Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„Plastyczna interpretacja” w Biblii na przykładzie portretu Mojżesza z Pochwały Ojców (por. Syr 45,1-5) i wizji menory proroka Zachariasza (por. Za 4,1-14)

100%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2023

|

tom 1(44)

123-137

EN

The process of creating the content of biblical books and their interdependencies is the subject of many years of research and, using the method of historical and critical exegesis, which was born out of the Enlightenment historicism, it allows us to discover events that were the decisive criterion for the shape or location of a given text in the canon of biblical books. However, to use only the historical method would be a reductionism illuminating the Bible only in the historical context of the individual books, while breaking the unity of the Scriptures. The article includes two examples of a portrait of Moses in the Praise of the Fathers (Sir 45: 1-5) and a menorah from the fifth vision of the prophet Zechariah (Zechariah 4: 1-14) to show, in an interim way, how the biblical text has changed in the light of the history of the Chosen People but above all also influenced by the maturing of successive generations of inspired writers in the faith.

PL

Proces powstawania treści biblijnych ksiąg i ich zależności między sobą jest obiektem wieloletnich badań i przy pomocy metody egzegezy historyczno-krytycznej, która zrodziła się z oświeceniowego historyzmu, pozwala odkrywać zdarzenia, które stanowiły decydujące kryterium dla kształtu czy umiejscowienia danego tekstu w kanonie ksiąg biblijnych. Jednak stosowanie tylko metody historycznej byłoby redukcjonizmem naświetlającym Biblię jedynie w kontekście historycznym poszczególnych ksiąg, rozrywając przy tym jedność Pism. W artykule zawarto dwa przykłady: portret Mojżesza z Pochwały Ojców (por. Syr 45,1-5) oraz menorę z piątej wizji proroka Zachariasza (por. Za 4,1-14), aby w sposób przyczynkowy pokazać, jak tekst biblijny zmieniał się w świetle historii narodu wybranego, ale przede wszystkim też pod wpływem dojrzewania w wierze kolejnych pokoleń natchnionych pisarzy.

2

Benedykta XVI „wymyślanie Kościoła idealnego” w kontekście synodalności papieża Franciszka

100%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2022

|

tom 2(43)

145-164

EN

Pope Benedict XVI, in the last interview with Peter Seewald, explains what true being in the Church is: it is not "inventing an ideal Church, but the readiness to live and work precisely in the Church, which is plagued by the powers of evil." The Holy Father develops this idea, conveying how from his point of view the Church changed with the world and vice versa. Pope Francis in the Preparatory Document of the XVI Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops "Towards a synodal Church: communion, participation and mission" points out that "synodation can be compared to a theatre of three main actors: “synodation can be compared to a theatre of three main actors: Jesus, the crowd (of the world) and the Church (...), but there is a fourth additional actor, called by the Pope the antagonist”, hence the need for discernment. This teaching corresponds to the experience that Benedict XVI left to the world, because combining divine reality with human weakness has been characteristic of the Catholic Church for centuries. St. Augustine in De civitate Dei wrote that on earth humanity will not reach the state of complete belonging to the State of God. However, this does not rule out the process of synodation, but it instills humility.

PL

Papież Benedykt XVI w ostatnim wywiadzie z Peterem Seewaldem tłumaczy, czym jest prawdziwe bycie w Kościele: to nie „wymyślanie Kościoła idealnego, ale gotowość do życia i pracy właśnie w Kościele, który jest nękany przez moce zła”. Ojciec święty rozwija tę myśl, przekazując, jak z jego punktu widzenia Kościół zmieniał się razem ze światem i vice versa. Papież Franciszek w Dokumencie przygotowawczym XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja zwraca uwagę, że „synodowanie można porównać do teatru trzech zasadniczych aktorów: Jezusa, tłumu (świata) oraz Kościoła (…), ale jest jeszcze czwarty dodatkowy aktor, zwany przez Papieża antagonistą”, stąd rodzi się potrzeba rozeznawania. To nauczanie koresponduje z doświadczeniem, jakie pozostawił światu Benedykt XVI, gdyż łączenie rzeczywistości Boskiej z ludzką słabością jest charakterystyczne dla Kościoła katolickiego od wieków. Święty Augustyn w De civitate Dei napisał, że na ziemi ludzkość nie osiągnie stanu całkowitej przynależności do Państwa Bożego. Nie przekreśla to jednak procesu synodowania, ale nastraja do pokory.

3

Adresaci słowa Bożego na podstawie II Soboru Watykańskiego i XII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów

100%

Kasperowicz P.

Sympozjum

|

2023

|

tom 1(44)

89-105

EN

What does the Holy Spirit say to the Church? At the Second Vatican Council it was noticed that the Church must accept the word of God fully, i.e. the entire revelation, because its identity is contained in it, however, in order to belong to God's people, knowledge alone is not enough, the need for familiarity is not enough. These conclusions were made at the XII Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, paying special attention to the liturgy of the Word of God, the sacramental dimension of the sacred texts, the need to study them in depth, to put the word into practice, and to indicate human situations that particularly suit the situations in which the word of Christ was preached.

PL

Co Duch Święty mówi do Kościoła? Na II Soborze Watykańskim dostrzeżono, że Kościół musi przyjąć słowo Boże w pełni, tj. całe objawienie, bo w nim zawarta jest jego tożsamość, jednak aby należeć do Ludu Bożego, nie wystarczy sama wiedza, potrzeba zażyłości. Wnioski te wysnuto na XII Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów, zwracając szczególną uwagę na liturgię słowa Bożego, sakramentalny wymiar tekstów świętych, konieczność pogłębionego ich zgłębiania, wprowadzania słowa w czyn, oraz wskazano sytuacje ludzkie, które szczególnie odpowiadają sytuacjom, w jakich słowo Chrystusa było przepowiadane.

4

The Legal Nature of the Act of Celebrating the Holy Mass

100%

Kasperowicz P.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2023

|

tom 18

|

nr 20 (2)

109-122

EN

The work aims to show the relationship that occurs between the church authority and the celebration of the Eucharist. It is worth emphasizing that concepts such as potestas, auctoritas or iurisdictio are still at an early stage of research development, and are inextricably linked to the mission of preaching the Gospel and administering the sacraments, and constitute a specific heritage of the legal doctrine of the Church from which it is difficult to cut off when wanting to describe the issue in a canonical manner celebration of the sacrament of the Eucharist. In addition, canonical concepts such as bring, right, authorization, or duty allow a better understanding of the nature of the power necessary to celebrate the Holy Mass.

PL

Praca ma na celu pokazanie relacji, jaka zachodzi pomiędzy władzą kościelną a celebrowaniem Eucharystii. Warto podkreślić, że takie pojęcia jak potestas, auctoritas czy iurisdictio są wciąż we wczesnym stadium rozwoju badań, a nieodłącznie wiążą się z misją głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów oraz stanowią specyficzne dziedzictwo doktryny prawnej Kościoła, od którego trudno się odcinać chcąc opisywać na sposób kanoniczny zagadnienie celebracji sakramentu Eucharystii. Ponadto kanoniczne pojęcia takie jak przywiej, uprawnienie, upoważnienie czy obowiązek umożliwiają lepsze zrozumienie natury władzy niezbędnej do sprawowania Mszy św.

5

Duszpasterstwo osób znajdujących się w sytuacji nieregularnej według dyrektyw zawartych w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka

100%

Kasperowicz P.

Kościół i Prawo

|

2022

|

tom 11

|

nr 2

133-148

EN

In the presented contributive elaboration, the author considered the problem of pastoral care of people in an irregular union in the light of the directives contained in Pope Francis’ Apostolic Exhortation Amoris laetitia. Based on the analysis of the papal document and the canonists’ comments to its guidelines, author showed that the problem of the faithful living in irregular unions is not only a pastoral challenge, but also a legal one. In his opinion, the problem of pastoral care raised in the article remains an open question. In his opinion, the individual directives presented in the study, should not be viewed separately, but integrally. Shaping consciences, teaching the full truth about marriage, integrating with the Church community, or finally very pragmatic conclusions regarding the use of rights and their limitation may complement each other; they should be applied not selectively, but adequately to the existing conditions.

PL

W zaprezentowanym opracowaniu o charakterze przyczynkowym Autor rozważył problem duszpasterstwa osób znajdujących się w sytuacji nieregularnej w świetle dyrektyw zawartych w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. W oparciu o analizę papieskiego dokumentu oraz komentarze kanonistów do jego wytycznych wykazał, iż problem wiernych żyjących w sytuacjach nieregularnych jest wezwaniem nie tylko pastoralnym, ale i prawnym. Jego zdaniem poruszony w artykule problem duszpasterstwa wciąż pozostaje sprawą otwartą. Poszczególnych dyrektyw zaprezentowanych w opracowaniu, w jego opinii, nie należy postrzegać rozłącznie, ale integralnie. Kształtowanie bowiem sumień, nauczanie pełnej prawdy o małżeństwie, integrowanie ze wspólnotą Kościoła, czy w końcu bardzo pragmatyczne wnioski w kwestii korzystania z uprawnień i ich ograniczania mogą się wzajemnie uzupełniać; należy aplikować je nie w sposób wybiórczy, ale adekwatnie do zaistniałych uwarunkowań.

6

Koncepcje małżeństwa u mormonów, katolików i anglikanów wobec zjawisk nieheteronormatywności i rozwiązywalności związków. Analiza porównawcza

100%

Kasperowicz P.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2024

|

tom 19

|

nr 21 (2)

53-77

EN

Catholicism sees marriage as an indissoluble sacrament with a strong emphasis on procreation and unity. Anglicanism sees marriage as sacred but not indissoluble, with more flexibility on divorce. Mormons have a unique approach to marriage, which can last for eternity, and their wedding ceremonies (sealing) have great spiritual significance. All three traditions place great importance on marriage, but differ in their approach to its nature, permanence and purposes. Furthermore, the legal institution of marriage in the context of non-heteronormativity (e.g. same-sex unions) is viewed very differently in the Mormon, Anglican and Catholic traditions.

PL

Katolicyzm widzi małżeństwo jako nierozerwalny sakrament o silnym nacisku na prokreację i jedność. Anglikanizm traktuje małżeństwo jako święte, ale nie nierozerwalne, z większą elastycznością w kwestii rozwodów. Mormoni mają unikalne podejście do małżeństwa, które może trwać na wieczność, a ich ceremonie ślubne (pieczętowanie) mają wielkie duchowe znaczenie. Wszystkie trzy tradycje przywiązują dużą wagę do małżeństwa, ale różnią się w podejściu do jego charakteru, trwałości i celów. Ponadto instytucja prawna małżeństwa w kontekście nieheteronormatywności (np. związków osób tej samej płci) jest postrzegana bardzo różnie w tradycjach mormonów, anglikanów i katolików.