Folkloristic studies of oral histories in colloquial circulation emphasize the value of narrative oral sources (direct transmission), as they enable qualitative analysis of narrative interviews, subsequently used by various scholarly disciplines. The experiences of folklorists significantl facilitate and enrich the interpretation of the processes of formation and functioning of cultural communities and, above all, allow one to discern reasons for the qualitative differences in such interpretations, the differences ascribable to the contemporary context of reporting knowledge about past events.
Przyjęcie antropologicznej perspektywy analizowania folkloru słownego, rozumianego jako część kultury (każdej kultury), wymaga zredefiniowania pojęcia oralności w kulturze współczesnej. Oralność nie oznacza tylko ustnego, bezpośredniego przekazywania tekstu, ale ujawnia również sposób funkcjonowania człowieka w świecie oraz sposób jego poznawania ukształtowany przez myślenie typu ludowego. Przekaz może być realizowany również w formie komunikacji wizualnej lub elektronicznej. Analizowanie współczesne przekazów folklorystycznych z perspektywy antropologicznej wymaga zmiany metody pozyskiwania materiału badawczego, uwzględniającego przede wszystkim sytuację w jakiej realizowany jest dany przekaz. Kulturowy kontekst szczególnie ważny jest przy analizowaniu internetowej formy komunikacji folklorystycznej, w której konieczne jest uwzględnienie roli wspólnoty wirtualnej. Treści funkcjonujące dotąd poza siecią przenikając do internetu, poddawane są zmianom wynikającym z internetowej inspiracji i współtworzą e-folklor, którego analiza wymaga uwzględnienia wyjątkowej aktywności użytkowników sieci. Proces współczesnej socjalizacji kulturowej niemal w naturalny sposób został wzbogacony folklorystyczną oralnością.
EN
Accepting the anthropological perspective of analysing oral folklore, understood as a part of culture – any culture – requires a redefinition of the notion of orality in contemporary culture. Orality does not mean solely oral direct transmission of texts; it also reveals a way in which human beings operate in their world, as well as the manner of its cognition formed by folk-type thinking. A message may also be transmitted in the form of visual or electronic communication. Analysing contemporary folkloric texts from the anthropological perspective requires changing the existing method of acquiring research material. This includes primarily the situation in which the given text is realized. The cultural context is especially significant in analysing Internet-based form of folkloric communication, where it is necessary to take the role of virtual community into account. By penetrating the Internet, the content which until then functioned outside it is subjected to changes resulting from the Internet-related inspiration. It therefore co-creates e-folklore, the analysis of which must take the exceptional activity of Internet users into consideration. The process of contemporary cultural socialisation has been in a nearly natural way enriched by folkloric orality.
After the flood of the century that came through Opole in 1997, its inhabitants had to familiarize themselves with the devastated space. For the majority of them, the house was an individual “space of memory” and did their best to feel safe again. The closest space was to “speak” and connect people with one another. Today, the places touched by cataclysm are unrecognizable: restored, renovated and at the same time strongly connected with memory. Different signs proving the existence of cataclysm, the so called “reminding determinants” have become an integral element of the space returning to life. Such important places, “the spacious accents”, are in Opole in Zaodrze district and Pasieka island which changed their character. The subsequent flood anniversaries have become the chance for the inhabitants to celebrate the memory which started to undergo ritualization. Apart from occasional meetings, mass and festivals, the urban space involves commemoration tables and monuments. All inhabitants of flooded districts ten years ago also have their own private important places. The flood victims who were taken their homes and farms were in the most difficult situation. The districts built specially for them (in the outskirts of Opole) were becoming a spacious expression of the community marked by similar experiences. It was difficult for its saved community to domesticate the nameless space. The category of the “withdrawal” ritual, the adaptive (protective) mechanism making it possible to connect the new space to the “sphere of order” helps to analyse the situation. Although the new buildings developing around this district eliminated its isolation after 10 years, it is still an important architecture and psychological place reminding the inhabitants of the tragedy years ago. The flood in July 1997 forced the inhabitants to revalue their own space and return in the river direction and compose it into the city, which created the new landscape of Opole (new bridges, gates at the canals, boulevars at the banks of the Odra, illuminated houses at the canal, the flourish of the space in front of the floodbanks).
The paper is an attempt at clarifying the object of research into media genology, distancing itself from literary studies genology. In the era of convergence of mass media, we can observe a progress in the blurring of the border between information and journalism, which consequently changes the contemporary communicative convention. As a result, information services are often degraded and the sense of implementing ‘traditional’ indicators of mass media genres is questioned. The change of communicative convention in contemporary mass media requires, above all, the use of cultural context for its analysis, as it determines the methods of creating messages and means of receiving them. It also reveals the mechanism of persuasion, which is used by the broadcaster, as well as the simultaneous strengthening of bottom-up convergence, which is visible in the ways in which recipients broadcast the sense of messages they get.
PL
W artykule podjęto próbę doprecyzowania przedmiotu badań genologii medialnej, dystansując się od genologii literaturoznawczej. W dobie konwergencji mediów obserwujemy postępujące zacieranie się granicy pomiędzy informacjami a publicystyką, co w konsekwencji zmienia współczesną konwencję komunikacyjną. Prowadzi to często do degradacji serwisów informacyjnych, a także podważa zasadność stosowania wyznaczników „tradycyjnych” gatunków medialnych. Zmiana konwencji komunikacyjnej we współczesnych mediach wymaga przede wszystkim wykorzystania do jej analizy kontekstu kulturowego, który decyduje o sposobach tworzenia przekazów i sposobach odbierania treści medialnych, ujawnia mechanizm perswazji stosowany przez nadawcę oraz nasilającą się jednocześnie konwergencję oddolną, przejawiającą się w sposobach nadawania przez odbiorców sensu docierającym do nich treściom.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.