Wstęp: Przyczyny zgonów w następstwie urazów wielonarządowych są przedmiotem badań naukowych, których zasadniczym celem jest dążenie do zwiększenia przeżywalności i zmniejszenia liczby możliwych do uniknięcia powikłań, skutkujących śmiercią. Cel: Celem pracy była epidemiologiczna i kliniczna analiza przyczyn zgonów pacjentów leczonych w Centrum Leczenia Urazów Wielonarządowych SPSK 1 w Szczecinie przez 3 lata (2017–2019). Materiał i metody: Materiał badawczy stanowiły dane medyczne 32 chorych w wieku śr. 63 lat, którzy zmarli w następstwie urazów wielonarządowych. Analizie poddano: czas zgonu od przyjęcia do CLUW, główną przyczynę zgonu, spektrum doznanych obrażeń, okolice ciała i sposób leczenia (zachowawcze lub operacyjne). Wyniki: Najczęstszą przyczyną zgonu był wypadek komunikacyjny – 22 przypadki (69%), upadek z wysokości – 8 przypadków (25%) i inny mechanizm – 2 przypadki (6%). Najczęstszą bezpośrednią przyczyną zgonu był uraz czaszkowo-mózgowy – 17 chorych (53%) i złamania kości miednicy lub kręgosłupa – 5 (16%). Najczęstszą składową urazu wielonarządowego były natomiast obrażenia kostne (kręgosłup, miednica, kończyny) – 28 przypadków (87%), urazy głowy – 25 (78%), klatki piersiowej – 24 (75%) i brzucha – 17 (53%). Leczenia operacyjnego wymagało 18 pacjentów (56%); najczęściej operowano urazy głowy (kraniotomia) – u 11 chorych i brzucha – u 5 chorych. U 5 pacjentów wykonano zabieg endowaskularny – embolizację tętnic miednicy. Dwunastu chorych (38%) zmarło w ciągu pierwszych 2 dób od przyjęcia do CLUW, 5 (16%) w ciągu pierwszego tygodnia, a 15 po upływie tygodnia od przyjęcia. Wnioski: Urazy głowy, złamania miednicy z krwawieniem do przestrzeni zaotrzewnowej i ciężkie obrażenia kilku okolic ciała stanowią największe zagrożenie dla życia u pacjentów z obrażeniami wielonarządowymi. Zauważalna jest tendencja do obniżenia śmiertelności z powodu wstrząsu krwotocznego, natomiast pozostaje ona niezmieniona z powodu urazów OUN.
Introduction: The pattern of traumatic death is a subject of great interest in the worldwide literature. Most studies have aimed to improve trauma care and raise awareness of avoidable fatal complications. Aim: The objective of the present study was an epidemiological and clinical analysis of causes of traumatic death of patients treated at the Multitrauma Centre of the University Teaching Hospital No 1 in Szczecin, over a period of 3 years (2017–2019). Material and methods: The study material comprised medical data of 32 patients with a mean age of 63 years, who died due to polytrauma injury. The time of death form admission to the Multitrauma Centre, primary cause of death, spectrum and sites of injuries, as well as method of treatment (operative or conservative) were variables considered in the analysis. Results: The predominant mechanisms of injury were traffic accidents – 22 cases (69%) followed by falls from a height 8 (25%) and other mechanism – 2 cases (6%). The most common primary cause of death was brain injury – 17 patients (53%) followed by pelvic or spinal fractures – 5 (16%). The predominant constituents of polytrauma were bony injuries (pelvis, spine and limbs) – 28 cases (87%), followed by head injuries – 25 (78%), chest – 24 (75%) and abdominal injuries – 17 (53%). Eighteen patients (56%) required operative treatment; craniotomy for brain injuries was the most commonly performed – in 11 patients, followed by laparotomy – in 5. Five other patients underwent an endovascular procedure – pelvic artery embolization. Twelve patients (38%) died in the first two days from admission to the trauma center, 5 (16%) in the first week and 15 over one week form admission. Conclusions: Head injuries, pelvic fractures with associated retroperitoneal bleeding and severe injuries affecting several body parts were identified as the most dangerous for the survival of polytrauma patients. A trend to decrease mortality due to hemorrhagic shock was observed, but it remains unchanged for central nervous system injuries.
Introduction: Multitrauma is defined as injury involving two or more different body parts, with a condition that at least one of these injuries is life-threatening. They represent serious traumas, requiring treatment in the intensive care units and frequently surgical intervention. Aim: The objective of this study was epidemiological and clinical analysis of patients treated in 2015 year in Multitrauma Centre of the University Teaching Hospital no 1 in Szczecin, and comparison the results with outcomes of similar study conducted in the same Centre in 2007 year. Material: Clinical material comprised medical notes of 82 patients, 52 men (63%) and 30 women (37%), with a mean age of 44 years, who sustained multitrauma injuries. An analysis included causes of traumas, spectrum of injuries, involvement of body parts, methods and outcomes of the treatment. Results: The most common cause of multitrauma was traffic accident – 45 cases (55%), followed by fall from height – 22 (27%) and other mechanism – 15 (18%). The most frequent component of multitrauma made bone fractures (spine, pelvis, limbs) – 64 cases (78%), followed by head traumas – 63 (77%), chest – 53 (65%) and abdominal 30 (36%) injuries. A total of 48 patients (58%) required surgical intervention, the most frequently fixation of bone fractures – 24 patients (29%), repair of abdominal and head injuries – 18 (22%) either. Of 82 treated patients 64 (78%) survived and 18 (22%) died. A mean period of stay in Multitrauma Centre was 23 days for survived patients and 17 days for those who died. Comparing to similar analysis conducted 8 years earlier, a change in involvement of particular body parts comprising multitrauma injury was observed: number of head injuries increased of 14%, number of chest traumas and bone fractures decreased of 21% and 11%, respectively. The survival rate improved of 10%.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.