The institution of voluntary submission to liability is extremely practical and beneficial for both parties to proceedings in cases involving tax offenses. It is a solution that allows for a quick conclusion of the case. Importantly, this kind of conclusion results from negotiations and, consequently, from an agreement between the perpetrator and the financial body of the preparatory proceedings. Consensual elements in the current model of penal policy are a unique but an already permanent feature in the catalog of tools used by fiscal penal law. From the observation and practice of applying this institution, it can be concluded that this criminal law structure brings tangible benefits for a broadly understood administration of justice. Grzegorz Skowronek’s article offers an analysis of regulations, with particular emphasis on the conciliatory nature of this procedure.
PL
Instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności jest niezwykle praktyczna i korzystna dla obu stron postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe. Jest to rozwiązanie, które pozwala na szybkie zakończenie sprawy, przy czym, co istotne, jest to zakończenie będące efektem negocjacji i w konsekwencji porozumienia sprawcy z finansowym organem postępowania przygotowawczego. Elementy konsensualne w obowiązującym modelu polityki karnej są czymś wyjątkowym, jednak już na trwałe wpisanym w katalog narzędzi, jakimi posługuje się prawo karne skarbowe. Z obserwacji i praktyki stosowania tej instytucji można wyprowadzić wnioski, że ta konstrukcja karnoprawna przynosi wymierne korzyści dla szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości. Przedmiotowe opracowanie skupia się na analizie przepisów, ze szczególnym uwzględnieniem koncyliacyjnego charakteru tego postępowania.
Niniejsze opracowanie to analiza regulacji dotyczących instytucji kar pieniężnych na gruncie ustawy o grach hazardowych. Jednak część teoretycznych rozważań ma szerszy kontekst i może być odniesiona ogólnie do zagadnienia administracyjnej kary pieniężnej. Podstawowe pytanie badawcze, jakie autor postawił, to kwestia charakteru administracyjnej kary pieniężnej określonej w ustawie o grach hazardowych. W opracowaniu zostały przedstawione dwa poglądy w tym zakresie. Pierwszy, traktujący administracyjną karę pieniężną jako rodzaj odpowiedzialności karnej. Ten pogląd wskazuje, że przepisy ustawy o grach hazardowych określają, kto i za co podlega karze pieniężnej oraz jaka ma być wysokość kar, co nasuwa skojarzenia z karnomaterialnym pojęciem norm sankcjonujących. Sankcje z przepisów finansowych grożą za czyny polegające na nielegalnym urządzaniu gier hazardowych, na uczestniczeniu w takich grach oraz na urządzaniu gier na automatach poza miejscem, w jakim mogą być urządzane, tj. poza kasynem gry. Te zachowania odpowiadają ściśle przedmiotowym znamionom czynów zabronionych określonych w kodeksie karnym skarbowym. Drugi pogląd wskazuje, że jest to co prawda kara, ale pozostająca w obszarze norm administracyjnoprawnych. Kara pieniężna odnosi się do majątku podmiotu naruszającego obowiązki administracyjnoprawne. Innymi słowy podmiot naruszający normy administracyjnoprawne nie tyle godzi w konkretne dobra etyczno-moralne (jak to się dzieje przy naruszeniu norm prawa karnego), ile raczej przeszkadza w urzeczywistnianiu zadań administracji publicznej. Autor zgłaszając pewne uwagi, generalnie opowiada się za drugim z prezentowanych poglądów, zauważając, że administracyjna kara pieniężna jest jednym z rodzajów sankcji administracyjnych i powinna być każdorazowo analizowana z punktu widzenia norm oraz konstrukcji prawa administracyjnego, nie zaś karnego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.