Esej stanowi próbę namysłu nad specyficznym charakterem produkcji wiedzy w kontekście sztuki współczesnej. Autorka dowodzi w nim znaczenia nieformalnych działań wiedzotwórczych, odnosząc się w autoetnograficzny sposób do własnych projektów edukacyjnych, wydawniczych i kuratorskich (jak Metronome Press czy Future Academy).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.