le Grand est formę par trois composantes principales. L’une d’elles constitue la legislation alors en vigueur, la suivante evoque les tensions resultant de la difference entre la culture et les interets de deux commmunautes, la troisieme presente de nombreuses interventions du pape concernant les Juifs et leurs relations avec les chretiens.
L'article pr ésente une courte histoire du pallium, le commencement de son usage dans l' Église occidentale, ainsi que ses plus anciennes representations iconographiques. Ensuite, on passe a Fapplication du pallium par le papę Gr égoire le Grand, qui en a fait ['instrument de la politique int érieure et exterieure de l'Eglise. ll a attribue le pallium pas seulement aux éveques de l'Italie, mais aussi & ceux de la Gaulle, l'Angleterre et a ceux de certaines provinces de l' Église a l'Est. Gr égoire a soulign é que le pallium n'a pu etre attribu é qu'h la suitę de grands m érites. On pr ésente aussi la proc édure liee & la privation ou a la perte du pallium. L'article pr ésente aussi la mani ére d'utiliser le pallium en accord avec sa symbolique et tradition dans Église aux temps de Gr égoire le Grand. Dans cette epoque le pallium repr ésentait surtout la dignit é ecclesiastique et non pas celle laique. Les restrictions prises par Gr égoire concemant la faęon d'utiliser le pallium ont cause qu'il est devenu le vetement liturgique soulignant une dignit é exceptionnelle d'une personne qui le portait. Pour cette raison, une telle personne devait se caracteriser par une grandę honnetet é de son comportement.
EN
L'article pr ésente une courte histoire du pallium, le commencement de son usage dans l'Église occidentale, ainsi que ses plus anciennes representations iconographiques. Ensuite, on passe a l'application du pallium par le pape Grégoire le Grand, qui en a fait l'instrument de la politique intérieure et exterieure de l'Eglise. ll a attribue le pallium pas seulement aux éveques de l'Italie, mais aussi a ceux de la Gaulle, l'Angleterre et a ceux de certaines provinces de l'Église a l'Est. Grégoire a souligné que le pallium n'a pu etre attribué qu'a la suite de grands mérites. On présente aussi la procédure liee a la privation ou a la perte du pallium. L'article présente aussi la maniére d'utiliser le pallium en accord avec sa symbolique et tradition dans Église aux temps de Grégoire le Grand. Dans cette epoque le pallium représentait surtout la dignité ecclesiastique et non pas celle laique. Les restrictions prises par Grégoire concemant la facon d'utiliser le pallium ont cause qu'il est devenu le vetement liturgique soulignant une dignité exceptionnelle d'une personne qui le portait. Pour cette raison, une telle personne devait se caracteriser par une grande honneteté de son comportement.
Artykuł w swej treści jest przypomnieniem głęboko zakorzenionych w kulturze Zachodu idei dotyczących eschatologii, które zostały wprowadzone do tradycji myśli europejskiej poprzez twórczość Platona. Obejmują one problemy związane z sądem pośmiertnym i retrybucją za czyny dokonane za życia, z reinkarnacją i preegzystencją. Uwzględniając główne idee antropologiczne zawarte w pismach Platona autor przedstawia te treści, które odnoszą się w nich do celu życia ludzkiego i losów człowieka po śmierci. W ramach tych ostatnich omawia zagadnienia związane z sądem - sędziowie i miejsce sądu, wyrok i miejsce przeznaczenia: Tartar i niebo, następnie zasadę retrybucji, wielkość i czas trwania kary, reinkarnację i powrót do nowego życia na ziemi, możliwość wpływania przez swoje postępowanie za życia na swe przeznaczenie po śmierci. Wreszcie po omówieniu obrazów mitologicznych została przedstawiona zasada oceny ich przydatności dla ukazania eschatologii człowieka. Opiera się ona na uwzględnieniu relacji między literackim mitem a wypływającą z niego nauką. Istotną dla zrozumienia tej relacji jest świadomość, że mit ma wymiar symboliczny, ponieważ nie może wyrazić całej prawdy. Zgodnie z określeniem podanym przez Apollodora jest on opowiadaniem zmyślonym obrazującym prawdę. Jako takie służy możliwie szerokiemu ukazaniu odbiorcy o prostym umyśle tego, do czego filozof dochodzi w abstrakcyjnym rozumowaniu, a tym samym pozwala przejść od tego, co jest w punkcie wyjścia obrazem zmysłowym do rzeczywistości niepostrzegalnej zmysłami.
Having presented briefly the context in which the Church found herself, as well as the criteria required of candidates to episcopacy, the author discusses problems related to the promotion of bishops, based on selected examples extracted from the correspondences of Pope Gregory the Great. It shows that His Holiness was aware of the significant role played by episcopal elections in the Church’s life. His interventions in this matter were to ensure that local sees were assigned to appropriate candidates, i.e. those of good reputation, outstanding in good morals and possessing the expertise required in Sacred Scriptures and Catholic doctrines. Procedures implemented by Pope Gregory the Great with the aim of achieving this goal involved, amongst other things gathering information about the candidates to the episcopacy as well as the inclusion of the entire local clergy and all the lay faithful in the electoral process. Such a policy undertaken by His Holiness in promoting episcopates was aimed at strengthening their ties with the Holy See. This proved to be influential, especially during the institutional and structural destruction in Western Italia and threats from the Lombards, who wanted to destroy the well-established traditional Roman order. To avoid all forms of manipulation by lay persons in ecclesiastical matters, this policy excluded the possibility of promoting a layman to the episcopacy. Where there were difficulties in solving electoral issues, Gregory the Great often personally appointed candidates from the local clergy or from the Roman clergy. Pope Gregory the Great also reserved the right of preconisation of the elected bishops.
Monastic life, which development has been significantly contributed by St. Gregory the Great, has an important place in the history of Europe. This paper attempts to go back to the period of monasticism in the Late Antiquity, of which there are numerous testimonies in the epistles of St. Gregory the Great. Based on Registrum epistularum, the paper presents the practice of admitting to the monasteries candidates from different social backgrounds. Simultaneously, it discusses the evolution of the imperial law, from the reign of Constantine to the end of the sixth century, by concerning restrictions on the admission to the monasteries arising from the fact of belonging to the specific state (obnoxii): decurions, tax collectors, colonate, slaves assigned to the land. The paper highlights the concern of Pope Gregory I for those who join the monasteries as well as draw attention to the motives, which guided the emperors to make laws concerning the admission to the monasteries and the Gregory’s attitude towards the secular law. The paper also draws attention to the efforts of the pope aiming at promoting the monastic life as the highest form of Christian life.
The paper discusses the obstacles existing in both secular law and practice of the Church, in the time of St. Gregory the Great, for joining the monastery by people performing the military service or bound in marriage. Subsequently, the paper indicates higher requirements, compared with secular law, imposed by the pope on people wanting to join the monastery but bound by marriage.
This article represents an attempt to expound the meaning of 33rd canon of the Council of Elvira (circa 306 A.D.), based on historical and grammatical criteria, in reference to doubts related to the linguistic understanding of the text. The author argues that the traditional interpretation of the canon as a prescription prohibiting those who have received major orders (i.e. deacons, presbyters and bishops) having marital relationship is justified (as opposed to authors who agree with the opinion presented by Maurice Meigne). This, in turn, recognises the authenticity of the text as an integral part of the entire collection of the canons of the Council of Elvira. This paper, while presenting a version of the translation of the canon, proposes also some modifications on punctuation marks, which allows the extraction of the full meaning of the text.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.