Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
tom 12
|
nr 2
363-376
PL
W niniejszym artykule prezentowane jest zagadnienie tzw. nadziei i dobrostanu psychicznego skazanych na długoterminowe i dożywotnie kary pozbawienia wolności. Analizie poddawana jest rola i znaczenie „nadziei” oraz „dobrostanu psychicznego” skazanych w płaszczyźnie celów zapobiegawczych i wychowawczych kary dożywotniego pozbawienia wolności. Na tym gruncie stawiane jest pytanie odnośnie do funkcji kary dożywotniego pozbawienia, bowiem współcześnie ta kara nie jest utożsamia tylko z jej eliminacyjną funkcją w ramach prewencji ogólnej. Przypisuje się jej także wychowawczą i naprawczą rolę. Tutaj zaś fundamentalne znaczenie ma nadzieja, do której ma prawo każdy dożywotnio skazany. Dlatego też poddawana jest w wątpliwość zasadność obowiązywania w polskim systemie prawnym bezwarunkowej kary dożywotniego pozbawienia wolności, czyli takiej kary, co do której skazany pozbawiony byłby prawa do zabiegania o przedterminowe warunkowe zwolnienie z reszty jej odbywania.
EN
This article presents the issue of the so-called hope and psychological well-being of convicts sentenced to long-term and life imprisonment. The role and significance of “hope” and “psychological well-being” in the plane of preventive and educational goals of life imprisonment are analyzed. On this ground, the question regarding the function of life imprisonment is being asked, because today this punishment is not identified only with its elimination function as part of general prevention. It is also attributed with educational and corrective role. However, in this matter, hope has a fundamental meaning and every person sentenced for life imprisonment is entitled to it. This is the reason why in the Polish legal system the validity of the unconditional life imprisonment is questioned, as this penalty would mean that the convicted person is deprived of the right to seek early conditional release from the rest of his imprisonment.
EN
This paper is an attempt to answer the question if it is possible to achieve full unambiguity and precision of an abstract and general description of features of a prohibited act within the substantive criminal law while maintaining communicativeness and conciseness of a legal text so that it is comprehensible for all the addressees of a criminal norm. In other words, the author seeks to resolve the issue of whether it is possible to implement the nullum crimen sine lege certa principle, which requires full characterisation of the prohibited act, to an extent that is even ‘idealised.’ In this respect, the author seeks to highlight the thesis that norms of criminal law describing punishable acts are addressed to the general society and as such should be read directly and understood without the need to apply complicated rules of interpretation of a criminal norm from a criminal provision at each time, which, according to the author, constitutes an element of the nullum crimen sine lege principle referred to in Article 42(1) of the Polish Constitution. However, it turns out that achieving full unambiguity and precision, without going into too much detail in a legal provision, and at the same time maintaining communicativeness and conciseness of a legal text is not possible. The reason is that criminal provisions containing a description of features of the type of a prohibited act are the result of a compromise between unambiguity, precision, communicativeness and imperfections of the ethnic language in which they were formulated. The wording of a criminal provision is asymptotic, but the legislator should be guided by the fact that it should, as far as possible, be comprehensible to every addressee, especially the one without adequate legal training.
PL
Artykuł stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy w ramach prawa karnego materialnego możliwe jest osiągnięcie pełnej jednoznaczności i precyzji abstrakcyjnego i generalnego opisu znamion typu czynu zabronionego, przy jednoczesnym zachowaniu komunikatywności i zwięzłości tekstu prawnego, w sposób prowadzący do zrozumienia go przez wszystkich adresatów normy karnej. Innymi słowy, w ramach prezentowanego opracowania autor stara się rozstrzygnąć problem, czy możliwe jest pełne, a wręcz „wyidealizowane” urzeczywistnianie postulatu nullum crimen sine lege certa, nakazującego zachowanie pełnej określoności znamion czynu zabronionego. W powyższym zakresie autor dąży do podkreślenia tezy, że normy prawa karnego określające karalne typy zachowań są zaadresowane do powszechnego i przeciętnego społeczeństwa, a zatem winny być one bezpośrednio odczytywane i rozumiane, bez konieczności każdorazowego uruchamiania skomplikowanych procedur wykładni normy karnej z przepisu karnego, co też – zdaniem autora – wpisuję się w treść zasady nullum crimen sine lege z art. 42 ust. 1 Konstytucji RP. Jak się jednak okazuje, osiągnięcie pełni jednoznaczności, precyzji, tak aby nie doprowadzić do nadmiernej kazuistyczności przepisu, a zarazem zachowanie komunikatywności i zwięzłości tekstu prawnego nie jest możliwe, albowiem przepis karny zawierający opis znamion typu czynu zabronionego jest rezultatem kompromisu między właśnie jednoznacznością, precyzją, komunikatywnością, a także niedoskonałościami języka etnicznego, w którym został sformułowany. Tekst przepisu karnego jest tekstem asymptotycznym, niemniej ustawodawca winien kierować się przede wszystkim tym, aby był zrozumiały w miarę możliwości dla każdego adresata, zwłaszcza niedysponującego odpowiednim przygotowaniem prawniczym.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.