Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
1969 to 1971 are important years in the end of the Cold War: the beginning and initial successes of Willy Brandt’s new foreign policy. By means of government declarations, texts of treaties, records of conversation and TV speeches, this article illustrates that one constituent of Brandt’s success lay in his overcoming the traditional limits of rhetoric. His rhetorical style features: (1) the prompt implementation of words into action, (2) an awareness of culture-specific symbolic words, (3) the creation of new positive symbolic words, (4) addressee-specific word variation, and (5) (good) communication with political rulers (and an avoidance of their opponents).
DE
1969-1971 sind wichtige Jahre in der Beendigung des Kalten Krieges: Beginn und erste Früchte der neuen Auslandspolitik Willy Brandts. Anhand von Regierungserklärungen, Vertragstexten, Gesprächsprotokollen und Fernsehansprachen wird exemplarisch gezeigt, dass ein Baustein für den Erfolg Brandts in der Überwindung bisheriger rhetorischer Grenzen liegt. Seine Rhetorik zeichnet sich aus durch: (1) zeitnahes Umsetzen von Worten in Taten, (2) Bewusstsein um kulturspezifische Symbolwörter, (3) Schaffen neuer positiver Symbolwörter, (4) adressatenbewusste Wort-Variation, (5) (gute) Kommunikation zu Machtinhabern.
PL
Eurolinguistyczne spojrzenie na Willy’ego Brandta – promowanie pokoju przez przezwyciężanie retorycznych granic Lata 1969-1971 są ważne w kontekście zakończenia „zimnej wojny”: wyznaczają początek i pierwsze sukcesy nowej polityki zagranicznej Willy’ego Brandta. Na podstawie deklaracji rządowych, tekstów umów, protokołów rozmów i wystąpień telewizyjnych w artykule pokazano, że jedną z „cegiełek” do sukcesu Brandta stanowi przezwyciężenie dotychczasowych granic retorycznych. Jego retoryka wyróżnia się: (1) szybkim wcielaniem słów w czyny, (2) świadomością specyficznych dla kultury słów-symboli, (3) tworzeniem nowych słów-symboli o pozytywnym wartościowaniu, (4) wariacją słów w zależności od adresata, (5) (dobrą) komunikacją z osobami sprawującymi władzę.   1969-1971 sind wichtige Jahre in der Beendigung des Kalten Krieges: Beginn und erste Früchte der neuen Auslandspolitik Willy Brandts. Anhand von Regierungserklärungen, Vertragstexten, Gesprächsprotokollen und Fernsehansprachen wird exemplarisch gezeigt, dass ein Baustein für den Erfolg Brandts in der Überwindung bisheriger rhetorischer Grenzen liegt. Seine Rhetorik zeichnet sich aus durch: (1) zeitnahes Umsetzen von Worten in Taten, (2) Bewusstsein um kulturspezifische Symbolwörter, (3) Schaffen neuer positiver Symbolwörter, (4) adressatenbewusste Wort-Variation, (5) (gute) Kommunikation zu Machtinhabern.
EN
Warmer’s 1691 colloquy including ten languages – (Silesian) Polish, (Silesian) German, (eastern) Czech, (northern) Hungarian, (Flemish) Dutch, (northern) French, Italian, Spanish, English and Latin – is studied qualitatively and descriptively for representativeness and typical European character of address forms and routine formulae in expressive speech acts. Due to Warmer’s biography, the content of the book, the comparison to other versions, typographical habits, the uses of address pronouns and their comparison with prior research, the text is considered probably representative of the period from 1650 to 1680. The analysis of address pronouns reveals the following. In all vernacular languages save Dutch, there is a formal/informal address pronoun distinction. Among these languages (except Hungarian), we see the reciprocal use of the formal pronoun between all adults, between students, and between mother and daughter, and non-reciprocal use of the formal pronoun by male non-adults to adults. Based on this, the other pragmalinguistic aspects will be dealt with in the next installment, Part 2 of this study.
PL
W artykule poddano jakościowej i opisowej analizie opublikowaną w 1691 roku „Rozmowę” Christopherusa Warmera. Używa się w niej dziesięciu języków: śląskiej odmiany polskiego, śląskiej odmiany niemieckiego, wschodniej odmiany czeskiego, północnej odmiany węgierskiego, flamandzkiej odmiany niderlandzkiego, północnej odmiany francuskiego, włoskiego, hiszpańskiego, angielskiego i łaciny. Analiza dotyczy reprezentatywności i typowości form adresatywnych i utartych formuł zwracania się do kogoś w ekspresywnych aktach mowy. Biorąc pod uwagę biografię Warmera, zawartość książki, jej różne wersje, konwencje typograficzne oraz użycie zaimków adresatywnych (również w świetle wcześniejszych badań), można założyć, iż analizowany tekst jest reprezentatywny dla okresu między rokiem 1650 a 1680. Analiza zaimków adresatywnych prowadzi do następujących spostrzeżeń. We wszystkich językach poza niderlandzkim występuje rozróżnienie na zaimki formalne i nieformalne. W językach tych (z wyjątkiem węgierskiego) obserwujemy wzajemne, dwukierunkowe użycie zaimka formalnego między osobami dorosłymi, w gronie studentów oraz między matką i córką, a także jednokierunkowe użycie tego zaimka przez osoby niepełnoletnie płci żeńskiej w stosunku do dorosłych. Spostrzeżenia te posłużą zbadaniu innych pragmalingwistycznych aspektów tekstu Warmera, które zostaną omówione w odrębnej publikacji – drugiej części niniejszego artykułu.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.