Schyłek lat 80. i lata 90. jest okresem przełomowym w pracach nad wprowadzaniem nowych technologii bateryjnych. Nastąpił lawinowy wzrost zastosowań wymagających pewnego zasilania. Powszechność wykorzystywania systemów bezprzerwowego zasilania, o bardzo zróżnicowanych mocach, oraz ich rozproszenie, spowodowało konieczność wprowadzenia nowych technologii dla elektrochemicznych źródeł napięcia, będących podstawą tych systemów. Stała presja inwestorów na ograniczenie kosztów zakupu, instalacji i uruchomienia, kosztów eksploatacji, jak również kosztów infrastruktury towarzyszącej, spowodowała nasilenie prac nad modernizacją klasycznych technologii. Wybrano najbardziej obiecujący model kwasowo-ołowiowy, ze względu na stosunkowo niskie koszty produkcji, duże zaplecze produkcyjne oraz długoletnie doświadczenie techniczne i eksploatacyjne. Już w końcu lat 70. na rynku pojawiły się produkty nowej technologii: baterie kwasowo-ołowiowe VRLA (Valve Regulated Lead Acid - regulowane zaworem baterie kwasowo-ołowiowe). Początkowo opanowały one rynek małych zastosowań przenośnych, jak radia, magnetofony, zabawki itp. Następnie objęły systemy alarmowe, systemy UPS, kończąc na rozproszonych, jak również centralnych strukturach systemów telekomunikacyjnych i energetycznych. Obecne są one także w aparaturze medycznej, w zastosowaniach militarnych i specjalnych, samochodach elektrycznych, skończywszy na trakcyjnych i cyklicznych, np. systemy solarne, wózki inwalidzkie, caravaning, żeglarstwo.
EN
An analysis of the present operation of the VRLA batteries. A classical lead-acid system and the VRLA system. Methods of eliminating the phenomenon of polarization of electrodes.
System VRLA po kilku latach eksploatacji stanął przed faktem przedwczesnego wypadania ogniw na skutek niedoładowania płyty ujemnej. W drugiej cześci artykułu zajęto się metodami eliminacji tego niekorzystnego zjawiska stwierdzając w konkluzji, że na obecnym poziomie wiedzy w tym zakresie wydaje się uzasadniony wybór technologii żelowej w ramach systemu VRLA.
Rola wprowadzania nowych technologii bateryjnych dla usprawnienia zasilania urządzeń telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych wzrosła w ostatnim dziesięcioleciu. Stało się to za sprawą wprowadzenia na rynek kwasowo-ołowiowych baterii VRLA. Jednakże wykonane w połowie lat dziewięćdziesiątych badania żywotności tych baterii wykazały, że deklarowana 20-letnia praca stacjonarna baterii w praktyce została ograniczona zaledwie do połowy. Przyczyną tego był wysoki poziom rekombinacji w bateriach VRLA, co powodowało w konsekwencji ich niedoładowanie i stałą utratę pojemności. Niniejsze dwuczęściowe, monograficzne opracowanie, adresowane szczególnie do pracowników eksploatacji obwodów wtórnych, jest próbą przybliżenia i teoretycznego rozwiązywania tego problemu. Przedstawione zostały również metody przezwyciężenia występujących trudności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.