Herbaceous vegetation is a critical component of the multi-layered arrangement in historic gardens, enhancing its harmony and natural balance. Despite its numerous advantages, such as limiting weed growth, inhibiting soil degradation, and increasing biodiversity, it remains one of the most neglected components of historic gardens. The objective of this article was to present practical guidelines for the management of herbaceous vegetation in the North Landscape Garden of Wilanów Palace made for the Museum of King Jan III’s Palace at Wilanów between 2017 and 2018. Analytical studies and design works were conducted for an area of 5.3 ha. Following the principles of conservation with respect to spatial forms and landscape features with simultaneous reference to the composition of natural plant communities and preservation of the existing natural qualities, a list of 106 dominant and coexisting plant species was proposed. Herbaceous vegetation covered in total 39% of the park’s area. The identified species indicated a habitat of subcontinental oak-hornbeam forest (Tilio-Carpinetum calamagrostietosum) and willow-poplar marsh (Salici-Populetum). In addition, compositional guidelines and recommendations for implementation, care and use were specified. The correct management of herbaceous vegetation in a historic garden requires a well-thought-out design and implementation process that accounts for cultural values and habitat conditions.
Jednym z największych wyzwań współczesnej architektury krajobrazu staje się skuteczna ochrona i konserwacja zabytkowej zieleni przy znaczącym braku odpowiednio przygotowanych specjalistów.
Orangeries and greenhouses were among the most ephemeral buildings erected in Polish gardens. The evolution of technology, the lack of proper maintenance, fires and wars meant that they were subject to constant remodelling or suffered damage. Although they have been an integral part of most garden layouts, providing suitable conditions for the storage and cultivation of exotic plants, to date they have not become the subject of any major academic study. The aim of this paper is to present the results of the first crosssectional study of historical orangeries and greenhouses in Poland. The research and analysis, carried out in the years 2021–2022, made it possible to identify 165 surviving buildings, for which starting data and a classification by type, material, form, time of construction and architectural style were prepared. Each orangery and greenhouse was subject to an assessment of its degree of preservation using a fourpoint scale that considered the authenticity and integrity of the historical substance, current use and age. The results of the study can serve as a starting point for identifying conservation challenges in the preservation of historical orangeries and greenhouses and formulating recommendations and standards to better protect these buildings.
PL
Oranżerie i szklarnie były jednymi z najbardziej efemerycznych budynków wznoszonych w polskich ogrodach. Ewolucja technologii, brak od powiedniej konserwacji, pożary i wojny sprawiały, że podlegały nieustannym przebudowom lub zniszczeniu. Mimo iż stanowiły integralny element większości założeń ogrodowych, zapewniając odpowiednie warunki do przechowywania i uprawiania roślin egzotycznych, do dziś nie doczekały żadnego większego naukowego opracowania. Celem autorów artykułu jest przedstawienie wyników pierwszych przekrojowych badań nad historycznymi oranżeriami i szklarniami w Polsce. Prace studialne i analityczne zrealizowane w latach 2021–2022 umożliwiły identyfikację 165 zachowanych obiektów, dla których opracowano dane wyjściowe oraz klasyfikację ze względu na typ, materiał, formę, czas budowy oraz styl architektoniczny. Każda oranżeria i szklarnia podle gała ocenie stopnia zachowania według czterostopniowej skali uwzględniającej autentyzm i integralność substancji zabytkowej, obecną funkcję i wiek. Wyniki badań mogą posłużyć jako punkt wyjściowy do określenia wyzwań konserwatorskich w zakresie zachowania historycznych oranżerii i szklarni oraz sformułowania zaleceń i standardów dla lepszej ochrony tych obiektów.
Królewska rezydencja położona 10 km na północny zachód od Lizbony stanowi jedno z najważniejszych historycznych założeń Portugalii. Od 2015 r. zarządzająca nią spółka Parques de Sintra realizuje kompleksowy program konserwatorski, w ramach którego odtworzono dawny ogród botaniczny.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.