The importance of the problem of surveillance carried out by state authorities, especially in recent years, in connection with the growing threat of terrorism is indisputable. State authorities sometimes take measures, which involve restricting human rights, especially the right to privacy, justifying them by the need to ensure security of both the state and its citizens. The objective of this article is to outline the standpoint of the European Court of Human Rights (under Article 8 of the European Convention on Human Rights) on the so-called strategic monitoring, i.e. mass interception of data transferred via telecommunications networks and their subsequent analysis with a view to acquiring specific information.
Tematem niniejszego opracowania jest czynność operacyjna polegająca na przeszukiwaniu systemów informatycznych (zarówno połączonych z innymi systemami informatycznymi, jak i stanowiącymi samodzielne jednostki), „urządzeń zawierających dane” oraz (informatycznych) nośników danych. Problematyka ta została uregulowana poprzez odesłanie zawarte w art. 236a kodeksu postępowania karnego z 1997 roku do przepisów rozdziału 25 „Zatrzymanie rzeczy. Przeszukanie” przewidującego odpowiednie ich stosowanie do dysponenta i użytkownika urządzenia zawierającego dane informatyczne lub systemu informatycznego w zakresie danych przechowywanych w tym urządzeniu lub systemie albo na nośniku znajdującym się w jego dyspozycji lub użytkowaniu, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.