Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Protection of national and European critical infrastructure

100%

Szczurek T. , Szczurek M.

|

2018

|

tom R. 8, Nr 13

205--219

EN

Protection of national and European critical infrastructure in the territory of the Republic of Poland is a complex process requiring the efforts of a number of public and private institutions. In particular, owners and users of critical infrastructure systems are obliged to provide such protection. These are key responsibilities from the point of view of national security, as destruction, damage, failure or any other deprivation of the functioning of critical infrastructure could pose a serious threat to the functioning of society on a local, national or even European scale. Indeed, a number of systems cover more than one country. Even if an infrastructure is located in a Member State of the European Union, but its disruption or destruction would have a significant impact on at least two Member States, it is classified as ‘European Union critical infrastructure’. In Poland, critical infrastructure comprises eleven systems comprising facilities, equipment, installations, and services crucial for the security of the state and its citizens. The operators of this infrastructure are both state entities and private owners, however, competent ministers and heads of central offices are responsible for individual systems at the national level. The National Program for Critical Infrastructure Protection is an important document regulating the issues of critical infrastructure protection in Poland. The main objective of the program was to create the conditions for enhancing the security of critical infrastructures, covering all four phases of crisis management: prevention of disruption, emergency preparedness, emergency response and restoration of damaged critical infrastructures. According to the Crisis Management Act, the Director of the Government Security Center is the person responsible for the coordination of all projects and the main executor of the draft program. Detailed information on critical infrastructure is prepared by the Ministers responsible for these systems. The program comes into force after approval of its draft by the Council of Ministers. All levels of public administration are involved in the implementation of tasks included in the National Program for Critical Infrastructure Protection. This is primarily related to the duties of the government and local government administration in the area (sphere) of crisis management. The first program in Poland was introduced on 30 April 2010 by a relevant regulation of the Council of Ministers. The program is updated at least every two years. The 2015 version is available on the website of the Government Security Center1. The next version of this document will be available soon.

PL

Ochrona krajowej i europejskiej infrastruktury krytycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest złożonym procesem wymagającym wysiłków wielu instytucji publicznych i prywatnych. W szczególności właściciele i użytkownicy systemów infrastruktury krytycznej są zobowiązani do zapewnienia takiej ochrony. Są to kluczowe obowiązki z punktu widzenia bezpieczeństwa narodowego, ponieważ zniszczenie, uszkodzenie, złe działanie lub jakiekolwiek inne ograniczenie funkcjonowania infrastruktury krytycznej może stanowić poważne zagrożenie dla funkcjonowania społeczeństw w skali lokalnej, krajowej, a nawet europejskiej. Rzeczywiście wiele systemów obejmuje więcej niż jeden kraj. Nawet jeśli infrastruktura znajduje się w państwie członkowskim Unii Europejskiej, ale jej zakłócenie lub zniszczenie miałoby znaczny wpływ na co najmniej dwa państwa członkowskie, jest klasyfikowane jako „krytyczna infrastruktura Unii Europejskiej”. W Polsce infrastruktura krytyczna to jedenaście systemów obejmujących urządzenia, sprzęt, instalacje i usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i obywateli. Operatorzy tej infrastruktury są zarówno podmiotami państwowymi, jak i prywatnymi właścicielami, jednak właściwi ministrowie i szefowie urzędów centralnych odpowiadają za poszczególne systemy na poziomie krajowym. Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej jest ważnym dokumentem regulującym kwestie ochrony infrastruktury krytycznej w Polsce. Głównym celem programu było stworzenie warunków dla poprawy bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej, obejmującej wszystkie cztery fazy zarządzania kryzysowego: zapobieganie zakłóceniom, gotowość na sytuacje awaryjne, reagowanie w sytuacjach kryzysowych i przywracanie zniszczonej infrastruktury krytycznej. Zgodnie z ustawą o zarządzaniu kryzysowym dyrektor Centrum Bezpieczeństwa Rządu jest osobą odpowiedzialną za koordynację wszystkich projektów i głównego wykonawcę projektu programu. Szczegółowe informacje na temat infrastruktury krytycznej przygotowywane są przez ministrów odpowiedzialnych za te systemy. Program wchodzi w życie po zatwierdzeniu projektu przez Radę Ministrów. Wszystkie poziomy administracji publicznej są zaangażowane w realizację zadań zawartych w Krajowym Programie Ochrony Infrastruktury Krytycznej. Związane jest to przede wszystkim z obowiązkami administracji rządowej i samorządowej w obszarze (sfera) zarządzania kryzysowego. Pierwszy program w Polsce został wprowadzony 30 kwietnia 2010 r. na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Rady Ministrów. Program jest aktualizowany co najmniej co dwa lata. Wersja 2015 jest dostępna na stronie internetowej Rządowego Centrum Bezpieczeństwa. Następna wersja tego dokumentu będzie dostępna wkrótce.

2

Wykorzystanie geofizycznych badań elektrooporowych do oceny agresywności korozyjnej gruntu

100%

Stelmach K. , Szczurek M.

|

tom R. 82, nr 7-8

60-63

PL

W artykule przedstawiono zastosowanie metody geoelektrycznej-elektrooporowej do oceny agresywności korozyjnej gruntu na przykładzie wybranych wyników badań, wykonanych pod projektowany gazociąg wysokiego ciśnienia DN 700 PN 8.4 MPa relacji Szczecin-Lwówek.

EN

A description is given of the use of a geoelectrical resistance method to assess the corrosive force of soil, using the example of selected results of tests carried out during preparation for the building of the DN 700 PN 8.4 MPa high-pressure gas pipeline between Szczecin and Lwówek.

3

Złoża antropogeniczne w wielkopolskich kopalniach węgla brunatnego – aktualny stan badań

100%

Widera M. , Szczurek M.

|

2014

|

tom T. 30, z. 1

21--38

PL

W pracy tej przedstawiono aktualny stan badań, tworzenia i wykorzystania złóż antropogenicznych w dwóch istniejących wielkopolskich kopalniach węgla brunatnego, tj. PAK KWB Konin S.A. i PAK KWB Adamów S.A. Oczywiście w złożach antropogenicznych składowano tzw. kopaliny towarzyszące, które wydobyto przy okazji eksploatacji węgla brunatnego będącego kopaliną główną. Badaniom poddano tylko te złoża antropogeniczne, w których zgromadzono kopaliny w ilości wyrażonej w tysiącach metrów sześciennych. W kopalni Konin są to następujące złoża antropogeniczne: Honoratka, Kleczew i Bilczew. W złożu Honoratka odłożono neogeńskie iły i piaski, a w złożu Kleczew wyłącznie neogeńskie iły. Kopaliny z obu wymienionych złóż służą do produkcji ceramiki budowlanej w cegielni ,,Honoratka-Wienerberger”. Z kolei w złożu Bilczew odłożono czwartorzędowe piaski, które obecnie nie są wykorzystywane. W przypadku kopalni Adamów można mówić o dwóch małych złożach antropogenicznych, tj. Janiszew i Władysławów. W złożu Janiszew znajdują się iły neogeńskie, które do 2007 roku wykorzystywała cegielnia w Wieleninie. Natomiast w złożu Władysławów odłożono czwartorzędowe piaski i żwiry. W czasie prowadzenia badań terenowych, we wrześniu 2012 roku, złoże to było eksploatowane. Łącznie w złożach antropogenicznych w kopalni Konin znajduje się ponad 3,36 mln m3 iłów i 0,64 mln m3 piasków neogeńskich, a także 0,7 mln m3 piasków czwartorzędowych. Natomiast w kopalni Adamów, w sąsiedztwie odkrywek, zgromadzono ponad 18 tys. m3 iłów neogeńskich i mniej niż 12 tys. m3 czwartorzędowych piasków i żwirów. Dlatego ze względu na duże zasoby kopalin towarzyszących zaleca się tworzenie złóż antropogenicznych przez kopalnie węgla brunatnego. Niemniej jednak powinien zostać uregulowany ich status prawny oraz stworzone odpowiednie zachęty finansowe.

EN

This paper presents the current state of the formation and use of anthropogenic mineral deposits in both of the existing Wielkopolska lignite mines PAK Konin Lignite Mine JSC and PAK Adamów Lignite Mine JSC. The so-called accompanying mineral commodities, being exploited by way of lignite extraction, have been stored in anthropogenic mineral deposits. This study involved only the anthropogenic deposits, which collected accompanying minerals in amounts expressed in thousands of cubic meters. In the Konin lignite mine, anthropogenic mineral deposits are as follows: Honoratka, Kleczew, and Bilczew. Both Neogene clays and sands accumulated in the Honoratka deposit, while in the Kleczew deposit only Neogene clays can be found. Minerals from both of these deposits are used for the production of building ceramics in the brickyard “Honoratka-Wienerberger”. Currently, in the deposit Bilczew the Quaternary sands are not used. The Adamów lignite mine features two small anthropogenic deposits Janiszew and Władysławów. In the Janiszew deposit, Neogene clays have been identified which, until 2007, were used by the brickyard in Wielenin. However, in the Władysławów deposit the Quaternary sands and gravels are present. During the field research for this study (in September 2012), the Władysławów deposit was undergoing exploitation. In total, more than 3.36 million cubic meters of Neogene clays and 0.64 million cubic meters of Neogene sands were indicated. In addition, 0.7 million cubic meters of Quaternary sands were present in anthropogenic deposits in the Konin lignite mine. In contrast, the Adamów lignite mine has only collected some 18,000 cubic meters of Neogene clays and less than 12,000 cubic meters of Quaternary sands and gravels. Due to the large reserves of accompanying minerals, this study has concluded that it is recommendable to build anthropogenic mineral deposits by the lignite mines. Nevertheless, the mineral deposits legal status should be regulated and appropriate financial incentives established.

4

Synthesis of 2,2'-Diselenobisbenzamides and 4,4'-Diselenobisbutyramides with Sulfamoyl Groups as New Potential Virucides And Cytokine Inducers

61%

Palus J. , K. Kloc K. , Młochowski J. , Małysa P. , Szczurek M. , Piasecki E. , Rybka K.

|

tom Vol. 75, nr 5

657-662

EN

The synthesis of 2,2_-diselenobisbenzamides and 4,4_-diselenobisbutyramides with sulfamoyl functions, two new groups of potential antiviral agents and cytokine inducers, based on the acylation of the 4-aminobenzenosulfonamides with corresponding chlorocarbonylaryl or chlorocarbonylalkyl diselenides, has been elaborated. In a similar way dithiobenzamide and diphenic acid bisbenzamide were obtained from dithio-2,2-bisbenzoic acid and diphenic acid dichlorides respectively.