Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Sport nierzadko bywa wykorzystywany jako nieoficjalne narzędzie dyplomacji i/lub aktywizacji obywatelskiej – zwłaszcza w zwyczajowo napiętych relacjach między demokracjami a reżimami autorytarnymi, jak miało to miejsce w omawianym przypadku USA i Islamskiej Republiki Iranu. W artykule zasadnicze miejsce zajmuje analiza tego, w jaki sposób pod koniec lat dziewięćdziesiątych zapasy i piłka nożna – dyscypliny popularne w obu państwach – umożliwiły wyjście z obopólnej izolacji trwającej nieprzerwanie od 1979 r.Sport is oftentimes used as an unofficial instrument of diplomacy and/or civic activism – especially in usually tense relations between democracies and authoritarian regimes – as was the case concerning the USA and the Islamic Republic of Iran. The main focus of this article is to analyze the way in which wrestling and football – sport disciplines that are popular in both these countries – made it possible to get out of mutual isolation lasting uninterruptedly since 1979.
EN
Antifascism, ahistoriographical doctrine formulated in the 30s of the twentieth century by G. Dimitrov, as aresult of the Soviet victory over the Third Reich acquired the status of official narrative in countries of the Communist Bloc. It played aparticular role in GDR as aprimary source of state’s legitimization, especially in the early postwar years. Relating on selected historical sources and extensive literature on this subject (to mention, among others, D. Diner, J. Herf, S. Kattago, A. Wolff-Powęska, K. Wóycicki, J. McLellan, M. Fulbrook) Iintend to capture the disingenuous­ness of East German antifascism. Making use of lies, illusion or denial, applying selectiveness on facts or specific way of their interpretation, the GDR authorities managed to integrate the society around apositive yet erroneous myth of victorious mass resistance of the German working class against fascism. What is more, such antifascism played adefensive supervisory function: „univer­salizing” the period of 1939–1945 as another stage of long-term rivalry between the proletariat and capitalists it discursively blurred the historical continuity between the GDR and the Third Reich, and sustained the illusion of lack of guilt for the Holocaust which actual (i.e. Jewish) specificity remained unrecognized.
PL
The aim of the article is to characterize the so-called Iranian Islamic Revolution in 1978 – 1979. First part of this paper concerns in ascertaining the chronology of the Revolution (its genesis, decline, watershed moments), the second part in distinguishing three ways of its recognition (the secular, Cold War and religious-cultural narration) in order to emphasize the differences of opinion between various groups or individuals, who took part in the Revolution. Iranian Islamic Revolution was in many ways extraordinary: unlike most revolutions in the twentieth century, which turn progressive, the Iranian one was conservative and resulted in creation of the Islamic Republic of Iran – new particular state with political system based on Shia Islam. However, Iranian Revolution did repeat the fate of its predecessors (violence, dictatorship, social discontent). After over 30 years since the beginning of the Revolution there is an ongoing discussion about its achievements and reasonableness.
4
100%
EN
One may consider the two monuments situated on the hill of Mont Valérien near Paris – Memorial of Fighting France (1960) and Monument to those shot at Mont Valerién (2003) – as material representation of evolution in the social perception of years 1940–1944 taking place in France, which is the main topic of the article. While the first of them symbolizes the epic narrative centered on the Résistance and the cult of heroism, the second one refers to the so far overlooked, traumatic aspects of war and occupation, focusing on the victims.
PL
Dwa monumenty na wzgórzu Mont Valérien nieopodal Paryża – pomnik Francji Walczącej (1960) oraz późniejszy pomnik ku Pamięci Rozstrzelanych (2003) – można odczytać jako materialne odzwierciedlenie ewolucji w społecznej percepcji okresu 1940–1944 we Francji, stanowiącej zasadniczy temat niniejszego artykułu. Pierwszy z nich symbolizuje epicką narrację skupioną wokół Résistance i kultu bohaterstwa, dominującą od wczesnego powojnia do przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, drugi odnosi się do dotychczas pomijanych, traumatycznych aspektów wojny i okupacji, skupia się na ofiarach.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.