Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
3
100%
|
|
tom 3
44-61
EN
In this article the author discusses the role of China’s natural resource policy in its strategy for exerting international infl uence. In his opinion, the Chinese authorities have taken advantage of growing demand for energy and in this way they succeeded in distracting America’s plans of gaining control over the global market of circulation and transportation of energetic resources. At the same time, this policy has enabled an eff ective limitation of America’s political position in Africa and Southern and Central Asia. One of the most signifi cant consequences of the Chinese international activity is the renewal of the Russia–China alliance with a limited tactical character, however. A major challenge for the American and European external policy is the inclusion of Iran as a vasalized partner into the Russia–China cooperation.
PL
W artykule Autor prezentuje rolę chińskiej polityki surowcowej w strategii międzynarodowego oddziaływania ChRL. W jego opinii, wykorzystując poziom zapotrzebowania na surowce energetyczne, władzom chińskim udało się zniwelować amerykańskie plany zdobycia kontroli nad globalnym rynkiem obrotu i transportu surowców energetycznych. Równocześnie polityka ta zezwoliła na skuteczne ograniczenie amerykańskiej pozycji politycznej w Afryce, Azji Południowej i Centralnej. Niezwykle istotną konsekwencją chińskiej aktywności międzynarodowej jest odrodzenie się sojuszu Rosja–Chiny, który ma jednak ograniczony (taktyczny) charakter. Sporym wyzwaniem dla amerykańskiej i europejskiej polityki jest także włączenie do chińsko -rosyjskiej współpracy (w charakterze zwasalizowanego partnera) Iranu.
4
Content available Francuska koncepcja mocarstwa morskiego w XXI wieku
100%
|
|
tom 46
137-154
PL
Francuska koncepcja mocarstwa morskiego została oparta na tezie, iż państwo o takim potencjale i położeniu geograficznym powinno kreować regionalne projekty długofalowej zrównoważonej eksploatacji akwenów morskich i regionów przybrzeżnych. Koncepcja ta została dostosowana do istniejących uwarunkowań politycznych, a zwłaszcza faktu funkcjonowania w strukturze państwa zamorskich posiadłości pozaeuropejskich (terytoria zależne). Francuska mocarstwowość morska jest postrzegana także jako zdolność do kreowania procesów rozwojowych wokół terytoriów zależnych. W oparciu o dokonane analizy oficjalnych dokumentów strategicznych (zwłaszcza Stratégie nationale pour la mer et le littoral z 2017 roku) stwierdzono, że najefektywniejszym instrumentem tej polityki jest wykorzystanie regionalnych układów politycznych, w których rolę kreatora działań odgrywać będzie Francja. Formuła tego zaangażowania jest ściśle dostosowana do specyfiki francuskich interesów w danym regionie i prowadzona przez państwowych interesariuszy z wykorzystaniem możliwości jakie daje członkostwo w Unii Europejskiej. Jej ograniczeniem jest natomiast potencjał gospodarczy jakim dysponuje Republika Francuska.
EN
The French concept of a maritime power was based on the thesis that a state with such potential and geographical location should create regional projects for the long-term sustainable exploitation of the sea basins and coastal regions. This concept was adapted to the existing political conditions, especially the fact that overseas non-European possessions (dependent territories) function within the state structure. French maritime power is also seen as the ability to create development processes around dependent territories. Based on analyses of official strategic documents, including the Stratégie nationale pour la mer et le littoral (2017), it was concluded that the most effective instrument of this policy is the use of regional political arrangements, in which France will play the role of creator of activities. The formula for this engagement is strictly tailored to the specifics of French interests in a given region and conducted by state stakeholders using the opportunities offered by membership in the European Union. Its limitation, however, is the economic potential available to the Fifth Republic.
|
|
tom 2
71-84
EN
The author evaluates the role of Great Britain in the process of transformation of the European Security and Defence Policy. The main thesis leads to a conclusion that it was Blair’s politics which enabled the forming of European Security and Defence Policy and led to achieving military independence for the European Union (although this independence was limited). The author defends his thesis by analysing particu-lar forms of British engagement in the process of transformation of the Common Foreign & Security Policy and by evaluating the consequences of individual political.
PL
W poniższym artykule Autor dokonuje oceny roli Wielkiej Brytanii w procesie przeobrażeń Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Główna teza artykułu sprowadza się do stwierdzenia, że to polityka Tony’ego Blaira w dużej mierze umożliwiła budowę zrębów tej polityki i doprowadziła do uzyskania ograniczonej, ale jednak samodzielności militarnej Unii Europejskiej. Tezę tę Autor dowodzi, analizując poszczególne formy brytyjskiego zaangażowania w proces przeobrażeń Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz oceniając konsekwencje poszczególnych decyzji politycznych, podejmowanych w latach 1997–2007 przez Premiera i Gabinet Jej Królewskiej Mości.
6
100%
|
|
tom 1
37-51
PL
Autor szeroko omawia zjawisko nielegalnej imigracji w basenie Morza Śródziemnego oraz zagrożenia generowane przez ten fenomen dla bezpieczeństwa i stabilności poszczególnych państw nadbrzeżnych i całego regionu. W artykule dogłębnej analizie poddano genezę i źródła tego zjawiska, formy i metody działania stosowane przez nielegalne grupy przestępcze zajmujące się tym procederem, kroki podejmowane przez służby i formacje państwowe w celu przeciwdziałania nielegalnej imigracji. Uwaga autora skoncentrowana jest zwłaszcza na inicjatywach międzynarodowych, podejmowanych zarówno przez NATO (operacja „Active Endeaovur”), jak i przez Unię Europejską („Dialog Śródziemnomorski” i inne).
7
100%
|
|
tom 40
9-26
EN
This paper explains the conditions and objectives of Russia's imperial policy during the Vladimir Putin era. For two decades (2000-2021) this policy can be described as conglomerate of skill fully executed and mutually coordinated political and economic undertakings supported by diplomatic action. Its undisputed success was to convince the majority of the remaining participants on the international scene of the need to grant Russia the status of a global player and to approve the construction by this country of its own sphere of influence. By 2022, it was being constructed on the basis of the classical principles of strategic thinking, involving the definition of the national interest, the identification of the state's vital interests in the subject and geographic areas important for its functioning, and how to achieve well-chosen operational goals. This process was divided into specific stages, during which individual objectives were achieved, which allowed for the determination of subsequent ones, enabling the realization of the national interest. The author puts forward the thesis that the national interest of the Russian Federation is to legitimize its position as a global power, while vital interests - to obtain instruments to achieve this strategic goal. It is also acknowledged that in the construction of this policy geopolitical concepts by Veniamin Semyonov Tenshansky and Halford John Mackinder have been adopted, especially the theses on the role of the core area and the centers enabling the creation of the necessary state potential and the principles of the functioning of a land power, and the Heartland theory with its vision of the necessary expansion into adjacent areas. This expansion is seen both as a solution for ensuring the security of a country with a large territorial extension and as an instrument for achieving superpower status and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Based on these assumptions and concepts, it was considered that the next stage of Russian policy should be to sanction the position of a global power, which would lead to undertaking various forms of confrontation with the United States. However, it was assumed that the areas and formula of this confrontation would be determined on the basis of a rational assessment of the potential of the Russian state and of the possible losses that such a confrontation, in a formula unsuited to geopolitical realities, might bring. The ongoing Russian-Ukrainian conflict proves that dreams of achieving the status of an empire have become more important for the Russian leader than a realistic assessment of the possibility of restoring the status of a superpower.
PL
W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji w okresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina. Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomerat umiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnym sukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowej o konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez to państwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięcia dobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, że interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami - uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa Tień-Szańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego i centrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tych założeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno być sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, że obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenę potencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka
|
|
tom 4
EN
The paper presents the evaluation of the consequences of the extension of Baltic energy resources transportation system concerning the energy and ecology security level of Poland. The major determinants of the level of Polish energy security are: the gas pipeline Nord Streem under construction, the dynamic development of the marine system of oil transportation and the planned construction of the LNG Terminal. These factors determine the known levels of threat for the possibilities of the effective control of the scale of the energy recourses deliveries to Poland and the ecological consequences of the oil and its products. The author believes that the growing importance of the Baltic energy resources transportation tracks and the formation of the national security threats may be an important development opportunity. The proper use of this opportunity is dependent on rational state and regional economic policy. The most important undertaking is the development of the national resource transportation system and the transportation network. The emphasis should be put on the maximized use of the necessary investments in order to stimulate the development processes in the selected areas of the country and the enhancement of significance of Polish harbors in the European transportation system.
PL
W artykule przedstawiono ocenę konsekwencji rozbudowy bałtyckiego systemu transportu surowców energetycznych na poziom bezpieczeństwa energetycznego i ekologicznego Polski. Zasadniczymi determinantami poziomu polskiego bezpieczeństwa energetycznego są: budowany gazociąg Nord Streem, dynamicznie rozwijający się system przewozów drogą morską ropy naftowej oraz planowana budowa Terminala LNG. Czynniki te kreują określony poziom zagrożenia w postaci możliwości skutecznego sterowania skalą dostaw do Polski surowców energetycznych oraz ekologicznych konsekwencji katastrofalnego rozlewu ropy naftowej i jej przetworów. Autor uważa jednak, że zwiększające się znaczenie bałtyckich szlaków transportowych surowców energetycznych, obok kreowania zagrożeń bezpieczeństwa państwa, stwarza także istotną szansę rozwojową. Jej wykorzystanie wymaga prowadzenia racjonalnej polityki gospodarczej w wymiarze krajowym i regionalnym. Za najważniejsze przedsięwzięcia uznać należy rozbudowę krajowego systemu transportu surowców energetycznych oraz wewnętrznej sieci transportowej. Ich zakres ukierunkowany być powinien na maksymalne wykorzystanie niezbędnych inwestycji do stymulacji procesów rozwojowych wybranych obszarów kraju oraz zwiększenia znaczenia polskich portów w europejskim systemie transportowym.
9
Content available Wspomnienia – Profesor Czesław Mojsiewicz
100%
|
|
tom 4
1-2
10
Content available Wstęp
75%
|
|
tom 4
EN
The article presents the evolution of the Russian idea of military operations as a form of implementing security policy. Significant changes in the concept of conducting hybrid operations were pointed out in relation to the way they were carried out in the process of the annexation of the Crimean Peninsula and during the Russian intervention in Syria. It was shown that the concept of the reconstruction of the armed forces since 2018 has been aimed at both preparing them for the implementation of the so-called integrated operations, expanding the external defence zone, and performing antiaccess operations. This is to be achieved by adequately saturating the armed forces with the necessary means to conduct such a task and by practically implementing the active defence strategy, which assumes that Russia will take pre-emptive actions based on precise planning algorithms. The Russian strategy of active defence is complemented by a strategy of limited operations. According to Russian experts, this strategy should involve external actions to protect and promote Russian interests abroad. The analyses demonstrate that the Russians have decided that the basic form of contemporary and future political-military conflict will be a non-linear conflict with a dynamic course. That is why a key role has been assigned to both kinetic and non-kinetic instrumentation capabilities and special operations with a comprehensive scope. To implement these plans, a thorough reform of the armed forces was carried out in terms of restructuring the organization, reforming the training system and modernizing the armaments. The main phase of the reforms had been successfully implemented by December 2020, despite the sanctions. The experience of Syria and the Donbass influenced the transformation of the Russian military doctrine. Its most important assumption was to move away from the primacy of synchronized non-military actions within a non-kinetic destabilizing operation. The concept of coordinated use of military and non-military means with a decisive role of the armed forces has become the basic form of conducting operations of this type.
PL
W artykule opisano ewolucję rosyjskiej koncepcji działań militarnych jako formy realizacji polityki bezpieczeństwa. Przedstawiono istotne zmiany w koncepcji dotyczącej prowadzenia działań hybrydowych w stosunku do sposobu, w jaki je realizowano podczas aneksji Półwyspu Krymskiego oraz rosyjskiej interwencji w Syrii. Wykazano, że obowiązująca od 2018 r. koncepcja przebudowy sił zbrojnych ma na celu ich przygotowanie do realizacji zarówno tzw. operacji zintegrowanych, poszerzania zewnętrznej strefy obrony, jak i operacji o charakterze antydostępowym. Służyć temu ma wyposażenie sił zbrojnych w odpowiednie środki, umożliwiające wykonywanie tak sformułowanych zadań, oraz wdrożenie strategii aktywnej obrony, zakładającej podejmowanie przez Rosję działań wyprzedzających na podstawie precyzyjnych algorytmów planowania. Uzupełnieniem rosyjskiej strategii aktywnej obrony jest strategia działań ograniczonych. Zdaniem rosyjskich ekspertów powinna ona zakładać prowadzenie działań zewnętrznych w celu ochrony oraz promowania rosyjskich interesów za granicą. Z przeprowadzonych analiz wynika, że Rosjanie uznali, że podstawową formą konfliktu polityczno-militarnego zarówno obecnie, jak i w przyszłości będzie konflikt nieliniowy o dynamicznym przebiegu. W związku z tym ważną rolę przypisano możliwościom stosowania instrumentarium kinetycznego i niekinetycznego oraz operacjom specjalnym o kompleksowym charakterze. W celu realizacji tych planów gruntownie zreformowano siły zbrojne. Zmieniono strukturę organizacyjną, system szkolenia i zmodernizowano uzbrojenie. Najważniejszy etap reform został ukończony, pomimo sankcji, w grudniu 2020 r. Na zmiany wprowadzane w rosyjskiej doktrynie wojskowej miały wpływ doświadczenia płynące z działań w Syrii i Donbasie. Przede wszystkim nastąpiło odejście od prymatu zsynchronizowanych działań niemilitarnych w ramach niekinetycznej operacji destabilizacyjnej. Obecnie główny sposób prowadzenia operacji polega na skoordynowanym użyciu środków wojskowych i pozamilitarnych, przy czym siły zbrojne odgrywają w takich operacjach decydującą rolę.
12
Content available Wprowadzenie
51%
|
|
tom 3
1-2
13
Content available Słowo wstępne
51%
|
|
tom 2
7-8
14
Content available Wprowadzenie
51%
|
|
tom 1
5-7
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.