Numerous management theories point to the dialogue with stakeholders as to the factor impacting organizational effectiveness and performance. Being engaged in a dialogue with stakeholders is considered a major requirement when a company claims its social responsibility. The objective of the article is to find out whether companies practice what they preach. The dialog is defined as an interactive process of learning together, focused on reaching mutual understanding. It results in opportunities for generating ideas of new products, new campaigns, new businesses and partnerships. Progress in communication made the dialog with many distant stakeholders possible from technical point of view. Was it a sufficient incentive to encourage companies to practice dialogic conversations? A literature review is conducted in order to answer the major research question. The focus is on academic business and management journals addressing dialog practice. The analyzed articles are segmented into groups, which demonstrate various authors’ approaches to the topic. The literature review shows the deficiencies of communication with stakeholders, which is claimed to be the dialogue, though it does not lead to parties sustainable relationships. Generally, the companies are not interested in information needs of their stakeholders, and treat one-way communication as public relations tool. As the articles revised are mainly focused on communication practices of the large corporations, therefore the findings do not refer automatically to smaller organizations, which are of minor interest to academics. The question asked in the article is novel in the Polish literature and may encourage further research. The findings should motivate practitioners to challenge communication deficiencies.
PL
Liczne teorie nauk o zarządzaniu wskazują na dialog z interesariuszami jako na warunek skuteczności organizacji, wpływający na jej wyniki. O dialogu wspomina się zwłaszcza w kontekście społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw. Celem artykułu jest ocena, czy przedsiębiorstwa faktycznie angażują się w dialog z interesariuszami. Dialog rozumiany jest jako interaktywny proces wspólnego uczenia się i kreowania nowej wiedzy, zorientowany na osiągnięcie wzajemnego zrozumienia. Stwarza on okazje do pozyskiwania pomysłów nowych produktów, nowych kampanii marketingowych, nowych przedsięwzięć i aliansów. Możliwości prowadzenia dialogu rosną wraz z postępem technicznym w zakresie komunikowania się. Czy zmiany w tym zakresie skłoniły przedsiębiorstwa do angażowania się w konwersację dialogową? Udzieleniu odpowiedzi na podstawowe pytanie służy przegląd literatury. Tekstów traktujących o dialogu poszukiwano w czasopismach naukowych z zakresu zarządzania i biznesu. Publikacje zostały podzielone na kategorie z punktu widzenia podejścia do tematu. Analiza ich treści sugeruje, że większość przedsiębiorstw nie podejmuje dialogu z interesariuszami, stwarzając jedynie pozory konwersacji dialogowej, która nie skutkuje trwałymi relacjami. Na ogół przedsiębiorstwa nie interesują się oczekiwaniami informacyjnymi interesariuszy, traktując komunikaty adresowane do nich jako narzędzie public relations. Ponieważ przytaczane artykuły dotyczą na ogół dużych przedsiębiorstw, wniosków nie należy odnosić do mniejszych podmiotów, pomijanych w literaturze. Wyjątkowość postawionego pytania, jak i rezultaty analizy powinny skłonić do podejmowania dalszych badań naukowych, a praktyków gospodarczych do refleksji nad ułomnościami praktyki komunikowania się z interesariuszami.
Knowledge in an organization has become one of leading topics in the business literature. In spite of this, there still is a shortage of practical tools enabling to measure companies' engagement in knowledge-related processes. Also, very little empirical research addressing the consequences of knowledge processes has been made so far. A number of academicians suggest that knowledge-based companies successfully compete on the markets; yet there are only few empirical research data presenting business performance of such enterprises. Drawing on the literature on company's orientation, the authors of this paper built a model of knowledge-oriented company. A scale was developed to measure firm's knowledge orientation, as well as senior managers' attitudes towards knowledge (their knowledge orientation). The model assumes relations between managers' knowledge orientation and companies' knowledge orientation, as well as between these two constructs and the business performance of companies. Three hypotheses were offered and tested in Poland in a survey on sample of 852 medium enterprises. The questionnaire was addressed to managing directors. Generally, managers of enterprises proved to be strongly knowledge-oriented. However, it was not the case in all of the surveyed companies that the managers' strong knowledge orientation would stimulate strong knowledge orientation of their respective companies. The research results supported all three hypotheses on the relations between managers' knowledge orientation, company's knowledge orientation and business performance, offering arguments in favour of investing in knowledge.
PL
Tematyka wiedzy stała się jednym z najczęściej poruszanych problemów w piśmiennictwie z zakresu nauk o zarządzaniu. Mimo to ciągle brakuje praktycznych miar zaangażowania przedsiębiorstw w procesy związane z wiedzą, a także jego rezultatów. Wielu autorów sugeruje, że przedsiębiorstwa oparte na wiedzy pomyślnie konkurują na rynkach, tymczasem jedynie nieliczne źródła ujawniają wyniki osiągane przez takie przedsiębiorstwa. Opierając się na literaturze na temat orientacji przedsiębiorstw, autorki artykułu zaproponowały model przedsiębiorstwa zorientowanego na wiedzę. Opracowały skale mierzące zarówno orientację przedsiębiorstwa na wiedzę, jak i postawy menedżerów względem wiedzy (orientację menedżerów na wiedzę). Koncepcja zakłada występowanie związków między orientacją menedżerów na wiedzę i orientacją przedsiębiorstw na wiedzę, jak również między tymi dwiema kategoriami i ekonomicznymi wynikami przedsiębiorstw. Istnienie tych związków sugerują trzy hipotezy badawcze, które przetestowano w badaniu empirycznym na próbie 852 średnich przedsiębiorstw funkcjonujących w Polsce. Kwestionariusz ankietowy skierowano do menedżerów przedsiębiorstw. Wyniki pokazały wysoki przeciętny poziom orientacji menedżerów na wiedzę, choć nie we wszystkich przedsiębiorstwach przekładał się on na wysoki poziom orientacji na wiedzę przedsiębiorstw, którymi zarządzali menedżerowie. Wszystkie trzy hipotezy sugerujące zachodzenie relacji pomiędzy orientacją menedżerów na wiedzę, orientacją przedsiębiorstw na wiedzę i ich wynikami ekonomicznymi zostały pozytywnie zweryfikowane, co dostarcza argumentów na rzecz celowości inwestowania w wiedzę.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.