Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

6 Jakuszko H.

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Fritz Mauthner's Critique of Locke's Idea of God

100%

Jakuszko H.

Studies in Logic, Grammar and Rhetoric

2010

nr 20(33)

65-78

In his book Der Atheismus und seine Geschichte im Abendlande Fritz Mauthner asks what the place of Locke’s idea of God is in the Western history of atheism. In the philosophy of Locke he appreciates the psychology of cognition which was related to the philosophical critique of language, developed in the third part of An Essay Concerning Human Understanding. However, Locke did not have the courage to extract consequences which D. Hume and I. Kant drew in their critique of the idea of substance, including the idea of God. It indicates that Locke remained under the influence of the Western Christian tradition, although at the same time he undermined its foundations. Mauthner accepts the thesis of his contemporary H. Vaihinger that the name of ’God’ means a utilitarian fiction rather than an extra-mental being.

Sensy idei Oświecenia w filozofii Novalisa

100%

Jakuszko H.

Kultura i Wartości

2015

nr 13

Der Artikel bildet eine auf Quellentexten fundierte Rekonstruktion der Weise, auf welche Novalis als Vertreter der deutschen Frühromantik den Begriff der Aufklärung versteht. Seiner Meinung nach sei die Aufklärung mit dem historischen Prozess oder mit der Bildungsgeschichte identisch, deren Ziel die allseitige Entwicklung aller Neigungen der Menschlichkeit sei. Enger gefasst kann die Aufklärung auf das 18. Jahrhundert bezogen werden, das als Epoche der Aufklärung bezeichnet wurde. Novalis macht auf die historischen Prämissen aufmerksam, die den Unterschied zwischen der französischen und der deutschen Aufklärung bedingen (u. a. die Reformation in Deutschland und die Französische Revolution). Als Anfang der neuen und höheren Etappe der Aufklärung in Deutschland betrachtet er die transzendentale Philosophie von I. Kant und J. G. Fichte, die Weimarer Klassik von J. W. Goethe und F. Schiller und die historische Philosophie von F. Schlegel – dem Vertreter der deutschen Frühromantik.

Based on original/period texts, the article constitutes the reconstruction of the ways in which Novalis (a representative of the early German Romanticism) understands the term “Enlightenment”. To him, the Enlightenment is coterminous with the historical process of the history of culture (Bildungsgeschichte), the aim of which is the comprehensive development of humanity’s holistic abilities and competences. In its narrower sense, the Enlightenment may refer only to the eighteenth century, construed as “the Age of the Enlightenment”. In his research, Novalis emphasises the historical contexts that conditioned the differences between the Enlightenment in France and in Germany (among others the German Reformation and the French Revolution). He defines the beginning of the new and higher phase of the German Enlightenment as Kante’s and Fichte’s Transcendental Philosophy, the Weimar Classicism of Goethe and Schiller as well as Schlegel’s Early German Romantic historical philosophy.

Artykuł stanowi – udokumentowaną na tekstach źródłowych – rekonstrukcję sposobu, w jaki Novalis (reprezentant wczesnego romantyzmu niemieckiego) rozumie termin „oświecenie”. Jego zdaniem, oświecenie jest tożsame z procesem historycznym lub historią kultury (Bildungsgeschichte), której celem jest wszechstronny rozwój wszystkich predyspozycji człowieczeństwa. W wąskim znaczeniu oświecenie może być odnoszone do wieku XVIII, określanego jako wiek oświecenia. Novalis zwraca uwagę na historyczne przesłanki warunkujące różnicę między oświeceniem francuskim a niemieckim (m. in. reformację w Niemczech i rewolucję francuską). Za początek nowego i wyższego etapu oświecenia w Niemczech uznaje filozofię transcendentalną I. Kanta i J. G. Fichtego, klasycyzm weimarski J. W. Goethego i F. Schillera oraz filozofię historyczną F. Schlegla –reprezentanta wczesnego romantyzmu niemieckiego.