Mediacja i inne pozasądowe metody rozstrzygania sporów zyskują na popularności. Obszarem, w którym jeszcze do niedawna nie były popularne, był szeroko pojęty sektor publiczny. Podmioty publiczne niejednokrotnie wolały rozstrzygnąć sprawę przed sądem niż negocjować ugodę. Powodów było wiele, ale jeden z najistotniejszych stanowiła obawa przed kwestionowaniem decyzji o polubownym rozstrzygnięciu sporu jako niegospodarności, a nawet naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Wobec powyższego ustawodawca znowelizował przepisy ustawy o finansach publicznych, wprowadzając zasadę, że jednostka sektora finansów publicznych może zawrzeć ugodę w przypadku dokonania oceny, że skutki ugody są dla tej jednostki lub odpowiednio Skarbu Państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego korzystniejsze niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego albo arbitrażowego. To otworzyło drogę do powszechnego rozstrzygania sporów z podmiotami publicznymi poza sądem. Zmiany te współgrają z założeniem i rozwojem Sądu Polubownego przy Prokuratorii Generalnej RP (dalej również jako: Sąd przy PGRP). Ten artykuł poświęcony jest działalności tego sądu w zakresie mediacji i koncyliacji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.