Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Learning from the Abode of Chaos : institutions, stakeholders and contemporary challenges of conservation doctrine

100%

Houbart C.

tom Nr 12

13--24

The Abode of Chaos is a complex and atypical site located in Saint-Romain-au-Mont-d'Or, France. Dating back to the XVIIth century, the site, composed of vernacular buildings and the remains of a Protestant temple demolished following the Edict of Nantes, has been the subject of a creative process for the past twenty years aimed at transforming it into a sort of “mirror of the anthropocene”. Its owner, hierry Ehrmann, has been recording the often tragic events of our world in real time, through sculptures, installations, murals or injuries inflicted on existing buildings. For the past fifteen years, the site has been threatened with disappearance by the municipal authorities, who refuse to recognise its artistic or heritage character and oppose it to town planning regulations. However, the site is very popular with a wide and diverse public. The Abode of Chaos is therefore an interesting case to ask the following question : “Does current conservation theory strike the right balance between stakeholder rights and heritage rights“?

Abode of Chaos jest złożonym i nietypowym miejscem znajdującym się w Saint-Romain-au-Mont-d'Or we Francji. Pochodzące z XVII wieku miejsce, składające się z typowych budynków i pozostałości protestanckiej świątyni zburzonej po Edykcie z Nantes, od dwudziestu lat jest przedmiotem procesu twórczego, którego celem jest przekształcenie go w swoiste "lustro antropocenu". Jego właściciel, hierry Ehrmann, rejestruje często tragiczne wydarzenia naszego świata w czasie rzeczywistym, poprzez rzeźby, instalacje, murale lub uszkodzenia istniejących budynków. Od piętnastu lat miejsce to jest zagrożone zniknięciem z powodu władz miasta, które nie uznają jego artystycznego i zabytkowego charakteru oraz sprzeciwiają się przepisom urbanistycznym. Jednak miejsce to cieszy się dużą popularnością wśród szerokiej i zróżnicowanej publiczności. Abode of Chaos jest zatem interesującym przypadkiem, pozwala zadać pytanie: "Czy obecna teoria konserwatorska zachowuje właściwą równowagę między prawami interesariuszy a prawami do dziedzictwa"?

The potential of disability experience for heritage. Lessons learned through collaboration with disabled people as user/experts

51%

Eisazadeh N. , Heylighen A. , Houbart C.

tom Nr 18

61--82

The relation between accessibility and conservation is often contested, resulting in tensions between accessibility advocates and heritage experts. While the importance and necessity of accessibility and gradually the broader notion of inclusivity for diverse users (e.g. disabled people) is becoming more evident, existing discussions mainly focuses on the issues and problems of accessibility in the heritage context. In this article, instead of focusing on the constraints, we present disability experience as a generative resource rather than hindering liability. Disabled people, referred to as ‘the other’ and ‘strangers in their own land’, similar to people with different ethnicities, cultures and genders, have been subject to discrimination. In the heritage practice, the notion of self and other is mainly focused on colonial and occupied heritage. Additionally, it can be seen in the division between heritage experts and the others. Acknowledging the existing challenges at the crossroad of accessibility and conservation, following the example of research that rethinks disability’s meaning and its impact on architecture, our research on inclusive built heritage builds upon methods used in the context of inclusive design and adapts them for the heritage context in order to gain insights into disabled people’s experience of built heritage. By conducting multiple case studies in diverse heritage sites in collaboration with disabled people as user/experts, we observe the potential of the theoretical and methodological output of the research for the broader conservation practice, which is gradually moving towards collaborative approaches involving diverse others. The approach put forward by our research provides an opportunity to rethink our normative approach in heritage conservation, questioning assumptions and habits (in e.g. heritage evaluation) and challenging our preconceptions.

Związek między dostępnością a konserwacją jest często kwestionowany, co prowadzi do napięć między zwolennikami dostępności a ekspertami w dziedzinie dziedzictwa. Podczas gdy znaczenie i konieczność dostępności oraz stopniowo szersze pojęcie inkluzywności dla różnych użytkowników (np. osób niepełnosprawnych) staje się coraz bardziej oczywiste, istniejące dyskusje koncentrują się głównie na kwestiach i problemach związanych z dostępnością w kontekście dziedzictwa. W tym artykule, zamiast skupiać się na ograniczeniach, przedstawiamy doświadczenie niepełnosprawności jako zasób twórczy, a nie utrudniający. Osoby niepełnosprawne, określane jako "inni" i "obcy na swojej ziemi", podobnie jak osoby o różnym pochodzeniu etnicznym, kulturowym i płciowym, były przedmiotem dyskryminacji. W praktyce dziedzictwa pojęcie "ja" i "inny" koncentruje się głównie na dziedzictwie kolonialnym i okupowanym. Dodatkowo można to zaobserwować w podziale na ekspertów dziedzictwa i innych. Mając na uwadze istniejące wyzwania na styku dostępności i konserwacji, podążając za przykładem badań, które na nowo analizują znaczenie niepełnosprawności i jej wpływ na architekturę, nasze badania nad inkluzywnym dziedzictwem kulturowym opierają się na metodach stosowanych w kontekście projektowania inkluzywnego i dostosowują je do kontekstu dziedzictwa kulturowego w celu uzyskania wglądu w doświadczenia osób niepełnosprawnych związane z dziedzictwem kulturowym. Prowadząc liczne studia przypadków w różnych miejscach dziedzictwa we współpracy z osobami niepełnosprawnymi jako użytkownikami/ekspertami, obserwujemy potencjał teoretycznych i metodologicznych wyników badań dla szerszej praktyki konserwatorskiej, która stopniowo zmierza w kierunku podejść opartych na współpracy z udziałem różnych osób. Podejście przedstawione w naszych badaniach stanowi okazję do ponownego przemyślenia naszego normatywnego podejścia do ochrony dziedzictwa, kwestionowania założeń i nawyków (np. w ocenie dziedzictwa) oraz pokonywania naszych uprzedzeń.