Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Działalność Poselstwa RP w Oslo w latach 1946–1947

100%

Denkiewicz-Szczepaniak E.

|

nr 4

111-130

EN

The activity of the Polish Legation in Oslo in the years 1946–1947 is one of the most important and, at the same time, one of the most difficult periods in the history of Polish-Norwegian relations. The introduction explains the reasons for such a late sending of a Polish representative, Mieczysław Rogalski, to Norway. Section I presents the biography of Rogalski as well as the experience he gained while working for the Ministry of Foreign Affairs. The next section describes the negative attitude that the Polish diplomat had during his contacts with the Norwegian Ministry of Foreign Affairs (Utenriksdepartementet), especially in relation to further repatriation of Poles, which was started in autumn 1945 by the liaison officers of the Polish government in exile. Section III presents the diplomatic successes Rogalski had in his relations with Norwegian politicians and also indicates how good his orientation in Norway’s foreign policy was. Finally, the last section contains a description of Legation problems regarding mutual exchange of decorations and orders between Poland and Norway, including in particular political activities connected with the organization of celebrations commemorating the victory at Narvik.

2

Polish civilian forced labourers and prisoners of war in the Organization Todt – Einsatzgruppe Wiking, 1941–1945

100%

Denkiewicz-Szczepaniak E.

|

tom 34

125-160

EN

Over 8800 Poles (ca.7100 civilian forced workers and 1711 prisoners of war) were sent to Nor- way and Finnish Lappland to work for the Organisation Todt – Einsatzgruppe Wiking (EW). The first and second sections present the recruitment of the civilian forced labour within Poland and the sites to which they were transferred in Norway and north Finland. Until the spring of 1943, the majority were recruited from the Polish areas included in the Reich. The recruitment operated through construction firms with help of German recruitment offices. From spring 1943, recruitment increasingly originated from the General Gouvernement, the east part of Poland occupied by Germany. This change coincided with targeted actions to recruit for the EW, and in the autumn the OT started its own recruitment campaigns. The third section presents the number of Polish prisoners of war (POW) which were sent to Nor- way from Hamburg in April–May 1942. They were divided into three working battalions and spread on various building sites around the country, until 1041 of them were gathered in December 1943 to work on the expansion of the railway line in northern Norway. The fourth section elaborates the kind of building labour, mainly building of fortifications, roads and the north railway in Norway. The final section presents the living and working conditions of the Poles who were discriminated against both in terms of pay and liberties. Discrimination was also applied to the Poles working for EW. In January 1943, the OT adopted a specific Polen–Ausland–Bautarif, which sustained discrimination for Polish civilian workers. For Polish POWs norms of social conditions were higher than for Soviet and Yugoslavian POWs.

PL

Ponad 8800 Polaków (ca 7100 cywilnych robotników przymusowych i 1711 jeńców wojennych) zostało wysłanych do Norwegii i północnej Finlandii do robót budowlanych prowadzonych przez Organizację Todta – Grupę Operacyjną Wiking (Einsatzgruppe Wiking, EW). W pierwszej i drugiej części przedstawiono system rekrutacji polskich robotników i miejsca, do których byli transportowani na terenie Norwegii i północnej Finlandii. Do wiosny 1943 r. większość rekrutowanych pochodziła z ziem polskich włączonych do III Rzeszy. Rekrutacja prowadzona była przez firmy budowlane z pomocą niemieckich urzędów pracy. Od wio- sny 1943 r. rekrutacja coraz częściej odbywała się w Generalnym Gubernatorstwie (General Gouvernement), wschodniej części Polski, okupowanej przez Niemcy. Ta zmiana zbiegła się z zaawansowaną akcją rekrutacji na potrzeby EW, stąd jesienią 1943 r. OT wystartowała z własną kampanią rekrutacyjną. Trzecia część prezentuje problemy polskich jeńców wojennych (POW), którzy zostali wysłani z Hamburga do Norwegii w kwietniu–maju 1942 r. Zostali tam podzieleni na trzy bataliony robocze i rozesłani na różne place budowlane na terenie całej Norwegii, po czym 1041 z nich zostało skierowanych w grudniu 1943 r. do prac w rozbudowie północnej części linii kolejowej w Norwegii. W czwartej części przed- stawiono rodzaje prac budowlanych, głównie budowę fortyfikacji, dróg oraz linii kolejowej na północy Norwegii. W ostatniej części opisano warunki życia i pracy Polaków, którzy byli dyskryminowani zarówno pod względem płac, jak i swobód obywatelskich. Dyskryminacja ta była stosowana także wobec Polaków zatrudnionych przez EW. W styczniu 1943 r. OT przyjęła specjalną taryfę budowlaną (Polen–Ausland–Bautarif), która podtrzymywała dyskryminację polskich robotników cywilnych. Dla polskich jeńców wojennych stosowano normy warunków socjalnych na wyższym poziomie niż dla sowieckich i jugosłowiańskich.

3

Budowa gmachu Poselstwa Norwegii w Warszawie w latach 1946–1949

100%

Denkiewicz-Szczepaniak E.

|

nr 1 (21)

109-127

EN

The building an edifice for the Legation of Norway in Warsaw, in the years 1946 to 1949, remains one of the most important events in the Polish-Norwegian relations that took place after the Second World War. Alfred Danielsen, a Norwegian envoy in Warsaw, was the main initiator and organizer of the project. In sections I and II, we find a short biography of Danielsen. It includes the first major actions – such as purchasing of the burnt-out premises at Chopin Street 2A and information about how the building works were started. Another section refers to the problem of adding extra plots of land situated at Chopin Street 4, and the way Danielsen resolved this issue with the Warsaw authorities. The next two sections refer to the building process, implemented according to the Norwegian Building Committee guidelines. Finally, the last section describes the repair works in 1949 and moving of the Legation to its own building.