Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Opinia dotyczy sytuacji, w jakiej znalazł się jeden z instytutów teologicznych, prowadzonych przez Kościół katolicki w Polsce. Sytuacja instytutu zmieniła się po wejściu w życie nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym dokonanej w 2011 r. Nowa ustawa nie przewiduje dalszego istnienia ośrodków zamiejscowych (w tym instytutów teologicznych) na uniwersytetach państwowych. Z kolei afiliowanie instytutu do Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu napotyka trudności ze strony władz kościelnych, których decyzje należy zinterpretować w świetle obowiązujących porozumień państwowo-kościelnych.
EN
The opinion refers to situations of one of the theological institutes run by the Catholic Church in Poland. The situation of the institute changed after the entry into force of the amendment to the Law on Higher Education made in 2011. According to the new law state universities cannot have local branches (including theological institutes). In turn, church authorities have a problem with the affiliation of theological institute to the Pontifical Faculty of Theology in Wroclaw because their decisions must be interpreted in the light of existing agreements the state – the church.
5
Content available remote Proces likwidacji niższych seminariów duchownych w latach 1959-1963
100%
PL
Po październiku 1956 r. odżyły nadzieje na normalne funkcjonowanie szkolnictwa kościelnego. W latach 1957-58 reaktywowano w Polsce ponad 30 niższych seminariów duchownych. Ówczesne władze traktowały nowo powstałe seminaria jako szkoły wewnątrzkościelne, deklarując całkowitą wolność Kościoła do ich prowadzenia. Zdecydowanie jednak odmawiano nadawania uprawnień szkół państwowych, godząc się jedynie w kilku przypadkach na organizowanie na ich terenie państwowego eksternistycznego egzaminu maturalnego. Od 1959 r. – w sposób jeszcze bardziej systematyczny i bezwzględny niż to miało miejsce w okresie stalinowskim – rozpoczęto proces ograniczania działalności Kościoła w dziedzinie oświaty i wychowania, także w zakresie prowadzenia przez instytucje kościelne niższych seminariów duchownych. Na pierwszym etapie dokonano reinterpretacji nadal obowiązujących przedwojennych przepisów szkolnych, poddając seminaria duchowne nadzorowi władz państwowych oraz rozciągając na nie obowiązywalność przepisów ustawy z 11 marca 1932 r. o prywatnych szkołach oraz zakładach naukowych i wychowawczych. Nowe zarządzenie dotyczące nadzoru państwowego oraz stare przepisy ustawodawstwa szkolnego wykorzystano następnie do drastycznego ograniczania stanu posiadania Kościoła katolickiego w zakresie szkolnictwa wewnątrzkościelnego.
PL
W opinii przedstawiono standardy krajowe w zakresie uprawnień informacyjnych i rektyfikacyjnych członków związków wyznaniowych, jakie polski ustawodawca określił w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Następnie przedstawiono reżim prawny w zakresie przetwarzania danych osobowych przez związki wyznaniowe w ramach prowadzonej przez nie działalności statutowej. Zasadniczy trzon przeprowadzonych analiz stanowi odpowiedź na pytanie o zakres uprawnień informacyjnych oraz rektyfikacyjnych w sytuacji braku adekwatnych autonomicznych unormowań prawa wewnętrznego związków wyznaniowych w zakresie ochrony danych osobowych. We wnioskach końcowych autor opinii staje na stanowisku, że w przypadku braku takich unormowań dotyczących przetwarzania danych osobowych, członkowie związków wyznaniowych mogą skorzystać z obowiązujących procedur państwowych.
EN
The opinion presents the national standards concerning the information and rectification rights of members of religious organizations, which were defined by the Polish legislator in the act of 29 August 1997 on personal data protection. It also discusses the legal regime for the processing of personal data by religious organizations in their statutory activity. The main purpose of the opinion is to address the question of the scope of the information and rectification rights in cases where there are no adequate autonomous norms of the internal law of religious organizations regarding personal data protection. The Author concludes that in such situations members of religious communities can make use of the relevant state procedures.
8
Content available remote Działalność związków wyznaniowych a ochrona danych osobowych
100%
PL
Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie: na ile obowiązujące przepisy dotyczące ochrony danych osobowych mają zastosowanie do danych przetwarzanych w ramach działalności związków wyznaniowych. Odpowiadając na to pytanie uwzględnić należy nie tylko przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, ale także przepisy obowiązującej konstytucji, konkordatu z 1993 r., ustawodawstwa wyznaniowego oraz przepisy prawa wspólnotowego. Poszczególne zagadnienia omówione zostały na przykładzie Kościoła katolickiego.
9
Content available remote Nadzór państwowy nad katolickimi seminariami duchownymi w okresie Polski Ludowej
100%
|
2004
|
tom 7
63-94
PL
Formalnie nadzór państwowy w seminariach duchownych w epoce PRL prowadzony był w latach 1960-1979. Jeśli chodzi o seminaria niższe to stanowił część planu całkowitej likwidacji nie tylko tego typu instytucji, ale wszelkiej działalności dydaktyczno-wychowawczej prowadzonej przez Kościół katolicki oraz wszelkiej inicjatywy prywatnej na terenie szkolnictwa w ogóle. Nadzór nad seminariami duchownymi wprowadzony został w sposób bezprawny, zaś w stosunku do seminariów wyższych ta bezprawność była rażąca. Ta bezprawność polegała przede wszystkim na tym, iż wprowadzony on został w oparciu o ministerialne zarządzenie, które wydane zostało bez wyraźnej delegacji ustawowej. Charakterystyczne jest także to, że po uchwaleniu ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. zarządzenie to nie uległo zmianie, chociaż ustawa z 1932 r., na którą się powoływało przestała obowiązywać. Bez względu na postanowienia PRL - owskiej ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania, ścisłe nadzorowanie szkół duchownych sprzeczne było zarówno z konstytucyjną zasadą rozdziału Kościoła od państwa, jak też z Konwencją Paryską z 1960 r., której Polska była sygnatariuszem, nie mówiąc już o naruszeniach prawa naturalnego, czy też naturalnych uprawnień osoby ludzkiej do religijnego i moralnego wychowania oraz wyboru szkoły uwzględniającej światopogląd chrześcijański.
PL
W przedmiotowej publikacji autor formułuje następujące tezy. Skoro rejestracja związku wyznaniowego w prawie polskim stanowi formę jego legalizacji poprzez nabycie podmiotowości cywilnoprawnej, to proces ten służy poszerzeniu możliwości oddziaływania związku wyznaniowego w sferze religijnej, a tym samym poszerzeniu wolności religijnej. Nie stanowi natomiast przejawu wolności religijnej rejestracja związku wyznaniowego dokonana na podstawie wniosku o rejestrację, złożonego przez „sympatyków” danej wspólnoty religijnej (co w pragmatyce polskiego organu rejestrowego stało się zasadą). Rejestracja związku wyznaniowego winna być dokonywana na wniosek samego związku wyznaniowego lub na wniosek członków tej wspólnoty. Tylko taka procedura stanowić może przejaw gwarancji wolności religijnej.
EN
In this publication the author makes the following arguments. As the registration of a religious association in Polish law is a form of its legalisation by becoming a legal entity, that process broadens the influence of a religious association in the religious sphere, thereby broadening religious freedom. The registration of a religious association made on the basis of an application for registration filled by “supporters” of a religious community (it happens more than often in Polish registration offices) is not a manifestation of religious freedom. Registration of a religious association must be undertaken at the request of the religious organization itself or at the request of members of this community. Only such a procedure could be a sign of guarantee of religious freedom.
11
Content available remote Nauczanie religii w Polsce Ludowej
100%
PL
Po zakończeniu II wojny światowej aż do roku 1961 nauczanie religii – podobnie jak przed wojną - prowadzone było na terenie szkół publicznych. Jednakże już od roku 1945 rozpoczął się proces systematycznego i konsekwentnego ograniczania tegoż nauczania przez ówczesne władze. Ostateczna i całkowita likwidacja nauczania religii w szkołach publicznych nastąpiła po uchwaleniu ustawy z dn. 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania. Nauczanie katechetyczne odtąd miało odbywać się w punktach katechetycznych, których działalność miała być nadzorowana przez inspektorów oświaty.
EN
This paper focuses on legal regulations concerning the rights of students to be exempt from classes in order that they can participate in school religious retreats. It has been established that the regulations in question are systemically incoherent, significantly outdated and at tangent with other acts in the Polish legal system. First of all, one has to consider legally unjustified a solution where participating in school retreats (and hence, the exemption in question) is dependent on curricular religious education at school. This interdependence – in view of which a student must first participate in catechesis to be able to participate in retreats – is not only hard to understand, but it also seems against the law. Executing the consequent prohibition – which means disallowing students who do not take part in curricular religious classes to participate in school retreats – would definitely constitute a drastic and illegitimate constraint on one’s religious freedom and the violation of the Constitutional rule of civic equality. Also, it is legally illegitimate to make conditional the class exemption on students’ denomination and his/her belonging to a given religious group or community; such a community often imposes on its members the obligation to participate in e.g. Lent retreats. The Polish Constitution comprises the right for non-disclosure of one’s religious beliefs or denomination (Art. 53 par. 7). Students cannot be obliged to disclose the details concerning his/her denomination. However, his/her non-disclosure can prevent his/her being exempted from classes in order to participate in retreats. Thus, the current regulations under analysis in force are tentative and provisional in nature. The issue at hand should be regulated at the governmental level, that is in a state legal act which would cover the guarantees of religious freedom.
13
Content available remote Stolica Apostolska i Państwo Watykańskie jako podmioty prawa międzynarodowego
100%
|
2005
|
tom 8
295-303
PL
W przedmiocie określenia liczby podmiotów prawa międzynarodowego należy stanowczo opowiedzieć się za modelem dualistycznym. Niewątpliwie istnieją dwa odrębne podmioty prawa międzynarodowego: Stolica Apostolska i Państwo Watykańskie. Wprawdzie Watykan tylko częściowo realizuje poszczególne atrybuty tej podmiotowości, nie korzystając przede wszystkim z prawa legacji, jednakże fakt ten nie jest podnoszony przez inne podmioty prawa międzynarodowego przy realizacji innych uprawnień wynikających z tej podmiotowości. Przedstawiciele Citta del Vaticano są reprezentowani na forum międzynarodowym biorąc czynny udział w konferencjach międzynarodowych i uczestnicząc w działalności organizacji międzynarodowych. Podnoszony przez zwolenników koncepcji monistycznej – jako kontrargument - fakt, iż Stolica Apostolska i Państwo Watykańskie nigdy nie są reprezentowani jednocześnie na tym samym forum nie ma tutaj żadnego znaczenia. Owszem – można przyjąć – iż tego rodzaju praktyka stała się już utartym zwyczajem, którego nie należałoby naruszać. Jednakże skoro oba podmioty korzystają na przemian z uprawnień wynikających z podmiotowości publicznomiędzynarodowej, to oznacza to, iż niewątpliwie oba są właściwie upodmiotowione na płaszczyźnie prawa międzynarodowego.
14
Content available remote Skierowanie do nauczania religii
100%
PL
Nauczanie religii w szkołach publicznych zaliczamy do tzw. res mixtae, które to z natury rzeczy leżą w gestii zainteresowania zarówno władzy państwowej jak i kościelnej. Rozstrzyganie tego rodzaju spraw winno być w każdych warunkach przedmiotem uzgodnień pomiędzy państwem i związkami wyznaniowymi. Przede wszystkim zaś tym uzgodnieniom winny podlegać normy, dotyczące zatrudniania, przenoszenia i zwalniania nauczycieli religii. Dokumentem o podstawowym znaczeniu, warunkującym zatrudnienie nauczyciela religii przez konkretną szkołę jest uzyskanie przez niego tzw. misji kanonicznej, czyli skierowania do nauczania religii. Obecnie obowiązujące przepisy w tym przedmiocie wykazują dość dużą niespójność i jak się wydaje, nie są dostatecznie zsynchronizowane z polskim systemem prawa pracy. W niniejszym opracowaniu postaramy się ukazać podstawowe braki obowiązujących rozwiązań prawnych, ukazując jednocześnie proponowane kierunki zmian. Dokonamy tego na przykładzie nauczycieli religii desygnowanych przez władze Kościoła katolickiego.
|
2005
|
tom 8
411-414
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.