The paper presents the complex analysis of the problem of „vocationalization” process of colleges and the analysis of the results of the process acceleration with regard to universities, observed in numerous countries. The question is examined with regard to West European countries, however some references concerning the first steps on this road made by the countries of the Eastern and Central Europe are also contained in the final section of the article. The „vocationalization” , according to the author is the long lasting phenomenon and comprises the significant historical dimension. This process should not be neglected, even if not respected by the academicians. The „vocationalization” played and will continue to play the most significant role in the process of the university adjustment to the environment, no matter whether it reflects the ideology opposite to the „academicism” or ..scholasticism” or the rational policy of governments. Three stages of the adjustment and assimilation process, and finally, returning to the appropriate character of Academy: the ideological debate, the institutional differentiation and the differentiation on the ground of education cycles, are distinguished. Have the applicability and usefulness to be accomplished at the expense of fundamentals and disinterested? And because, as pronounced by the author, everything indicates that this is the concept supported by the authorities, one may wait for the results of the divergence between the utilitarian, supported by governments and demand of the students, who are continuously inclined to focus on the values and culture.
PL
Opracowanie zawiera wnikliwą analizę problemu „uzawodowienia” studiów wyższych oraz skutków obserwowanych w wielu krajach prób przyspieszenia tego procesu w odniesieniu do uniwersytetów. Problem, rozważany na przykładzie państw Europy Zachodniej, w końcowych partiach tekstu znajduje również odniesienia do pierwszych kroków podejmowanych na tej drodze w Europie Środkowo-Wschodniej. Uzawodowienie - pisze Autor-jest zjawiskiem długotrwałym i ma znaczący wymiar historyczny. Trudno pomijać ten fakt, nawet jeśli nie zawsze sprzyja mu środowisko akademickie. I niezależnie od tego, czy wyraża ideologię przeciwstawną do „akademizmu” lub „scholastycyzmu” , czy też jest wyrazem racjonalnej polityki rządów - odgrywało i nadal będzie pełnić najważniejszą rolę w procesie dostosowywania się uniwersytetu do otoczenia. W tym procesie dostosowywania się, asymilacji i - w końcu - powrotu do stanu typowego dla akademii, Autor wyróżnia i omawia trzy stadia: debatę nad ideologią, zróżnicowanie instytucjonalne oraz różnicowanie poprzez cykle kształcenia. Czy dążenie do tego co stosowane i użyteczne musi odbywać się kosztem tego co podstawowe i bezinteresowne? Ponieważ - jak stwierdza Autor - wszystko wskazuje na to, że taki właśnie punkt widzenia popierają władze, wypada czekać na skutki rozdwojenia między tym co utylitarne i wspierane przez rząd a popytem ze strony studentów, ciągle skłonnych kierować się ku temu co dotyczy wartości i kultury.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.