Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Ornithologica

1 2011

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Breeding success of Southern Grey Shrikes Lanius meridionalis in agricultural areas: the influence of nest site characteristics

100%

Campos F. , Santamaria T. , Gutierrez-Corchero F. , Hernandez M. A. , Mas P.

Acta Ornithologica

2011

tom 46

nr 1

Three hundred and thirty nests of Southern Grey Shrike Lanius meridionalis were located during 1998-2010 in two highly fragmented Mediterranean agricultural areas of Spain (Olite in Northern and Toro in Western part of the country). Most nests (ca. 85%) were built in thorny shrubs (mainly Dog Rose Rosa sp. and Blackberry Rubus ulmifolius) and thornless shrubs (mainly Holm Oak Quercus rotundifolia and Kermes Oak Quercus coccifera). Based on a logistic regression, three factors had an influence on breeding success: study area, breeding phenology, and plant cover type. Location of the nest inside the shrub, as well as luminosity inside a shrub varied between studied shrub species, but did not significantly affect breeding success. The percentage of successful nests was significantly higher in Olite than in Toro (64.5% and 37.9% respectively). In Olite, but not in Toro, clutches laid early (first egg laid prior to 1st May) were more successful than clutches laid late. The highest breeding success was recorded in nests located in thorny shrubs and, especially, in those found in Blackberry bushes. Conservation of Blackberry shrubs appears to be an appropriate measure to increase breeding success of the Southern Grey Shrike.

Drapieżnictwo jest jednym z ważniejszych czynników kształtujących wybór miejsc na gniazdo u ptaków. Umieszczenie gniazda w miejscach trudno dostępnych dla potencjalnych drapieżników lub takich, w których trudno je odnaleźć, zwiększa sukces lęgowy. Badania prowadzono na dwóch, silnie pofragmentowanych powierzchniach w krajobrazie rolniczym Hiszpanii (Olite na północy oraz Toro na zachodzie tego kraju). W latach 1998-2010 łącznie znaleziono 330 gniazd. Za lęgi zakończone sukcesem uznano te, w których przynajmniej jedno pisklę opuściło gniazdo. Analizując czynniki wpływające na sukces lęgowy wzięto pod uwagę: fenologię lęgu (z podziałem na lęgi wczesne i późne), gatunek krzewu/drzewa, na którym umieszczone było gniazdo, lokalizację gniazda i jego ukrycie oraz rok i powierzchnię badań. Krzewy i drzewa, na których stwierdzano gniazda podzielono na dwie kategorie — cierniste, tj. takie, które mają ciernie lub kolce, utrudniające drapieżnikom dostanie się do gniazda, oraz bez kolców. Do pierwszej grupy zaliczono gniazda zbudowane m. in. w jałowcach, dzikich różach, jeżynach i głogach, do drugiej — gniazda na dębach (ostrolistnym i skalnym), szakłakach czy drzewach oliwnych. Do drugiej grupy zaliczono także gniazda zbudowane w stosach ściętych gałęzi winorośli. Opis lokalizacji gniazda obejmował jego wysokość nad ziemią, oraz głębokość jego posadowienia w roślinie — odległość między gniazdem a skrajem rośliny. Ukrycie gniazda mierzono w sposób pośredni. Zakładając, że większa ilość liści powoduje, że mniej światła dociera do wnętrza rośliny, a przez to możliwość dostrzeżenia gniazda jest mniejsza, mierzono intensywność światła docierającego do wnętrza rośliny (przy pomocy radiometru). Pomiary takie przeprowadzono tylko dla trzech najczęściej wybieranych na gniazda krzewów: dębu skalnego, jeżyny i dzikiej róży, a intensywność dochodzącego światła mierzono na wysokości 25, 50, 75 i 100 cm nad powierzchnią ziemi, i głębokości 80 cm w głębi krzewu (średnia głębokość zlokalizowania badanych gniazd dzierzby śródziemnomorskiej). Uzyskane wyniki odnoszono do intensywności światła mierzonego na zewnątrz rośliny. Większość gniazd została znaleziona w krzewach — dębach skalnych, jeżynie i dzikiej róży. Nie stwierdzono, aby krzewy cierniste były wybierane częściej, czy też wcześniej niż rośliny bez kolców (Tab. 1). Sukces lęgowy różnił się pomiędzy powierzchniami Toro i Olite (odpowiednio 37,9% i 64,5%), był wyższy dla gniazd usytuowanych w roślinach ciernistych (tab. 2), a także dla lęgów wczesnych (ale tylko na powierzchni Olite). Stwierdzono, że gatunek rośliny, w której umieszczone było gniazdo wpływał na prawdopodobieństwo wyprowadzenia piskląt. Wśród gniazd zbudowanych w krzewach najwyższy sukces lęgowy (78,9%) odnotowano dla gniazd zbudowanych w jeżynach, najniższy (38,7%) — w dębie skalnym. Najrzadziej sukcesem kończyły się lęgi w gniazdach zbudowanych w stosach ściętych gałęzi winorośli (23,8%). Usytuowanie gniazd (ich wysokość nad ziemią i głębokość posadowienia) w poszczególnych roślinach różniło się istotnie (Tab. 3), jednak czynnik ten nie wpływał istotnie na sukces lęgowy. Intensywność światła dochodzącego do wnętrza roślin różniła się w zależności od gatunku i była największa dla krzewów dzikiej róży (Tab. 4). Autorzy wskazują, że ochrona krzewów jeżyn jest najlepszym sposobem na zwiększanie sukcesu lęgowego dzierzby śródziemnomorskiej na badanych terenach rolniczych.