Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Piłki są dwie, bramka jest jedna. Futbol, ciało i historia w Eine kleine. Quasi una Allemanda Artura Daniela Liskowackiego

100%

Wolski P.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2021

|

tom 17

119-134

EN

In the article the Author focusses on the theme of soccer in Artur Daniel Liskowacki’s novel Eine kleine. Quasi una Allemanda. He points out the importance of this particular narrative thread for this now widely recognized classical representative of regional literature, which, albeit confirmed as such by critics – both journalistic and academic – in fact rarely receives much (interpretative) attention. Apart from filling in this evident lacuna in the already two-decades long debate over this outstanding and internationally appreciated novel, the Author offers some considerations on the problem of athletic experience as represented in literature in general, however paying particular attention to its role works such as ADL’s magnificent urban tale.

PL

Autor przygląda się wątkowi piłki nożnej w klasycznej już szczecińskiej powieści Eine kleine. Quasi una Allemanda Artura Daniela Liskowackiego, która, mimo długiej obecności w literaturze regionalnej, krajowej i międzynarodowej nie doczekała się wnikliwszej analizy z perspektywy futbolu – centralnego wydarzenia powieściowej fabuły. Dokonując interpretacji z tak ustalonej perspektywy, Autor czyni przy okazji uwagi dotyczące zarówno sportu i, szerzej, doświadczenia cielesnego w literaturze, jak i znaczenia tego zjawiska dla tego typu pisarstwa, którego znakomity i szeroko uznawany przykład stanowi Eine kleine.

2

Autobiograficzny trójkąt: miasto – świadectwo – Zagłada

100%

Wolski P.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2014

|

nr 2(3)

7–12

PL

W artykule zaprezentowano zależności pomiędzy narracjami miejskimi i intymistyką w kontekście powojennych i, szczególnie, pozagładowych przemian konceptualizacji „ja” narracyjnego. Na podstawie przykładów zaczerpniętych z artykułów prezentowanych w bieżącym numerze czasopisma „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media” oraz innych tekstów zasadniczych dla pisarstwa autobiograficznego, autor proponuje powiązanie tych kategorii za pomocą kategorii toposu, obejmującej w swoim ogólnym, czyli zarówno retorycznym, jak i narratywistycznym (poetologicznym) wymiarze, najważniejsze wątki badań spod znaku poetyki miejsca i intymistyki.

EN

The text presents the relations between urban narratives and autobiographical writing in the context of the post-war and post-Holocaust transformations of the narrative “I”. Basing on the examples from the articles included in the present edition of the „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media” journal as well as other crucial autobiographical texts the author proposes to link these issues by means of the notion of “topos” which as both a rhetorical and a literary-theoretical notion embraces all vital aspects of local/urban and autopbiographical studies.

3

Po(st)graniczne narracje miejskie. Literackie re-konstrukcje żydowskiego Szczecina

100%

Wolski P.

Porównania

|

2012

|

tom 11

291-300

PL

Żydowska tożsamość powojennego Szczecina rysuje się w sposób charakterystyczny dla obrazu żydowskiej społeczności w całej Polsce: jest naznaczona piętnem nie-obecności. Ta nieobecność przedstawia się jednak w sposób ciekawszy i bardziej złożony, niż mogłoby to wynikać z tej nieco zbanalizowanej obserwacji o traumatycznej pustce. Żydowski Szczecin w powojennej literaturze funkcjonuje na zasadzie znaczącego, signifiant żydowskiego miasta, opierającego się na znacznikach zaczerpniętych z innych miejskich struktur – Warszawy, Kielc itd. Niniejszy artykuł omawia przejściowość literackiego Szczecina, jego ulotną tożsamość wyłaniającą się z prozy Anny Frajlich, Ingi Iwasiów, Alana Sasinowskiego, szczególnie zaś z fragmentu tekstu Taube Kron, która opisując powojenny Szczecin wyraźnie odwołuje się do innych miejsc pamięci: warszawskiego getta, pogromowych Kielc, żydowskiego Lwowa. W artykule postawiona zostaje teza, że „podwójna nieobecność” (tożsamości żydowskiej i miejskiej) jest wprawdzie emblematyczna dla powojennej tożsamości żydowskiej w literaturze, ale w przypadku Szczecina opisywanego w tekstach literackich można o niej mówić jako o bardzo charakterystycznej cesze „miasta po(st)granicznego”, stanowiącego miejsce wyłączone, na które składa się wyparta pamięć obecności żydowskiej i niemieckiej oraz nigdy w pełni nie przyswojona tożsamość polska.

4

Rozwój, sukces, tradycja. Relacja z The American Comparative Literature Association’s 2012 Annual Meeting

100%

Wolski P.

Porównania

|

2012

|

tom 11

345-350

5

Ocena skutków implementacji inteligentnych chatbotów w aspekcie zarządzania zasobami ludzkimi

100%

Wolski P.

Marketing i Rynek

|

2019

|

nr 12

63-67

EN

Due to broadening of their capabilities, chatbots are rapidly gaining popularity on software market. Artificial Intelligence is more often implemented as a part of virtual assistants, which opens a path towards more complex task solving. Enterprises, which benefit from such software solutions, observe positive effect on wide variety of processes inside the company. Based on documented implementation cases, this paper aims to answer the question: what are the results of intelligent chatbot implementation on companies' human resources management?

PL

Chatboty, wraz z rozszerzeniem ich wachlarza możliwości, zyskują coraz większą popularność na rynku oprogramowania. Sztuczna inteligencja stanowi coraz częściej implementowany element wirtualnych asystentów, co otwiera drogę do realizacji coraz bardziej złożonych zadań. Przedsiębiorstwa, które wykorzystują potencjał wynikający ze wzbogacenia struktur organizacji o takie rozwiązania, obserwują przeważająco pozytywny wpływ na procesy zachodzące w firmie. W oparciu o analizę udokumentowanych przypadków wdrożeń tego typu oprogramowania, niniejszy artykuł ma na celu odpowiedzenie na pytanie: jak znaczący wpływ na zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie ma implementacja chatbotów wykorzystujących sztuczną inteligencję?

6

Spłaszczenie autobiograficzne. O pewnym typie (akademickiej) lektury

100%

Wolski P.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2013

|

nr 1

21-38

PL

Autor dokonuje analizy rozpraw akademickich, w tym szczególnie biografii pisarzy, w których wyraźnie zarysowana rola badacza i jego doświadczenia lektury stają się istotnym elementem wywodu i wpływają na sposób funkcjonowania w nim opisywanych postaci. Analiza ta opiera się na książce Partigia. Una storia della Resistenza Sergia Luzzatta, w tym szczególnie funkcji, jaką w tej rozprawie zaprojektowanej jako dekonstrukcja mitologii włoskiego ruchu oporu pełni Primo Levi – centralna postać włoskiej powojennej kultury i fundament debat nad etycznymi wątkami wojennej i powojennej tożsamości. Osią wywodu jest teza mówiąca, że czytanie książek takich jak Partigia, tj. opowieści na temat pewnego doświadczenia ujętej w formę oscylującą między narracją akademicką i autobiograficzną, wymaga uwzględnienia szczególnego trybu funkcjonowania w nich elementów narracyjnych takich jak bohaterowie (postacie) tej opowieści. Ten tryb to swoiste ich „spłaszczenie”, umożliwiające wspólnotowy kontekst opisywanego (i odczytywanego) doświadczenia, w książce Luzzatta zachodzące pomimo deklarowanego przez autora zamiaru przywrócenia mu statusu odrębnego od unieruchamiającej struktury tekstowego świadka.

EN

The author analyzes research work of biographers and historians of literature who include themselves (their own experience of reading the past) in the narrative, thus influencing the way the object of their study is being presented. The analysis is based on the book by Sergio Luzzatto Partigia. Una storia della Resistenza designed as a deconstruction of basic myths founding the Italian memory of ‘La Resistenza,’ i.e. anti-fascist resistance movement. He focuses on the role of Primo Levi as the central figure of the Italian post-war memory and identity. The article is based on a thesis saying that books such as this, presenting an experience oscillating between an academic text and a quasi-autobiographical confession, demand inclusion of a specific modality of some of its narrative elements such as its protagonists. This specificity consists of their ‘flattening’ as a condition sine qua non enabling a communitary context of an experience as a communicable fact. This process occurs in Luzzatto’s book nevertheless the declared attempt to present Primo Levi as a living person (as opposed to a textual witness).

7

Komparatyzm – italianizm – orientalizm. Badania porównawcze jako Dziedzina

100%

Wolski P.

Rocznik Komparatystyczny

|

2011

|

tom 2

p. 265-272

EN

The article presents the book by Olga Płaszczewska Przestrzenie komparatystyki – italianizm (Th e Fields of Comparative Studies: Italianism) as a manifesto of the discursive force of Italian studies – or as I call them in reference to Edward Said’s work: “Italianism” – understood as a discipline. Such a perspective stands in opposition to perceiving “Italianism” merely as a method of study. In my attempts to interpret Płaszczewska’s monumental comparative study of Italian and Polish literature (on the examples of Ignacy Kraszewski, Ignazio Silone and many others), in addition backed up by a competent and thorough presentation of the main issues of comparative studies, I indicate the author’s arguments aiming at separation of the “complit” from the literary studies in order to justify the discipline’s autonomy. Płaszczewska’s way of achieving that goal – which by any means does not have to be perceived as a hostile gesture towards any other discipline, but simply as a self-referential discursive refl ex – is very convincing, at least from the rhetorical point of view. By including some of Polish (e.g. Henryk Markiewicz) and foreign (e.g. Gayatri Chakravorty Spivak) researchers in the comparative studies’ field (and therefore excluding them from the literary theory fi eld of study) or by stressing the importance and the infl uence of Italian studies on the status of literary studies as a whole, the author creates a vision of a fully self-referential, autonomous fi eld of literary studies – i.e. comparative studies. In effect I describe the book as a signal of a more complex phenomenon of what I would like to call “comparatism”, another term – after “Italianism” – suggesting a fundamental connection to orientalism as described by Edward Said.

8

Dzisiaj komparatystyka. Badania porównawcze, kryzys i literaturoznawstwo. Rec.: Komparatystyka dzisiaj. Redakcja naukowa: Ewa Szczęsna, Edward Kasperski. T. 1: Problemy teoretyczne. Kraków 2010. T. 2: Interpretacje. Warszawa 2011

100%

Wolski P.

Pamiętnik Literacki

|

2015

|

tom 106

|

nr 2

250-254

PL

Tekst omawia miejsce badań komparatystycznych we współczesnej humanistyce na przykładzie dwutomowej publikacji "Komparatystyka dzisiaj". Autor dokonuje przeglądu stanowisk w tej sprawie, wychodząc z założenia, że komparatystyka jako dziedzina i jako specyficzna forma dyskursu naukowego stanowić może doskonałe laboratorium uwidaczniające kondycję humanistyki w ogóle, czego recenzowana książka jest świetnym przykładem.

EN

The text discusses the place of comparative studies in contemporary humanities as based on two volume publication "Comparative Studies Today". The author revises standpoints in this matter assuming that comparative studies as a discipline and a specific form of academic discourse may be seen as a perfect laboratory to demonstrate the condition of the humanities as such, the paragon of which the book in question.

9

Antyczna filozofia i poezja: zły glina, dobry glina

100%

Wolski P.

Forum Poetyki

|

2017

|

nr 7

98-103

EN

The author discusses Malcolm Heath’s book Ancient Philosophical Poetics, in which Heath attempts to present ancient Greek philosophical views on poetry to both an academic audience and non-specialists. Leading with the warning that the essay is not concerned with what literary theory looked like in ancient Greece, but rather how philosophy looked at poetry, Heath reveals the views of the philosophers on truth and goodness in poetry. Though most often these views relegate poetry to a lower status than philosophy (Heath’s focus is on the philosophy of Plato and the Platonists, with some consideration given to Aristotle), Ancient Philosophical Poetics demonstrates conclusively that, for example, the famous Platonic dictum that poets should be exiled form the ideal state is really a call to read their work with greater insight. The author of this essay presents and commends Heath’s book as an example of a highly contemporary approach to ancient philosophy and poetics, and simultaneously one refreshingly free of anachronism.

PL

Autor omawia książkę Ancient philosophical poetics Malcolma Heatha, który stara się w niej przybliżyć czytelnikom zarówno akademickim, jak i spoza specjalistycznego kręgu poglądy filozofów na poezję. Czyniąc zastrzeżenie, że nie jest to rozprawa o tym, jak wyglądała teoria literatury w czasach starożytnej Grecji, ale o tym, jak filozofia spoglądała na poezję, Heath ukazuje poglądy filozofów na prawdę i dobro w poezji. Jakkolwiek najczęściej jest to pogląd o niższości poezji wobec filozofii (angielski badacz skupia się na filozofii Platona i platoników, choć także Arystotelesa), to autor Ancient philosophical poetics udowadnia ostatecznie, że np. słynne platońskie wezwanie do wygnania poetów z państwa jest w istocie wezwaniem do wnikliwego ich czytania. Autor omówienia jego książki ukazuje w związku z tym wywód Heatha jako przykład bardzo współczesnej, a jednocześnie nieanachronizującej postawy wobec antycznej filozofii i poetyki.

10

Holocaust online, czyli internetowa topizacja Zagłady

100%

Wolski P.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2012

|

nr 3

151-162

PL

W artykule omówiono sposób funkcjonowania wiedzy o Holocauście w Internecie na przykładzie wybranych instytucjonalnych i prywatnych stron internetowych. Korzystając z dyskusji o materialności i cielesności podmiotu w sieci, autor poruszył specyficzny problem świadectwa Zagłady, opierającego się na materialności tekstu/autora. To szczególne w kontekście dyskursu internetowego zagadnienie pozwoliło ukazać przemiany debaty o doświadczeniu Holocaustu, które ze znacznika doświadczenia konkretnego stało się swoistym toposem, metonimią doświadczeń innych (w tym szczególnie traumatycznych). Zdaniem autora proces ten, choć zachodzi pod wpływem ewolucji w obrębie literatury czy debaty publicznej, jest szczególnie widoczny właśnie w Internecie, który tym samym staje się terenem obserwacji przyszłych przemian dyskursu o Zagładzie.

EN

This paper discusses the processes steering the Holocaustconsciousness on the Internet, referring to selected public/official and private web pages. Drawing upon the debate of materiality and physical presence on the Web, the author deals with a particular issue of the Holocaust testimony, which focuses on the physicalness of a text/author as proof of an experience. The discourse of the Holocaust on the Internet illustrates in an exemplary way the transformation of the genuine Holocaustexperience itself from the proper signifie into a significant conveyed to any other (traumatic) experience. In the author’s opinion this development, which, to a less significant degree is evident as well in the domain of literature and the public discourse, is most strikingly obvious on the Internet, which thus has become a perfect field of observation for imminent shifts in the Holocaust discourse.

11

Zagadywanie katastrofy. O literaturoznawstwie Holokaustu

100%

Wolski P.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2015

|

nr 25

21-36

EN

The article discusses a special kind of narrative about the catastrophe, treated as a specific genre of writing: the theory of literature of the Holocaust. The article presents its two most significant (although not the only ones) features: firstly, the conviction about its unusual character as compared to other genres/forms of writing, sometimes secretly described by such concepts as the uniqueness of the Holocaust (which metonymizes not only the event itself but also the narrations referring to it) and, secondly, identifies all text-producing entities (narrator, author etc.), simultaneously constituting the basic feature of the most important genre/modality of this kind of writing which is testimony. The article presents the examples of Polish and foreign scholars portraying this state of affairs.

12

Akademicki kolonializm. Sytuacja holocaust studies w Polsce

100%

Wolski P.

Porównania

|

2013

|

tom 13

81-91

EN

The study of the Holocaust literature in Poland goes a long way back but as a separate discipline it has existed for a very short time. This is mostly due to the fact that until recently it had been part of other fields of study, including, mostly, war literature. A specific feature of this process is that the transformation from literary studies dealing with the Holocaust as one of the themes of proper Holocaust (literary) studies in Poland has been developing under strong influence of foreign – mainly American – Holocaust studies as an already evolved discipline. Therefore, Polish Holocaust studies have practically assumed the shape it has already had, but under a different name. In the paper I call this process academic (auto)colonialism and make an attempt to indicate its core features.

PL

Polskie badania nad literaturą Zagłady toczą się od dawna, dyscypliną stały się jednak niedawno. Nie jest to jedynie wynikiem późnego wykształcenia się instytucjonalnych ram tego nurtu badań, ale przede wszystkim jego zanurzenia w innych nurtach, np. w badaniach nad „literaturą wojny i okupacji”. Przekształcanie się polskiego literaturoznawstwa zajmującego się m.in. Holocaustemw literaturoznawstwo holocaustowe, tj. Holcaust studies, zachodziło przy tym w otoczeniuuformowanej już gdzie indziej – w tym przede wszystkim w USA – dyscypliny. Paradokswspółczesnego etapu formowania się tego obszaru badań w Polsce polega więc na tym, żeprzyjmuje ono z zewnątrz wzorce, które istnieją w nim już od dawna. Proces ten w niniejszymtekście nazywam akademickim (auto)kolonializmem i wskazuję jego najważniejsze cechy.

13

ALBO BOKSER, ALBO BANDYTA: ETYCZNY OBRAZ WALCZĄCEGO CIAŁA W LITERATURZE OBOZOWEJ

100%

Wolski P.

Porównania

|

2017

|

tom 21

|

nr 2

EN

The author compares two versions of the tale by Moshé Garbarz - a boxer-prisoner of various Nazi death and concentration camps. The first one is an autobiographical account, the other a novel. The context of the comparison is the ethical imaginary evoked by the sport of boxing as a cultural phenomenon posited between the natural and the cultural epistemological sphere.

PL

Autor porównuje dwie wersje opowieści o bokserze-więźniu obozów koncentracyjnych i obozów zagłady Moshé Garbarzu: intymistyczną (Un survivant) i powieściową (Le ring de la mort) w kontekście etycznych wartości, jakie w obu konotuje imaginarium boksu jako zjawiska zawieszonego pomiędzy porządkiem natury i kultury.

14

Who Needs Holocaust Studies? Writing Structurally, Reading Corporeally

100%

Wolski P.

Praktyka Teoretyczna

|

2014

|

tom 11

|

nr 1

53-70

EN

In the text I argue that Holocaust studies, to an extent, are part of the global trend within contemporary human studies to include issues such as body of the author, corporeal aspect of a narrative, and autobiographical context etc. in its theory. This trend, however in the case of Holocaust studies remains in close correlation with the paradox inscribed in the genre of a (Holocaust) testimony as the main model for any Holocaust text: being “in” and “out” of it, conveying the “objective” truth and confirming it by virtue of a witness “who was there”. Based on this observation and after quoting examples of Holocaust writing in disciplines such as historiography or literary studies, (considered as specific genres of Holocaust writing, nevertheless governed by narrative rules equal to those present within genres such as diary, novel etc.) I come to the conclusion that the paradox has become the core feature of the discipline which aims to define its own boundaries by creating a separate, yet familiar methodology and language corresponding to the paradoxical ontology of the texts it analyses.

PL

W artykule bronię tezy głoszącej, że nauka o Zagładzie jako dyscyplina wytwarza szczególne napięcie pomiędzy autorem tekstów należących do tej dziedziny (badaczem) i obiektem jego narracji (badań). To napięcie, w pewnym stopniu obecne także w innych dziedzinach humanistycznych pod postacią rewaloryzacji autobiografizmu, narracji somatycznych itp., w przypadku badań nad Zagładą pozostaje w ścisłym związku z zasadniczą modalnością-gatunkiem tego rodzaju pisarstwa – świadectwem – i jego paradoksalnym wymogiem narracyjnego umieszczenia się wewnątrz własnej narracji (obecność zaświadczająca) i pozostawania poza nią (zakładana zdolność narratora do spójnej i bezstronnej opowieści). Próbując udowodnić powszechność tego paradoksu w holocaustowych narracjach historiograficznych, literaturoznawczych i innych, dochodzę do wniosku, że staje się on quasi-gatunkowym wyznacznikiem tej dyscypliny, która opierając się na wspomnianym paradoksie (sygnalizowanym m.in. poprzez proliferację kategorii takich jak np. niewypowiadalność) dąży do ustanowienia własnego badawczego języka i własnej metodologii. Choć jest to często metodologia i terminologia zbieżna z powszechnie stosowanymi narzędziami badań historiograficznych, literaturoznawczych i innych, to w ramach omawianej dziedziny zyskuje ona status narzędzi osobnych, właściwych jedynie dziedzinie Holocaust studies.

15

Kobiety i Zagłada: nowa stara dyscyplina. Women and the Holocaust: New Perspectives and Challenges. Eds. Andrea Peto, Louise Hecht, Karolina Krasuska. Warszawa, Instytut Badań Literackich PAN Wydawnictwo, 2015, pp. 268

100%

Wolski P.

Narracje o Zagładzie

|

2015

|

nr 1

PL

Women and the Holocaust: a brand new old discipline. Women and the Holocaust: New Perspectives and Challenges. Eds. Andrea Peto, Louise Hecht, Karolina Krasuska. Warszawa, Instytut Badań Literackich PAN Wydawnictwo, 2015, pp. 268. The text presents a collection of essays entitled Women and the Holocaust: New Perspectives and Challenges which tackles the issues of female experience of the Holocaust. The authornotes that the book as a whole entangles new and old approaches to the problem, thus presenting an interesting, although partly repetitive overview of women holocaust studies perceived as an autonomous field of study.

16

Rekonstruowanie żydowskiego miasta. Nils Roemer: German City, Jewish Memory. The Story of Worms. Waltham, Brandeis University Press, 2010, pp. 316. Michael Meng: Shattered Spaces. Encountering Jewish Ruins in Postwar Germany and Poland...

100%

Wolski P.

Narracje o Zagładzie

|

2015

|

nr 1

PL

Reconstructing a Jewish town. Nils Roemer: German City, Jewish Memory. The Story of Worms. Waltham, Brandeis University Press, 2010, pp. 316. Michael Meng: Shattered Spaces. Encountering Jewish Ruins in Postwar Germany and Poland. Cambridge, Harvard University Press, 2011, pp. 351. The text briefly compares two books: Nils Roemer’s German City, Jewish Memory. The Story of Worms and Michael Meng’s Shattered Spaces. Encountering Jewish Ruins in Postwar Germany and Poland. Both represent fascinating approaches to the process of the reconstruction of the Jewish identity as an important part of the European urban culture destroyed during WWII. By discussing these issues on the examples of Worms (Roemer) and Warsaw, Wrocław, Potsdam, Berlin (Meng) both, albeit in different ways, restore the Jewish identity of these cities not only by approaching the history of historical or architectural landmarks, but also by discussing some less material, discoursive memory markers such as mythology, tourism, politics etc.

17

Zawsze fragment. O polskim literaturoznawstwie i jego kanonie (Zagłady)

100%

Wolski P.

Narracje o Zagładzie

|

2015

|

nr 1

PL

Always a fragment. On Polish literary studies and its canon (of the Shoah)The author considers the status of the canon of Holocaust literary studies. Based on Jan and Aleida Assmanns’ well known thesis he proposes to consider this kind of writing as an Encyclopedia – a cumulative reading list of literary studies works considered canonical, and, on the other hand, as a Method, i.e. a model mechanism of creating an analysis and exegesis of the Holocaust writing. The author concludes that despite numerous attempts there is a dominance of canons which fall within the sphere of the first category whereas the second one still awaits fruition. According to the author, a crucial element of the latter would be to define the specific relation between a scholar and the object of his or her research as a particular feature of Holocaust literature and its theory. Key words: Holocaust, literary (meta)criticism, canon

18

Trzy książki w jednym tomie: historia, analiza i antologia życia kulturalnego w Buchenwaldzie. Magdalena Izabela Sacha: „Gdyście w obóz przybyć już raczyli…”. Obraz kultury lagrowej w świadectwach więźniów Buchenwaldu 1937–1945. Bydgoszcz–Gdańsk...

100%

Wolski P.

Narracje o Zagładzie

|

2015

|

nr 1

PL

Trzy książki w jednym tomie: historia, analiza i antologia życia kulturalnego w Buchenwaldzie. Magdalena Izabela Sacha: „Gdyście w obóz przybyć już raczyli…”. Obraz kultury lagrowej w świadectwach więźniów Buchenwaldu 1937–1945. Bydgoszcz–Gdańsk, Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2014, ss. 508 + 8 s. wkł. zdj. Three books in one: history, analysis and anthology of cultural life in Buchenwald Magdalena Izabela Sacha: „Gdyście w obóz przybyć już raczyli…”. Obraz kultury lagrowej w świadectwach więźniów Buchenwaldu 1937–1945. Bydgoszcz–Gdańsk, Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2014, ss. 508 + 8 s. wkł. zdj.The text discusses Magdalena Sacha’s approach to the issue of cultural activity in death and labour camps in her book „Gdyście w obóz przybyć już raczyli…”. Obraz kultury lagrowej w świadectwach więźniów Buchenwaldu 1937–1945. It consists of three parts: a historical introduction of major death and labour camps in the Third Reich, an analysis of the cultural production in Buchenwald and an anthology of poetry created in Buchenwald and HASAG‑Leipzig camps. The author of the article argues that Sacha’s seemingly traditional approach to historiography is deeply involved in the methodology introduced by New Historicism.

19

Ślady miejsc wspólnych. O zaletach pojęcia toposu dla badań nad Zagładą

100%

Wolski P.

Narracje o Zagładzie

|

2016

|

nr 2

PL

Traces of the Common Places. On the Advantages of the Notion of a Topos for the Holocaust Studies The author proves the relevance of the notion of a topos for the studies on the narratives of the Shoah, emphasising its unique status of the phenomenon which on the one hand is a ready‑made interpretation of a given situation/event/image, and on the other shows the contextual oscillations of their meanings, actualised in a specific use. Having noted the most interesting contemporary ways of using topoi in the humanities (Reinhardt Koselleck, et al., Geschistlische Grundbegriffe, Mieke Bal, Travelling Concepts in the Humanities etc.) and their less known exegeses in literary theory (e.g. Paolo Valesio, Novantiqua), then having referred to the proto‑classification of the common places in the Holocaust discourse (Słowa niewinne, LTI, Encyklopedia getta etc.), and finally having commented upon the contemporarily used tools of the related studies (imagery, trace etc.), the author outlines the project of the dictionary of the topoi of the Shoah in Polish literature, film, journalism and other narrative forms. Key words: theory, topos, structure, imagery, trace

20

Kwestionariusz radzenia sobie ze stratą sprawności – KRSS: konstrukcja i ocena właściwości psychometrycznych

63%

Brzezińska A. I. , Wolski P.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2010

|

tom XV

|

nr 2

241-262

EN

This paper presents a new research tool: the KRSS (Questionnaire on Coping with Ability Loss). The questionnaire is used to determine the stage of the process of coping with ability loss that the interviewee with acquired disability is at. The theoretical premise derives from the classic work by Elisabeth Kübler-Ross (2007) on coping with death, where several subsequent stages were identified: shock and denial; bargaining; depression; acceptance. Work on the questionnaire progressed in several steps: first, characteristic symptoms of each stage were described; then a set of statements linked to each stage was prepared; these were assessed by competent judges; next, the quality and number of statements were verified; a preliminary version of the questionnaire containing 39 sets was used to test 274 persons with acquired disabilities; the accuracy and reliability of each of the five scales and each of their positions was verified on the basis of the results; last, the final version of the questionnaire was produced, containing 27 statements. From this lengthy process was born a tool for diagnosing the current stage of coping with ability loss that is both short and simple to use. An accurate diagnosis of the coping stage may be a good basis for tailoring the professional activisation services to best fit the unique functioning of the individual in question.