Astygmatyzm oka wydaje się nie mieć większych tajemnic dla doświadczonego optometrysty. Występuje u niemal każdego człowieka w jakimś okresie życia, można go korygować z sukcesem na wiele sposobów. Można powiedzieć, że jest to wada już dobrze znana. Głównym celem tego artykułu jest pokazanie, że nawet w tak pozornie banalnym temacie udaje się znaleźć ciekawe sprawy, jeśli tylko zdecydujemy się sięgnąć głębiej. Przy tym, mimo że niektóre z ciekawostek będą mieć pozornie znaczenie tylko akademickie, to pośrednio przekładają się na praktykę kliniczną.
Czym jest sztuczna inteligencja? W prostych słowach to zdolność komputera do naśladowania sposobu działania ludzkiej inteligencji, zwykle dzięki wykorzystaniu tzw. sieci neuronowych, czyli algorytmów komputerowych, które w działaniu symulują pracę mózgu, złożonego z połączonych ze sobą neuronów, zgrupowanych w warstwy różnego typu. Każda kolejna warstwa odpowiada za analizę danych z poprzedniej warstwy na coraz wyższym poziomie ogólności. Ten rodzaj inteligencji jest w stanie wyszukiwać w danych związki przyczynowo-skutkowe, dokonywać generalizacji (uogólnień) i uczyć się na podstawie własnych doświadczeń. Sieci neuronowe działają zwykle w oparciu o określone dane, często pochodzące z konkretnego typu urządzeń, szczególnie w przypadku danych medycznych i wtedy określa się je mianem wąskiej inteligencji, w odróżnieniu od ludzkiej – szerokiej.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Prawidłowa ocena wady wzroku u dzieci jest niezwykle ważna zarówno w badaniach przesiewowych, jak i zastosowaniach klinicznych oraz naukowych. Złotym standardem w takim pomiarze jest skiaskopia po cykloplegii i następująca po niej refrakcja subiektywna (subjective refraction, SR). Jednak takie postępowanie wiąże się z pewnymi ograniczeniami. W Polsce cykloplegia może być stosowana jedynie przez lekarza okulistę lub w jego obecności, ponieważ optometryści nie mogą stosować mydriatyków. Poza tym takie badanie jest czasochłonne, niekomfortowe dla dziecka i wymaga jego współpracy.
W pracy przedstawiono wynik badania dokładności i powtarzalności obiektywnego pomiaru wady refrakcji konwencjonalnym autorefraktometrem Nidek ARK-510A, autorefraktometrem otwartego pola Shin-Nippon NVision-K 5001 oraz aberrometrem Visionix L80 Wave+ u młodych dorosłych. Badanie objęło pomiary refrakcji 51 uczestników (40 kobiet i 11 mężczyzn) w wieku od 19 do 23 lat, bez stosowania cykloplegii. Wykazano, że pomiary z trzech porównywanych urządzeń nie różnią się istotnie statystycznie między sobą. Porównując je z refrakcją subiektywną można zaobserwować, że najwyższą dokładność w pomiarze ekwiwalentu sferycznego zapewnia autorefraktometr otwartego pola. Aberrometr jest najbardziej dokładny w pomiarze osi astygmatyzmu. Konwencjonalny autorefraktometr wypadł pośrednio we wszystkich rozpatrywanych kategoriach. Wszystkie urządzenia dały wyniki wysoce powtarzalne.
EN
In this paper, the accuracy and repeatability of noncycloplegic refractive error measurements performed by three autorefractors: conventional Nidek ARK-510A, open-field Shin-Nippon NVision-K 5001 and aberrometer Visionix L80 Wave+, were analyzed. 51 subjects (40 females, 11 males) aged 19–23 were examined. The differences between objective refraction (OR) measured by the autorefractors are not statistically significant. In comparison with subjective refraction (SR), the best agreement in spherical equivalent measurement was provided by the open-field autorefractor. The aberrometer was the best accurate in astigmatism measurement. All three instruments provided high repeatability of measurements.
Przedmiotem badania było zbadanie praktyk zamawiania próbnych soczewek kontaktowych przez specjalistów (n = 133) oraz ocena częstotliwości, z jaką nadmiarowe soczewki pozostają niewykorzystane. Wyniki wskazują, że faktycznie używana liczba par soczewek przez pacjentów w procesie doboru jest mniejsza niż liczba par zamówionych przez specjalistów. Stwierdzono nadmierne zamawianie soczewek próbnych w następujących ilościach: dla sferycznych jednodniowych średnio 0,39 ± 0,96, dla planowej wymiany 0,28 ± 0,84, dla torycznych jednodniowych 0,42 ± 1,14, dla planowej wymiany 0,31 ± 0,92, dla multifokalnych jednodniowych 0,16 ± 0,55 i dla planowej wymiany 0,12 ± 0,39. Przyjęto, że jedna para to dwa opakowania soczewek pięciosztukowych w przypadku jednorazowych lub dwa opakowania soczewek jednosztukowych dla soczewek z planowaną wymianą. Szacuje się, że w skali roku w Polsce może to prowadzić do produkcji około 2 738 881 nadmiarowych soczewek kontaktowych, co uwydatnia znaczenie efektywniejszego zarządzania zamówieniami w celu ograniczenia wpływu na środowisko i uniknięcia niepotrzebnego marnotrawstwa zasobów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.