Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Galanina – neuromodulator uczestniczący w utrzymywaniu homeostazy krążeniowej

100%

Rybczyk R. , Krawiec A. , Kawecki D. , Jochem J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

tom 66

|

nr 2

66-73

EN

Galanin is a 29 amino acid peptide acting as a neuromodulator in the central and peripheral nervous systems. It infl uences a variety of the central nervous system, functions, including food intake regulation, learning and memory, neuroendocrine control and pain transmission. In the present paper, we review the central and peripheral infl uences of galanin on the cardiovascular system. We discuss mechanisms involved in galanin action as well as interactions between galanin and other neuronal systems in the cardiovascular control. In conclusion, galanin, together with other neurotransmitters/neuromodulators, infl uences the central and peripheral przedzwocardiovascular regulation. Moreover, we suggest its involvement in the activation of compensatory mechanisms in the state of disturbed circulatory homeostasis.

PL

Galanina jest 29-aminokwasowym peptydem działającym jako neuromodulator w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym. Wpływa na wiele czynności ośrodkowego układu nerwowego, włączając regulację ośrodka głodu i sytości, uczenie się i zapamiętywanie, regulację neuroendokrynną i przewodnictwo impulsów z nocyceptorów. W pracy dokonano przeglądu najnowszych doniesień dotyczących ośrodkowego i obwodowego wpływu galaniny na układ krążenia. Omówiono mechanizmy działania galaniny oraz interakcje między galaniną i innymi układami neuronalnymi w regulacji układu krążenia. Przedstawione informacje wskazują, że galanina wraz z innymi neuroprzekaźnikami/neuromodulatorami wpływa na ośrodkową i obwodową regulację układu krążenia. Najnowsze badania sugerują możliwy udział galaniny w aktywacji mechanizmów kompensacyjnych w stanie stresu, w tym podczas zaburzenia homeostazy krążeniowej.

2

Ideal coronary stent: development, characteristics, and vessel size impact

88%

Dola J. , Morawiec B. , Muzyk P. , Nowalany-Kozielska E. , Kawecki D.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2020

|

nr 74

191-197

EN

The invasive treatment of coronary artery disease (CAD) has been a well-established therapeutic method for many years. Bare-metal stents (BMS), followed by subsequent generations of drug-eluting stent (DES) implantation in a narrowed coronary artery is the most effective treatment, especially in patients with acute coronary syndromes. Restenosis and stent thrombosis are the most important complications of this method. The long-term results of percutaneous coronary intervention (PCI) depend not only on the type of the implanted stent, operator skills, but also on the clinical characteristics of the patient, including the size of the treated vessel. In the era of DES, small vessels (< 3 mm) proved to be one of the most important factors significantly worsening the clinical outcomes of PCI. Among the most important features of the stents available on the market, i.e. the type of drug released, the type of polymer and the strut thickness, the latter seems to be crucial, particularly for the treatment of small vessels.

PL

Inwazyjne leczenie choroby wieńcowej od wielu lat stanowi ugruntowaną metodę terapeutyczną. Implantacja najpierw stentów metalowych (BMS), a następnie kolejnych generacji stentów uwalniających leki (DES) w miejscu zwężonej tętnicy wieńcowej jest najskuteczniejszą metodą leczenia, zwłaszcza u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi. Restenoza i zakrzepica w stencie to główne powikłania tej metody. Wyniki odległe przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) zależą nie tylko od rodzaju implantowanego stentu, umiejętności operatora, lecz także od charakterystyki klinicznej pacjenta, w tym rozmiaru stentowanego naczynia. W erze stentów DES małe naczynia (< 3 mm) okazały się jednym z najważniejszych czynników w istotny sposób pogarszających rezultaty kliniczne PCI. Spośród najistotniejszych cech dostępnych na rynku stentów, tj. rodzaju uwalnianego leku, typu polimeru oraz grubości przęseł, ta ostatnia wydaje się kluczowa, szczególnie w przypadku leczenia małych naczyń.

3

Upgrade from ICD to CRT-D: clinical and haemodynamic impact of biventricular pacing in a patient with acquired long QT syndrome

75%

Kawecki D. , Dola J. , Jacheć W. , Wojciechowska C. , Morawski S. , Tomasik A. , Nowalany-Kozielska E.

Open Medicine

|

2014

|

tom 10

|

nr 1

EN

Long QT syndrome (LQTS) is characterised by both the depolarisation and repolarisation disorder of cardiac muscle cells. Cardiac resynchronising therapy (CRT) is an important treatment option for patients with chronic heart failure (CHF) when echocardiographic and electrocardiographic criteria are met. Although CRT was introduced in clinical practice 10 years ago, doubts related to application of this treatment method persist because of its potential proarrhythmogenic effect. This is a case describing a 66-year-old Caucasian female with LQTS coexisting with a left bundle branch branch block (LBBB) and an implantable single-cavity cardioverter-defibrillator (ICD VR), who had repeated appropriate high-energy treatments. The upgrade to resynchronisation therapy defibrillator (CRT-D) significantly reduced frequency of ventricular tachycardia and the need for electrical therapies. The normalisation of the left ventricle size, as seen on echo examination, and the improvement of heart failure symptoms were also observed.

4

Diagnostyka przesiewowa zaburzeń oddychania podczas snu u chorych z kardiomiopatią rozstrzeniową

75%

Ścierski W. , Dola J. , Maksym-Kulas B. , Krzemień-Wolska K. , Brzostowicz T. , Kawecka I. , Kawecki D.

|

nr 4

241-244

EN

BACKGROUND The findings of many studies on obstructive sleep apnea syndrome (OSA) indicate a relationship between OSA and cardiovascular diseases. The aim of the study was to evaluate the risk of breathing disorders in patients suffering from dilated cardiomyopathy. MATERIAL AND METHODS The study group comprised 51 patients with diagnosed dilated cardiomyopathy. The screening evaluation contains medical history data (snoring, excessive daytime somnolence), physical examination of laryngeal organs, BMI index and daytime somnolence Epworth scale. RESULTS Permanently or intemittently appearing snoring during sleep occurred in 30 patients. Three patients complained of daytime somnolence. In 22 cases during laryngological examination of the airways, patency disorders were found. Evaluation of the Epworth scale daytime somnolence showed results ranging from 0 to 12 with the average of 2.9 ± 2.5. The BMI index for all the patients was 26.59 ± 4.48. CONCLUSIONS The results of our study showed that in spite of the upper airway anatomical abnormalities in 22 patients coexisting with snoring during sleep (suggested OSA syndrome), no pathological daytime somnolence in the Epworth scale examination was found.

PL

W S T Ę P Wyniki wielu badań nad zespołem obturacyjnych bezdechów sennych wskazują na związek między tym schorzeniem a chorobami układu krążenia. Celem pracy była przesiewowa ocena ryzyka występowania zaburzeń oddychania podczas snu u chorych ze zdiagnozowaną kardiomiopatią rozstrzeniową. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Zbadano grupę 51 chorych z rozpoznaną kardiomiopatią rozstrzeniową. Badania przesiewowe obejmowały dane zebrane z wywiadu (chrapanie, nadmierna senność w ciągu dnia), ocenę narządów laryngologicznych, ocenę senności dziennej skalą Epworth, wskaźnik BMI. WYNIKI Stałe lub okresowo pojawiające się chrapanie w czasie snu, które w istotny sposób zakłócało ciszę nocną występowało u 30 chorych. Objawy nadmiernej senności w ciągu dnia zgłaszało 3 chorych. W badaniu laryngologicznym u 22 chorych stwierdzono zaburzenia drożności w obrębie górnych dróg oddechowych. Badanie stopnia senności dziennej wykazało, iż wskaźnik Epworth wynosił od 0 do 12, średnio dla całej grupy 2,9 ± 2,5. Wskaźnik BMI dla całej grupy chorych wynosił 26,59 ± 4,48. WNIOSKI Mimo występowania u 22 chorych zaburzeń anatomicznych w obrębie górnych dróg oddechowych oraz objawów sugerujących zespół bezdechów sennych (chrapanie), nie stwierdziliśmy w badanej grupie patologicznej senności dziennej ocenianej skalą Epworth.

5

Quality of life in patients with severe left ventricle dysfunction due to coronary artery disease

63%

Kawecki D. , Kubiak G. , Orszulik K. , Kusińska A. , Mitręga K. , Pałka M. , Trzepaczyńska Z. , Nowalany-Kozielska E.

Open Medicine

|

2011

|

tom 6

|

nr 6

807-812

6

Cardiogenic shock in myocardial infarction-results of in-hospital follow-up

63%

Kawecki D. , Morawiec B. , Rybczyk R. , Trzepaczyńska Z. , Przywara-Chowaniec B. , Wojciechowska C. , Fudal M. , Wilczewski P. , Jacheć W. , Nowalany-Kozielska E.

Open Medicine

|

2011

|

tom 6

|

nr 2

213-219

EN

The purpose of this study was to present the outcomes of treatment of cardiogenic shock (CS) complicating acute myocardial infarction (AMI) among patients hospitalized from 1999 through 2006. The study enrolled 1003 patients. Group 1 comprised 87 patients presenting with AMI complicated with CS, whereas Group 2 comprised 916 patients presenting with AMI without CS symptoms. Determination of invasive treatment was according to standard guidelines. The endpoint comprised death, stroke, and reocclusion/reinfarction. Follow-up was confined to the intra-hospital period. CS was observed more frequently in cases of ST-elevation MI (STEMI) and right ventricular MI. The transportation and door-to-needle time were shorter in Group 1. CS patients were characterized by a more severe coronary artery disease, higher maximal creatinine kinase levels, lower global ejection fractions, and increased incidence of atrioventricular conduction disorders. The efficacy of percutaneous coronary intervention (PCI) was 82.26% in Group 1 and 95.03% in Group 2. Death occurred in 33.3% of CS patients and in 3.6% of AMI patients (p<0.0001). Our study proved that in a short-term follow-up, PCI is a procedure of high efficacy in CS patients. The short-term follow-up precluded a conclusion of statistically significant benefits from the shortening of the transportation and door-to-needle time.

7

Evaluation of antioxidant status in selected connective tissue diseases

63%

Przywara-Chowaniec B. , Seget S. , Dróżdż M. , Puzio A. , Czuba Z. , Nowalany-Kozielska E. , Kawecki D. , Gawlikowski M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2018

|

nr 72

116-120

EN

INTRODUCTION: Reactive oxygen species (ROS), which cause increased degradation of nitric oxide and defects in endothelial function, play an essential role in the pathogenesis of increased vascular contractility. Reactive oxygen species are produced in the vascular bed by endothelial cells, smooth muscle cells and fibroblasts. The destructive effect of ROS is of great importance to the pathogenesis of many diseases such as atheromatosis, ischemia, heart fail-ure, cerebral insufficiency and respiratory failure. MATERIAL AND METHODS: A total of 36 patients (31 females, 5 males; mean age 47  7 years) with connective tissue diseases (systemic lupus erythematosus – 23 patients, systemic sclerosis – 13 patients) and 40 (37 females, 3 males) healthy volunteers (mean age 50  2 years) of both sexes were enrolled in the study. This study evaluated the total antioxidant capacity in serum, using the method of reducing radical DPPH and radical ABTS•+. RESULTS: The blood plasma of the patients had lower antioxidant activities compared to the blood plasma of the healthy controls. CONCLUSIONS: This study shows the differences in the antioxidant activity in healthy volunteers and patients with connective tissue diseases. These parameters can be monitored during treatment by modulating oxidative metabolism and by stimulating antioxidant activity.

PL

WSTĘP: Reaktywne formy tlenu zwiększają degradację tlenku azotu i upośledzają funkcję śródbłonka, odgrywają ponadto istotną rolę w patogenezie zwiększonej kurczliwości naczyń. Produkowane są przez komórki śródbłonka łożyska naczyniowego, komórki mięśni gładkich oraz fibroblasty. Destrukcyjny wpływ reaktywnych form tlenu ma duże znaczenie w patogenezie wielu chorób, takich jak: miażdżyca, niedokrwienie, niewydolność serca, niewydolność naczyń mózgowych oraz niewydolność oddechowa. MATERIAŁ I METODY: W grupie badanej było 36 pacjentów (31 kobiet i 5 mężczyzn; średnia wieku 47 ± 7 lat) z chorobą tkanki łącznej (23 osoby z toczniem rumieniowatym układowym oraz 13 osób z twardziną układową), w grupie kontrolnej 40 zdrowych ochotników (37 kobiet i 3 mężczyzn; średnia wieku 50  2 lata). W pracy oceniono całkowitą zdolność antyoksydacyjną w surowicy, wykorzystując metodę redukcji rodnika DPPH i rodnika ABTS•+. WYNIKI: U pacjentów z chorobą układową tkanki łącznej aktywność antyoksydacyjna osocza jest mniejsza w porównaniu z grupą zdrowych ochotników. WNIOSKI: W pracy wykazano różnice w aktywności antyoksydacyjnej między zdrowymi ochotnikami a pacjentami z chorobą tkanki łącznej. Parametry te mogą być monitorowane podczas terapii przez modulowanie metabolizmu oksydacyjnego i stymulację aktywności antyoksydantów.