Dziecko uczy się widzieć – proces emmetropizacji. Dzieci rodząc się, nie widzą świata w taki sposób, jak osoby w pełni dojrzałe. Widzą jedynie źródła światła, a ich ostrość wzroku jest bardzo niska. Z czasem, wraz z rozwojem gałki ocznej, drogi wzrokowej oraz rozwojem psychicznym, są w stanie dostrzegać więcej. Uczą się patrzeć i nazywać to, co widzą. Jednak prawidłowy rozwój wymaga odpowiednich bodźców ze środowiska zewnętrznego i z uwarunkowań genetycznych. Wraz z rozwojem fizycznym następuje również skoordynowanie ruchów oczu z motoryką całego ciała i położeniem w przestrzeni, a wraz z rozwojem psychicznym – zwiększona pamięć wzrokowa, która umożliwia rozpoznawanie twarzy rodziców i przedmiotów, a w dalszym okresie pozwala na naukę czytania i pisania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.