Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

SGRT – adaptacja technologii w warunkach klinicznych

100%

Szymerkowski K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2022

|

tom Vol. 11, nr 4

285--287

PL

W ostatnich latach SGRT (Surface Guided Radiation Therapy), czyli Radioterapia Sterowana Obrazem Powierzchni Pacjenta, bardzo zyskała na popularności na całym świecie [1], w tym także w Polsce. Swoją rosnącą popularność technologia ta zawdzięcza zdecydowaną poprawą dokładności leczenia, potencjałem do skrócenia czasu procedur czy minimalizacją dawki promieniowania jonizującego pochodzącego z weryfikacji obrazowej. Systemy SGRT stanowią doskonałe uzupełnienie klasycznej radioterapii IGRT (Image Guided Radiation Therapy), czyli Radioterapii Sterowanej Obrazem [2]. Dzięki dostarczaniu informacji o pozycji pacjenta w czasie rzeczywistym oraz standaryzacji procedur, SGRT znacząco wpływa na jakość i bezpieczeństwo radioterapii. Na rynku obecnych jest kilka rozwiązań SGRT. Zazwyczaj wykorzystują one światło strukturalne, systemy stereowizji lub skanery laserowe do obrazowania powierzchni pacjenta z wysoką rozdzielczością przestrzenną. W wielu ośrodkach SGRT jest stosowana u wszystkich pacjentów, przy każdej frakcji [3]. Takie podejście stwarza konieczność wypracowania procedur dostosowanych do najnowszych wytycznych oraz realiów ośrodka.

2

Kardiotoksyczności radioterapii lewej piersi. Użyteczność Deep Inspiration Brath Hold wspomaganego Surface Guided Radiation Therapy w redukcji ryzyka występowania powikłań sercowo-naczyniowych. Przegląd literatury

100%

Szymerkowski K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2021

|

tom Vol. 10, nr 1

23--25

PL

Rak piersi to jeden z najczęściej diagnozowanych nowotworów złośliwych u kobiet na świecie [1]. Według najnowszych standardów terapia pacjentek z tym rozpoznaniem wymaga multidyscyplinarnego podejścia i stosowania kilku metod leczenia. Jedną z nich jest radioterapia, która znacząco poprawia zarówno kontrolę miejscową, jak i całkowity czas przeżycia u większości pacjentek po operacji oszczędzającej czy mastektomii [2]. Bardzo często zarówno leczenie systemowe (antracykliny, trantuzumab), jak i sama radioterapia niosą ze sobą ryzyko wystąpienia różnych powikłań, a w tym powikłań sercowo-naczyniowych. Są na nie szczególnie narażone pacjentki z rozpoznanym rakiem piersi po stronie lewej, ze względu na potencjalną bliskość serca do objętości leczonej. Na możliwość występowania późnych powikłań sercowo-naczyniowych, które zwiększają śmiertelność związaną z uszkodzeniem serca, po raz pierwszy zwrócono uwagę w 1989 roku [3]. Nawet w przypadku niższych dawek radioterapii, które stosowane są w leczeniu pooperacyjnego raka piersi, powikłania pojawiają się po długim okresie latencji wynoszącym ok. 10 lat. Niestety bardzo trudno jest określić dawkę progową dla serca, poniżej której ryzyko występowania późnych powikłań nie występowałoby. Badania wykazały, że istnieje zależność liniowa pomiędzy średnią dawką, jaką otrzymuje serce, a zwiększoną częstotliwością bólu w klatce piersiowej, chorobą wieńcową i zawałem mięśnia sercowego, a kardiotoksyczność została uznana za jeden z głównych czynników odpowiedzialnych za skrócenie całkowitego czasu przeżycia zwłaszcza w przypadku, kiedy napromienianiu poddane są węzły chłonne gruczołu sutkowego i okołoobojczykowe.

3

Pomiary wolumetryczne hipokampa w padaczce na podstawie rezonansu magnetycznego

51%

Kurowska K. , Szymerkowski K. , Waghorn B. , Kimszal E.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2019

|

tom Vol. 8, nr 4

321--322

PL

W przypadku pacjentów z padaczką płata skroniowego, która jest oporna na terapię medyczną, najlepszą opcją uzyskania redukcji lub całkowitego zniwelowania napadów jest resekcja chirurgiczna – zwłaszcza gdy w wyniku obrazowania rezonansu magnetycznego stwierdzony jest zanik hipokampa. Zazwyczaj większość badań klinicznych z wykorzystaniem obrazowania rezonansu magnetycznego jest wystarczająca do wykrycia dużego zaniku jego struktury. Niekiedy jednak subtelny zanik tkanek, który może charakteryzować wczesną chorobę, jest często pomijany w ocenie uzyskanego obrazu. Wolumetria hipokampa jest bardzo dobrym markerem do wykrywania obecności zaniku tkanek i stopnia nasilenia tego procesu. W badaniu morfometrii (pomiarze danego narządu oraz jego opisu na podstawie uzyskanych pomiarów) mózgu przyjmuje się, iż istnieje ścisła korelacja pomiędzy jego strukturą oraz funkcją. Dotyczy to zarówno tkanki normalnej (niezmienionej chorobowo), jak i nieprawidłowej (o budowie patologicznej). Jednym z deskryptorów struktury morfometrycznej jest objętość.

EN

In the case of patients with temporal lobe epilepsy, which is resistant to medical therapy, surgical resection is the best option for achieving reduction or complete suppression of seizures – especially when the disappearance of the hippocampus is detected by magnetic resonance imaging. Typically, most clinical trials using magnetic resonance imaging are sufficient to detect a large disappearance of its structure. Sometimes, however, the subtle disappearance of tissues that can characterize early disease is often overlooked in the assessment of the image obtained. Hippocampal volumetry is a very good marker to detect the presence of tissue loss and the extent of this process. In the study of morphometry (measurement of a given organ and its description on the basis of obtained measurements), the brain assumes that there is a close correlation between its structure and function. This applies to both normal (unchanged) and abnormal (pathological) tissue. One of the descriptors of the morphometric structure is the volume.