Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Fibres & Textiles in Eastern Europe

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

An Investigation on the Ratio of Bending Rigidity of Fabric to Yarn for Low Twist Filament Yarn

100%

Ghanem M. , Sheikhzadeh M. , Khaburi S. , Ghaeli I.

tom Vol. 17, no. 3 (74)

51--53

The ratio of bending rigidity of fabric to yarn in the case of low twist filament weft yarn was studied. Samples of fabrics with different weft densities were prepared; their other parameters were identical. After steam setting treatment, the bending rigidity of the fabrics was measured. The results showed that the rigidity of the fabric per thread in the weft direction decreases as the weft density increases. However, the theoretical equations suggest an inverse trend. To explain the difference, the thickness of the fabric was considered. It was shown that the reduction in fabric bending rigidity was due to the decrease in fabric thickness. The fixed end beam theory for the deflection of weft yarns as well as the flattening effect of low twist filament weft yarns were used to explain the reduction in fabric thickness when the weft densities increase. It was concluded that in the case of low twist filament weft yarn, Leaf’s theoretical equations could not be used to predict the ratio of the bending rigidity of fabric to yarn.

Badano stosunek sztywności zginania tkaniny i przędzy dla przypadku wątku wykonanego z przędzy ciągłej o małym skręcie. Wyprodukowano próbki tkanin o różnej gęstości wątku. Wszystkie pozostałe parametry tkanin były jednakowe. Sztywność zginania tkanin mierzono po ich stabilizacji parą. Wyniki badań wykazały, że sztywność tkanin liczona na nitkę w kierunku wątku zmniejsza się jeżeli gęstość wątku wzrasta. Jednakże teoretyczne równania sugerują odwrotną tendencję. Dla wytłumaczenia tej różnicy uwzględniono różnice w grubości tkanin. Wykazano, że zmniejszenie sztywności zginania tkaniny występowało w wyniku zmniejszenia się jej grubości. Dla wytłumaczenia redukcji grubości tkaniny, przy wzroście gęstości wątku, dla opisu ugięcia przędzy wątku zastosowano teorię belki zamocowanej jednym końcem. Uwzględniono również efekt zwiotczenia przędzy z włókien ciągłych o małym skręcie użytej jako wątek. Wyciągnięto wniosek, że w przypadku wątku z przędzy ciągłej o małym skręcie nie można stosować teoretycznego równania Leafsa dla przewidywania stosunku sztywności zginania tkaniny i przędzy.

Bending Rigidity of Yarn Using a Two Supports Beam System

100%

Ghane M. , Sheikhzadeh M. , Halabian A. M. , Khabouri S.

tom Vol. 16, no. 3 (68)

30--32

The simple cantilever is a common method to measure the bending rigidity of fabrics. However, the small dimension and untwisting of the free end of yarn are the major difficulties in the simple cantilever method. In this work, a two support beam system was used to measure the bending rigidity of yarn. The yarn was treated as an elastic beam fixed at one end, supported by a simple support at the other, and loaded near the middle. The maximum deflection of the yarn and the distance of the applied load from the supports were measured accurately. Using classic elastic equations in the small deflection case, the bending rigidity of the yarns was then calculated. Comparison between the shape of deflection of the yarn and the elastic beam curve in the small deflection case showed reasonable agreement. It was concluded that the bending rigidity of yarns can be calculated by using the small deflection equations.

Powszechnie stosowaną metodą pomiaru sztywności zginania tkanin jest metoda jednostronnie podpartej belki. Jednakże małe wymiary przędz i ich nieskręcone wolne końce są podstawowymi trudnościami w realizacji tej prostej metody pomiarowej. W przedstawionej pracy analizowano system pomiarowy oparty na zginaniu belki podpartej w dwóch punktach. Przędza była traktowana jako elastyczna belka jednym końcem zamocowana w uchwycie a drugim podpartym na prostym wsporniku obciążona po środku swojej długości. Maksymalne obciążenie przędzy i odległość przyłożonej siły od uchwytu były dokładnie mierzone. Stosując klasyczne zależności do przypadku małych odchyleń wyliczano sztywność zginania przędzy. Porównanie kształtu wygiętej przędzy z kształtem elastycznej belki w zakresie małych odchyleń wykazywało dużą zgodność. Wnioskiem z naszej pracy było stwierdzenie, że za pomocą naszych pomiarów można określić sztywność zginania przędzy.