Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Uczucie świadczące o naszej niedoskonałości, czyli wstyd w definicjach studentów lubelskich

100%

Karwatowska M.

|

nr 18

89-98

EN

The aim of this paper is to analyse the definitions of the word wstyd ‘shame, embarrassment’ formulated by the students of the Faculty of Humanities at Maria Curie Skłodowska University in Lublin (overall, one hundred and fifty people). Before the analysis is undertaken, the author refers to what is known about this complex and equivocal feeling. Most of the students provided open, cognitive definitions of the word, but some of them also gave closed, structural and ostensive definitions. In the majority of the instances, the notion was defined in negative terms, but in a few cases its positive aspects were mentioned. In such cases, wstyd was described as a regulator of behaviour, as a factor which prevents people from acting in socially unacceptable ways. Hence such terms used in its description as a compass or a brake.

2

Historia „niewielkiego słowa”, czyli o przyzwoitości

100%

Karwatowska M.

|

tom 27

87-103

EN

The authoress focuses on the word przyzwoitość ‘decency, decorum, propriety’ and examines the term on the basis of the corresponding dictionary entries, from the oldest to the latest, PELCRA-searched concordances of the PWN Polish Language Corpus, and Lublin-based Maria Curie-Skłodowska University students’ questionnaire-derived responses. As she concludes, the word przyzwoitość has clearly been evolving. Not only has the number of its referents increased, but also its semantic centre has been slightly shifted. Most recently, the word has been used in some sense of ‘propriety’, that is ‘fitting’, ‘suitable’, or ‘the way that it should be’, which means that something is good/appropriate in some respect but is not of any extraordinary quality. Nevertheless, in reference to selected objects it does amount to more than just the expected norm, or, at least, it resides in the higher limit of normal. Przyzwoitość then implies ‘better than average’, something like norm plus supplementary value, never average or below average. As postulated, this secondary meaning of the word is now gaining popularity at the expense of the original one that embraces moral issues. The latter happens to be appropriated by other domains, which is what probably explains a growing capacity of przyzwoitoœæ to appear in novel idiomatic expressions.

3

Małgorzata Kita, Coming out w polskiej przestrzeni dyskursywnej, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2016, 198 s.

75%

Karwatowska M.

|

tom 27

343-347

4

Upamiętnianie teraźniejszości. Pandemia w zbiorach muzealnych w świetle strategii Rapid Response Collecting

63%

Głażewska E. , Karwatowska M.

|

nr 56

1101-1118

EN

Collecting items pertaining to current events, at the very moment they happen, has been known at least since the time after the attacks on the World Trade Center in New York in 2001. Such a practice is associated with the Rapid Response Collecting method. The challenge for museums on how to keep track of history happening in front of our eyes was the time of the COVID-19 pandemic. Museums, like other cultural institutions in times of lockdown, had to relocate their efforts and switch to virtual activities. The article analyzes the practical initiatives of some museums, namely, two from abroad and two from Poland, to show how these institutions decided to remember the times of the pandemic, thus implementing the strategy of „rapid response” and the principle of participation. At the same time, we would like to prompt reflection on what will remain in our memory following these difficult two years, i.e., what artifacts, situations, and emotions will be associated with the „times of the plague”.

PL

Kolekcjonowanie pamiątek dotyczących bieżących wydarzeń, w chwili kiedy się one dzieją, znane jest co najmniej od czasów tuż po atakach na World Trade Center w Nowym Jorku w 2001 r. Praktyka taka wiązana jest ze strategią Rapid Response Collecting. Wyzwaniem dla muzeów, w jaki sposób upamiętnić historię dziejącą się na naszych oczach, były czasy pandemii COVID-19. Muzea, podobnie jak inne instytucje kultury w czasach lockdownu, musiały relokować siły i przestawiać się na działalność wirtualną. W artykule analizie poddano praktyczne inicjatywy wybranych muzeów – w szczególności dwóch zagranicznych i dwóch polskich – by ukazać, w jaki sposób jednostki te zdecydowały się upamiętnić czasy pandemii, realizując w ten sposób strategię „szybkiego reagowania” i zasadę partycypacji. Pragniemy jednocześnie skłonić do refleksji nad tym, co pozostanie w naszej pamięci po tych trudnych dwóch latach; jakie artefakty, sytuacje i emocje będą kojarzyć się z „czasami zarazy”.

5

Sukces w świadomości młodzieży studiującej

63%

Karwatowska M. , Siwiec A.

|

nr 6

79-95

EN

The problem area of this contribution includes the notion of success and its linguistic expressions. As an inseparable element of modern culture, success is, thus, taken to be an individually-perceived social construct, that is, it is contextualised as an individual’s system of values in his/her relationship with society. In this article, success is presented as illustrated by the conceptualisations and expressions of students of the Humanities at the Maria Curie-Skłodowska University in Lublin. The questionnaire aimed to elicit information on (subjective and objective) factors conditioning the achievement of success, as well as some of its corresponding signs and characteristics, and involved examining the expressions that happen to be associated with the term success. Finally, the subjects were asked to construe their own working definitions of success. As it turns out, success-related associations correspond to the expected model of prosperity and well-being in all of their dimensions, including materialistic and prestige-related via emotional/identificatory (happy family life, satisfaction at work, agreeable social contacts) to self-fulfilling. Success is, then, conceptualised as activity, achievement, fulfilment, effect, emotion and conviction. The students take success to be, firstly, the result of hard work and the attainment of the targets that one has set oneself. What is interesting is the fact that none of the students’ definitions defines success in terms of a lucky coincidence of events, although this interpretation was identified in their associations.

PL

Problematyka poruszana w artykule dotyczy sukcesu i związanego z nim języka, który stał się nieodłącznym elementem współczesnej kultury. Przedmiotem rozważań jest sukces jako konstrukt społeczny, identyfikowany z perspektywy indywidualnej, w powiązaniu tego pojęcia z systemem wartości jednostki w jej relacjach ze społeczeństwem. Jest to sukces opisywany na podstawie konceptualizacji i werbalizacji uzyskanych w badaniach ankietowych. Grupę respondentów stanowili studenci kierunków humanistycznych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Ankieta miała na celu uzyskanie informacji na temat czynników (podmiotowych i przedmiotowych) warunkujących osiągnięcie sukcesu oraz jego oznak i wyznaczników, werbalizacji, które nasuwają się w związku z hasłem sukces, ponadto wiązała się ze skonstruowaniem przez ankietowanych własnej definicji tego słowa. Jak wynika z przeprowadzonych analiz, skojarzenia dotyczące sukcesu wpisują się w powszechny model powodzenia życiowego człowieka we współtworzących go wymiarach, poczynając od materialistycznego i stratyfikacyjno-prestiżowego, po emocjonalno-afiliacyjny (udane życie rodzinne, powodzenie w pracy, satysfakcjonujące kontakty towarzyskie) i samorealizacyjny. Sukces jest definiowany jako działanie, osiągnięcie, spełnienie, efekt i stan emocjonalny, uczucie. Młodzież studiująca postrzega zatem sukces przede wszystkim jako wynik pewnych działań związanych z wytężoną pracą, które prowadzą do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu. Na uwagę zasługuje fakt, że żadna z definicji studenckich nie objaśniała sukcesu w kategoriach efektu szczęśliwych wydarzeń losowych, choć taka interpretacja znalazła się we wskazywanych asocjacjach.