Wzrastające wymagania stawiane układom zasilania sieci trakcyjnej sprawiły, że w PKP w latach dziewięćdziesiątych rozpoczęto prace studialne związane ze zmianą sposobu zasilania podstacji trakcyjnych. Do wymagań tych zaliczyć można m.in. niezawodność zasilania, warunki BHP obsługi, moźliwość dostarczania większej mocy do sieci trakcyjnej, sztywność napięcia (mała rezystacja układu zasilania), zmniejszenie poziomu zakłóceń powodowanych wyższymi harmonicznymi zarówno w odniesieniu do sieci zasilającej prądu przemiennego, jak i do urządzeń srk oraz pojazdów trakcyjnych.