Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
tom Nr 3 (5)
72-74
PL
W artykule autor omawia przedstawione przez Ministerstwo Gospodarki założenia do projektu ustawy o korytarzach przesyłowych. Założenia te stanowią podstawę do opracowania nowej regulacji prawnej, której projekt ujrzy światło dzienne w najbliższych miesiącach. Artykuł przedstawia podstawowe, zakładane ułatwienia w lo-kalizacji inwestycji sieciowych w Polsce (w tym w sektorze wod-kan), wzorowane na innych, obowiązujących już "specustawach".
|
|
tom Nr 2 (4)
76-79
PL
Partnerstwo publiczno-prywatne (dalej "PPP") od wielu lat jest uznawane w świecie za niezwykle korzystną formę współdziałania sektora prywatnego i publicznego w realizacji projektów infrastrukturalnych. Partnerstwa publiczno-prywatne rozpowszechniły się w szczególności w Wielkiej Brytanii, Portugalii i Hiszpanii. Przykładowo szacuje się, że stanowią one 10-15% wszystkich inwestycji publicznych w Wielkiej Brytanii, na łączną kwotę ok. 60 mld EUR. Od lat 60. i 70. w takich krajach, jak Hiszpania, Francja i Włochy, stosunkowo dobrze znane są umowy koncesyjne, stanowiące jedną z formuł PPP1. Nic więc dziwnego, że polski ustawodawca również podjął decyzję o wdrożeniu formuły PPP. Pierwszym krokiem w tym kierunku było uchwalenie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.2 Ta inicjatywa okazała się jednak zupełnym fiaskiem. Rozwiązania zawarte w tej ustawie nie zdały egzaminu m.in. z uwagi na ich zbyt daleko idącą złożoność i małą elastyczność. W efekcie w trakcie prawie czterech lat jej obowiązywania nie była ona praktycznie stosowana. W oparciu o powyższe doświadczenia opracowano i uchwalono kolejną ustawę o partnerstwie publiczno-prywatnym. Nowa regulacja prawna - ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. (dalej "Ustawa")3 wydaje się zawierać bardziej korzystne rozwiązania zarówno dla sektora publicznego jak i prywatnego. Co prawda nie uruchomiła ona lawiny projektów w formule PPP, jednakże już dzisiaj wiadomo, iż niektóre podmioty publiczne zdecydowały się na ich realizację. Ustawa nie narzuca przedmiotu partnerstwa publiczno-prywatnego. W przeciwieństwie do poprzedniej regulacji, nie określa jakiego rodzaju przedsięwzięcia można realizować w ramach partnerstwa. Pozwala to na stosowanie szerokiego wachlarza rozwiązania, również w odniesieniu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych. Z tego względu regulacja ta jest warta uwagi i analizy.
PL
Polskie regulacje prawne dotyczące ochrony danych osobowych będą w tym roku obchodziły okrągłą, dwudziestą rocznicę obowiązywania. W efekcie, stosowanie przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (dalej: obecna ustawa) wsparte jest stosunkowo ugruntowaną praktyką i nie budzi istotnych trudności praktycznych.
|
|
tom Nr 3
8--10
PL
W dniu 22 kwietnia 2008 roku Rada Ministrów przyjęła Program prywatyzacji na lata 2008-2011 (dalej: "Program"). Dokument ten wyznacza ramy procesów prywatyzacyjnych na najbliższe lata. Jednocześnie dotyczy on, w istotnej części, przedsiębiorstw sektora energetycznego. Z tego względu warto poddać analizie treść Programu, jak również zastanowić się jak będzie przebiegał proces prywatyzacji w branży energetycznej. Poniższe opracowanie ma na celu zasygnalizowanie podstawowych zagadnień prawnych związanych z tą tematyką.
PL
Stosowanie ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej "Ustawa"), tak jak każdej innej regulacji o charakterze generalnym, w praktyce może nastręczać liczne wątpliwości i trudności natury praktycznej. Jest to o tyle oczywiste, iż życie gospodarcze jest nieporównanie bardziej bogate i zróżnicowane od regulacji ustawowych, które co do zasady odnoszą się do typowych przypadków i nie zawsze uwzględniają różnorodność możliwych sytuacji faktycznych. Tym bardziej zatem znaczenia w stosowaniu przepisów prawa nabiera orzecznictwo sądowe i jego rola także w wykładni omawianej Ustawy.
PL
Truizmem jest stwierdzenie, że przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne działają w warunkach monopolu naturalnego. Oczywiste jest bowiem, że z uwagi na uwarunkowania techniczne konkurencja na tym rynku w praktyce jest tyleż niemożliwa, co nieracjonalna z gospodarczego punktu widzenia. W konsekwencji przedsiębiorstwa sektora w sposób naturalny podlegają obostrzeniom wynikającym z przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej: Ustawa). Warto przy tym odnotować, iż przepisy prawa (zarówno polskiego, jak i unijnego) nie zakazują zajmowania pozycji monopolistycznej na rynku. Prawodawca z góry zakłada bowiem, iż w pewnych określonych wypadkach funkcjonowanie monopoli jest naturalne. Z drugiej strony jednak przepisy w sposób restrykcyjny zakazują nadużywania takiej pozycji monopolistycznej w relacjach z odbiorcami danych produktów lub usług. Fakt posiadania pozycji monopolistycznej przez przedsiębiorstwa wodociągowo- -kanalizacyjne częstokroć powoduje, że ich działanie podlega kontroli organów antymonopolowych.
PL
W poprzednich numerach „Technologii Wody" poruszany był temat regulacji odnoszących się do wód opadowych oraz roztopowych w świetle przepisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej: Ustawa). Dyskusja dotycząca tego zagadnienia spowodowana była głównie poselskim projektem nowelizacji Ustawy, wniesionym do Sejmu przez grupę posłów w październiku 2012 r.
PL
Na mocy ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw1 dokonano m.in. modyfikacji art. 49 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny2 (dalej "k.c."), który reguluje status prawny tzw. urządzeń przesyłowych. Zasadniczym celem tej zmiany było stworzenie podstawy prawnej umożliwiającej uzyskanie przez przedsiębiorcę przesyłowego tytułu prawnego do korzystania z urządzeń, których koszty budowy poniosła inna osoba. Nowelizacja wprowadziła także do polskiego porządku prawnego instytucję służebności przesyłu. Tym samym stworzono warunki do lokowania urządzeń przesyłowych (w tym sieci wodociągowo-kanalizacyjnych) na gruntach osób trzecich.
PL
W ostatnich miesiącach po raz kolejny powraca problematyka uregulowania kwestii wód opadowych lub roztopowych w ramach ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej: Ustawa). Przyczynkiem do dyskusji na ten temat jest poselski projekt nowelizacji Ustawy, wniesiony do Sejmu przez grupę posłów w październiku br. (dalej: Nowelizacja). Fragmentaryczny - jak się wydaje - zakres nowelizacji nie rozwiązuje wszystkich zagadnień związanych z zagospodarowaniem wód opadowych i roztopowych, tym bardziej że kwestię tę powinno się rozpatrywać w szerszym ujęciu zadań własnych gmin oraz roli przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych.
|
|
tom Nr 5
16-17
PL
Rozruch technologiczny farmy wiatrowej stanowi jeden z ostatnich etapów długiego, częstokroć wieloletniego procesu inwestycyjnego. Tym samym jawi się jako zwieńczenie wielu wysiłków podejmowanych w celu doprowadzenia inwestycji do szczęśliwego końca.
|
|
tom Nr 6
12-12
PL
Zagadnieniem równie ciekawym jak kwestia koncesjonowania, jest możliwość pozyskiwania świadectw pochodzenia w odniesieniu do energii elektrycznej wytworzonej w okresie rozruchu technologicznego, w sytuacji, gdy rozruch ten przypada przed uzyskaniem koncesji.
PL
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych nałożyła na Polskę obowiązek osiągnięcia do roku 2020 docelowego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto na poziomie co najmiej 15%. Dyrektywa ta stanowi kontynuację wysiłków prowadzonych na poziomie wspólnotowym w celu promowania i upowszechniania zielonej energii w Unii Europejskiej. Nic więc dziwnego, iż od dłuższego już czasu przepisy polskiej ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej PE) zawierają pewne mechanizmy wsparcia energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych. Od 1 stycznia 2003 r. przepisy PE precyzują, iż odnawialne źródło energii (dalej OZE) to "źródło wykorzystujące w procesie prztwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a także biogazu powstałego w pracesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych". Zatem z woli ustawodawcy procesy odprowadzania i oczyszczania ścieków zostały wpisane w katalog możliwości związanych z wytwarzaniem czystej energii.
PL
Zasadniczym celem ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej "Usta-wa lub "UGN") jest uregulowanie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego. Niemniej przepisy UGN mogą znajdować również zastosowanie w praktyce funkcjonowania przedsiębiorstw sieciowych, w tym wodociągowo-kanalizacyjnych. Szczególne znaczenie w tym zakresie ma Rozdział 4 Ustawy, określający zasady wywłaszczania nieruchomości. Wśród norm zawartych w tym rozdziale warto poświęcić uwagę problematyce stosowa-nia art. 124 UGN, który reguluje zasady ograniczania korzystania z nieruchomości cudzej.
PL
Co do zasady, dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków odbywa się na podstawie pisemnej umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług (dalej "Umowa"). Szczegółowe zasady zawierania Umowy określają przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej "Ustawa"). Pomimo tego jednak, szereg praktycznych zagadnień związanych z zawieraniem i stosowaniem Umów pozostaje poza zakresem normowania przepisów Ustawy. W praktyce zatem częstokroć pojawiają się wątpliwości, które muszą być rozstrzygane przez sądy oraz organy administracji. Celem niniejszego artykułu jest przegląd wybranych orzeczeń odnoszących się do problematyki Umów w sektorze wodociągowo-kanalizacyjnym.
PL
W chwili oddania niniejszego artykułu do druku większość przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych ma za sobą gorący okres początku roku, w trakcie którego konieczne było przygotowanie i złożenie do 12 marca 2018 r. wniosków taryfowych. Jednym z wielu problemów i dylematów prawnych, jakie rodził proces zatwierdzania taryf przez regulatora, a który wymaga rozważenia i który będzie miał znaczenie w kolejnych latach, jest data składania przez przedsiębiorstwa wniosku taryfowego.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.