Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Alergenowo-swoista immunoterapia u dzieci

100%

Maślany A. , Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

tom 7

|

nr 3

212-217

EN

Allergen-specific immunotherapy (ASI) allows for a treatment and influences on the course of, the allergic, IgE-dependent diseases. ASI induces allergen tolerance resulting in a reduction or disappearance of clinical symptoms of allergy. One hundred years ago, in 1910 exactly, Noon published his landmark study. Since then, the knowledge of its mechanisms, indications for ASI and routes of administration of allergen is systematically being broaden. Currently used forms of allergens allow to minimize serious side effects related to the ASI, which were observed in the initial trials of therapy. This paper presents current views on the pathomechanisms of immunotherapy, rules for an application of immunotherapy and possibility of using ASI in atopic diseases. The main reason for this form of a treatment is inability to eliminate the allergen from patient’s environment with a high probability of severe clinical symptoms after contact with the allergen. The best results are achieved in case of hypersensitivity to hymenoptera venom and treatment of allergic rhinitis, allergic conjunctivitis and asthma associated with allergy to grass pollen, trees, weeds and dust mites. Treatment of monoallergy gives better results compared to the sensitisation to multiple allergens. For some of the cases, due inability of pharmacotherapy or its ineffectiveness, one could consider usage of ASI for patients with allergy tied with other allergens. Currently this method is not approved for the treatment of food allergy. This paper quotes meta-analysis, carried out in recent years, evaluating the efficiency of the most popular current methods of immunotherapy – subcutaneous (SCIT) and sublingual (SLIT) – in the treatment of asthma and allergic rhinitis. The publications cited below clearly show that these methods are effective in reducing and eliminating allergy symptoms. This paper presents the latest promising route of administration allergen – percutaneous immunotherapy, particularly beneficial for younger patients. In the era of great advances in medicine, we can expect further improvements of ASI, elimination of serious side effects and widening group of patients eligible for this form of therapy.

PL

Alergenowo-swoista immunoterapia (ASI) umożliwia leczenie i wpływ na przebieg alergicznych schorzeń IgE-zależnych. W wyniku jej działania następuje indukcja tolerancji alergenu, a w rezultacie – zmniejszenie lub ustąpienie objawów klinicznych alergii. Od daty wydania (1910 r.) publikacji Noona, uważanej za przełomową w rozwoju immunoterapii, mija 101 lat. W tym czasie systematycznie poszerzano wiedzę na temat mechanizmów jej działania, wskazań do stosowania ASI oraz formy podawania alergenu. Obecnie stosowane rodzaje ASI pozwalają na zminimalizowanie poważnych objawów niepożądanych, które obserwowano w początkowych próbach terapii. W pracy przedstawiono współczesne poglądy na temat patomechanizmów immunoterapii, zasad jej podawania oraz możliwości stosowania ASI w przypadku schorzeń atopowych. Podstawowym wskazaniem do tej metody leczenia jest brak możliwości wyeliminowania alergenu ze środowiska pacjenta przy dużym prawdopodobieństwie wystąpienia ciężkich objawów klinicznych uczulenia po kontakcie z alergenem. Najlepsze rezultaty osiąga się w przypadku nadwrażliwości na jady owadów błonkoskrzydłych oraz leczenia alergicznego nieżytu nosa, alergicznego zapalenia spojówek, a także astmy związanej z alergią na pyłki traw, drzew, chwastów i roztoczy kurzu domowego. Leczenie monoalergii daje lepszą skuteczność w porównaniu z uczuleniem na wiele alergenów. W wybranych przypadkach przy braku możliwości stosowania farmakoterapii lub jej nieskuteczności można rozważyć użycie ASI u pacjentów z alergią związaną z innymi alergenami. Aktualnie nie jest to metoda zaakceptowana w leczeniu alergii pokarmowej. W pracy przytoczono metaanalizy przeprowadzone w ostatnich latach, oceniające skuteczność dwóch najpopularniejszych obecnie metod immunoterapii – SCIT (śródskórnej) oraz SLIT (podjęzykowej) – w leczeniu astmy oraz alergicznego nieżytu nosa. Z cytowanych poniżej publikacji wynika, że są to metody skuteczne, zmniejszające lub eliminujące objawy choroby u alergików. Przedstawiono również najnowsze, bardzo obiecujące drogi podania alergenu, w tym przezskórną immunoterapię, szczególnie korzystną u najmłodszych pacjentów. W dobie ogromnego postępu medycyny należy oczekiwać dalszego udoskonalania ASI, eliminacji poważnych objawów ubocznych oraz rozszerzenia grupy pacjentów objętych tą formą terapii.

2

Przewlekły kaszel u dzieci – problem diagnostyczny i terapeutyczny

100%

Jung A. , Maślany A.

|

nr 2

97-100

EN

Coughing is a physiological defence mechanism against irritants that stimulate respiratory mucosa. On the other hand, it can be the first symptom of a disease. Depending on symptoms duration we distinguish acute cough, subacute and chronic cough. Cough can be paroxysmal, characteristic to asthma and pertussis or “barking” with inspiratory dyspnea occurring in croup (laryngitis subglottica); it can be also dry or productive. A particular type of cough is a postinfectious cough resulting from damage of respiratory mucosa, increased sensitivity of cough receptor and bronchial hyperresponsiveness. There is also psychogenic cough, cough accompanying allergic diseases and provoked by some drugs. Diagnosis of chronic cough include a detailed clinical history, physical examination and additional diagnostic tests. Among infectious agents, that predispose to long‑term cough, there are viruses, particularly human respiratory syncytial virus (RSV), atypical organisms – Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, najand bacteria, especially Bordetella pertussis. Apart from infectious diseases, the analysis of causes of cough in young children include the presence of gastroesophageal reflux, allergic diseases (especially asthma), chronic sinusitis, aspiration of foreign material, congenital structural abnormalities of the respiratory system and chronic respiratory diseases, including cystic fibrosis or primary ciliary dyskineswia. A cardiac causes of cough should also be considered. Often cough characteristics and accompanying symptoms may indicate its cause. In the treatment of cough we can use casual treatment and symptomatic medications among which there are antitussives and mucoactive drugs. It is permissible to use butamirate and levodropropizine in persistent dry cough. Administration of opioid agonists and preparations containing promethazine should be avoided. Mucoactive drugs include expectorants, mucolytic, mucoregulatory and mucoregulatory medications.

PL

Kaszel jest fizjologicznym odruchem obronnym organizmu, skierowanym przeciw czynnikom drażniącym błonę śluzową dróg oddechowych. Może być także pierwszym objawem choroby. W zależności od długości utrzymywania się objawów wyróżniamy kaszel ostry, przedłużający się oraz przewlekły. Kaszel może być napadowy, charakterystyczny dla astmy czy krztuśca, lub szczekający, z typową dusznością wdechową występującą w podgłośniowym zapaleniu krtani, suchy lub wilgotny. Szczególnym jego rodzajem jest kaszel poinfekcyjny, związany z uszkodzeniem nabłonka oddechowego, nasileniem wrażliwości receptorów kaszlowych i wtórną nadreaktywnością oskrzeli. Ponadto wyróżniamy kaszel psychogenny, polekowy oraz alergiczny. Diagnostyka przewlekłego kaszlu obejmuje szczegółowy wywiad kliniczny, badanie przedmiotowe oraz dodatkowe badania diagnostyczne. Do czynników zakaźnych, które predysponują do długo utrzymującego się kaszlu, należą wirusy, szczególnie często wirus RS, drobnoustroje atypowe: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, a także bakterie, przede wszystkim pałeczka krztuśca. Oprócz schorzeń infekcyjnych w analizie przyczyn kaszlu u małych dzieci należy uwzględnić obecność refluksu żołądkowo‑przełykowego, choroby alergiczne (przede wszystkim astmę), przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, aspirację ciała obcego, a także wrodzone wady i przewlekłe choroby układu oddechowego, w tym mukowiscydozę czy zaburzenia ruchomości rzęsek. Diagnostyka przewlekłego kaszlu powinna obejmować również przyczyny kardiologiczne. Niejednokrotnie charakter kaszlu i objawy towarzyszące wskazują na jego przyczynę. W leczeniu kaszlu stosujemy leki przyczynowe oraz leki działające objawowo, do których zaliczamy leki przeciwkaszlowe i sekretolityczne/mukolityczne. Spośród leków przeciwkaszlowych w uporczywym suchym kaszlu dopuszcza się stosowanie butamiratu lub lewodropropizyny. Należy unikać podawania agonistów receptorów opioidowych i preparatów zawierających prometazynę. Spośród leków sekretolitycznych zastosowanie znajdują leki wykrztuśne, mukolityczne, mukokinetyczne oraz mukoregulujące.

3

Zakażenia układu moczowego u noworodków

80%

Bochniewska V. , Jung A. , Maślany A.

|

nr 2

121-123

EN

Urinary tract is a frequent location of infection among children, this also applies to neonatal period. The prevalence of urinary tract infections (UTI) ranges from 0.1% to 1% among newborns born on time with a normal weight, about 10% among patients with a low birth weight and 4 to 25% in premature newborns. There are several defence mechanisms protecting against the development of UTI. The most significant microorganisms responsible for developing UTI among neonates are: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis and Candida albicans. Chlamydia trachomatis is also playing an important role in these kind of infections. The most frequent is occurrence of E. coli. In the neonatal period UTI is usually hematogenous or developed by the continuity of the reproductive tract of the mother. Nosocomial infections are also play a significant role in spreading microorganisms in this age group. Diagnosis UTI among newborns is difficult because of the nonspecific clinical representation. The course of the disease can vary from asymptomatic and mild to very severe and fully-blown. The diagnostic process should include markers of inflammation (i.e. leukocytosis, C-reactive protein and OB), urinalysis, urine culture and abdominal sonography. Other advanced diagnostic methods such as voiding cystourethrography and renal scintigraphy are chosen individually. Popularity of prenatal ultrasound tests has resulted in earlier detection of urinary abnormalities that constitute 20% of all birth defects. Antibiotics are a treatment of choice in urinary tract infections among neonates. Intensity of treatment depends on general state of the newborn, clinical symptoms and laboratory findings. The following antibiotic prophylaxis is recommended until completion of all diagnostic tests. A history records of urinary tract infections in a neonatal period is an indication for a specialist nephrological care, and often an urological care in the future.

PL

Układ moczowy jest częstym miejscem lokalizacji zakażeń u dzieci, również u noworodków. Częstość występowania zakażeń układu moczowego (ZUM) wynosi 0,1‑1% u noworodków urodzonych o czasie z prawidłową masą ciała oraz około 10% wśród pacjentów z niską masą urodzeniową i 4‑25% u urodzonych przedwcześnie. Istnieje szereg mechanizmów obronnych przed rozwojem ZUM. Wśród drobnoustrojów wywołujących ZUM u noworodków istotną rolę odgrywają: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis oraz Candida albicans. Duże znaczenie w etiologii ZUM ma zakażenie Chlamydia trachomatis. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM jest E. coli. W okresie noworodkowym do rozwoju ZUM może dochodzić drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z dróg rodnych matki. Ważną rolę odgrywają zakażenia szpitalne. Rozpoznanie ZUM u noworodka jest trudne z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny. Przebieg choroby może być bardzo gwałtowny lub skryty oraz skąpo- lub bogatoobjawowy. W diagnostyce ZUM u noworodków należy uwzględnić: wykładniki stanu zapalnego we krwi (leukocytoza, ↑OB, ↑CRP), wynik badania ogólnego moczu i posiewu moczu oraz badanie ultrasonograficzne układu moczowego. Dalsza diagnostykę – cystografię mikcyjną, scyntygrafię nerek – wykonuje się według indywidualnych wskazań. Upowszechnienie prenatalnych badań USG przyczyniło się do jeszcze wcześniejszego wykrywania wad układu moczowego, które stanowią 20% wszystkich wad wrodzonych. Antybiotykoterapia jest postępowaniem z wyboru w leczeniu ZUM u noworodków. Intensywność leczenia zależy od stanu ogólnego noworodka, objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego zaleca się profilaktykę przeciwbakteryjną. Przebycie zakażenia układu moczowego w okresie noworodkowym jest w przyszłości wskazaniem do opieki nefrologicznej, a często również urologicznej.

4

Najczęstsze zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i ich związek z żywieniem Część I. Kolka i ulewania

80%

Maślany A. , Kalicki B. , Rustecka A. , Jung A.

|

nr 3

194-197

EN

Functional gastrointestinal disorders in infants and young children are one of the most common gastroenterological problems in this age group. Characteristic feature of this disorders is the lack of organic cause in the organs. The paper presents the definition of regurgitation and intestinal colic (according to the III Rome criteria), discusses the etiopathology of these problems and summarises the contemporary therapeutic methods. In addition to behavioural and pharmaceuticals (in lesser extent) methods, nutrition habits play a very important role in the treatment method. Particularly emphasized is the role of diet, both child and mother. Properly chosen diet not only ensures proper development of the child, but it is also an important element in the treatment of the above functional disorders. Among the dietary treatments for infantile colic the best documented evidence of the effectiveness was proved to extensively hydrolysed formulas for artificially- fed babies, and the use of maternal hypoallergenic diet for breast-fed babies. The best results were achieved with children which had documented food hypersensitivity. Soy proteins and lactose-reduced formulas became to be ineffective in relieving colic. So commonly used herbal teas moderately mitigated symptoms but because of the fear of losing thirst they are not recommended. Nutrition habits can be used as one of the methods to alleviate regurgitation problems. Most of all it is important to correctly place the baby during and after feeding. The extensively hydrolysed formulas and, in selected cases, thickening formulas that decrease volume of lost food, are beneficial in regurgitations in infants. Special attention should be paid to rate of weight gain and overall infant development in case of both: infantile colic symptoms and regurgitation. In the case of disturbance in the harmonious development of the infant, one should be looking for some other causes of disorder, especially outbreaks of infection in the urinary tract, gastrointestinal tract or states that require surgical interventions (including pylorostenosis or intussusception).

PL

Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i młodszych dzieci są jednym z najczęstszych problemów z zakresu gastroenterologii w tej grupie wiekowej. Charakterystyczną cechą tych zaburzeń jest brak podłoża organicznego. W pracy przedstawiono definicję kolki jelitowej i ulewania zgodnie z III kryteriami rzymskimi, omówiono przyczyny tych dolegliwości oraz zestawiono próby dotychczas stosowanych działań terapeutycznych. Obok metod behawioralnych oraz, w mniejszym stopniu, farmakologicznych bardzo ważną rolę w leczeniu odgrywają metody żywieniowe. Szczególnie podkreślono rolę stosowania odpowiedniej diety zarówno u dziecka, jak i u matki. Prawidłowo dobrana dieta nie tylko zapewnia prawidłowy rozwój dziecka, ale także jest istotnym elementem w terapii powyższych zaburzeń czynnościowych. Wśród żywieniowych metod leczenia kolki niemowlęcej najlepiej udokumentowaną skuteczność mają hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy w przypadku dzieci karmionych sztucznie oraz stosowanie u matki diety hipoalergicznej w przypadku dzieci karmionych piersią. Przynosiło to najlepsze efekty u dzieci z udokumentowaną nadwrażliwością pokarmową. Nieefektywne w łagodzeniu kolki okazały się preparaty sojowe oraz preparaty o zmniejszonej zawartości laktozy. Często stosowane pojenie herbatami ziołowymi w umiarkowanym stopniu łagodzi objawy, ale z obawy przed utratą pragnienia wskutek ich podawania nie są to napoje zalecane. Metody żywieniowe znajdują również zastosowanie w łagodzeniu problemów regurgitacji. Istotne znaczenie ma tu przede wszystkim prawidłowe ułożenie dziecka podczas karmienia i po nim. Korzystne okazały się preparaty o znacznym stopniu hydrolizy, a w uzasadnionych przypadkach – mieszanki mleczne z dodatkiem środków zagęszczających, które zmniejszają objętość traconego w ten sposób pokarmu. Zarówno w przypadku występowania objawów kolki niemowlęcej, jak i ulewań należy zwrócić szczególną uwagę na tempo przyrostu masy ciała i ogólny rozwój dziecka. W przypadku zaburzeń w harmonijnym rozwoju niemowlęcia należy poszukiwać innej przyczyny dolegliwości, przede wszystkim ognisk zakażenia w układzie moczowym, pokarmowym czy stanów wymagających interwencji chirurgicznych, między innymi pylorostenozy czy wgłobienia jelit.

5

Przebieg i diagnostyka zakażenia EBV u dzieci – obserwacje kliniczne

80%

Kalicki B. , Maślany A. , Milart J. , Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

tom 7

|

nr 3

247-252

EN

Epstein-Barr virus (EBV) infections in children are usually asymptomatic and occur in almost the entire population. If the infection occurred at a later age, in adolescents and adults, it can lead to infectious mononucleosis (IM). A typical symptom is long-lasting fever, which is of concern, especially in younger patients and those who do not respond to antibiotic therapy. The paper presents the characteristics, epidemiology, and pathophysiology of EBV infection. It is described both common and rare features of the most common form of symptomatic infections – infectious mononucleosis. IM is suspected primarily in children with fever, sore throat and enlarged lymph nodes, liver and spleen. EBV infection can cause mucocutaneous manifestation, weakness and myalgia; hepatitis is relatively less common and can lead to liver failure. Laboratory diagnosis is primarily an assessment of morphology and peripheral blood smear, with the presence of the predominant atypical lymphocytes. Evaluation of serum transaminases level (elevated in infectious mononucleosis), and serological tests for the presence of antiviral antibodies are also crucial. If the heterophil test is negative in the patients with symptoms suggesting IM, one should carry out EBV-specific antibody tests. Antibodies to viral capsid antigen (VCA) appear as the first. The paper reports three cases of infectious mononucleosis and diagnostic problems associated with them.

PL

Zakażenia wirusem Epsteina-Barr (Epstein-Barr virus, EBV) u dzieci najczęściej przebiegają bezobjawowo i dotyczą niemalże całej populacji. U części osób, szczególnie jeśli do zakażenia doszło w wieku późniejszym (u nastolatków i dorosłych), mogą prowadzić do wystąpienia mononukleozy zakaźnej (MZ). Typowym objawem jest długo utrzymująca się gorączka, co budzi niepokój, zwłaszcza u pacjentów najmłodszych i tych, którzy nie reagują na zastosowaną antybiotykoterapię. W pracy przedstawiono charakterystykę, epidemiologię, oraz patofizjologię zakażenia EBV. Opisano zarówno typowe, jak i rzadkie cechy najczęstszej objawowej postaci zakażenia – mononukleozy zakaźnej. MZ podejrzewamy przede wszystkim u dzieci z gorączką, zapaleniem gardła oraz powiększeniem węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. Zakażenie EBV niekiedy powoduje również zmiany skórne, osłabienie, bóle mięśniowe, rzadko występuje zapalenie wątroby, które może prowadzić do jej niewydolności. Diagnostyka laboratoryjna obejmuje przede wszystkim ocenę morfologii z rozmazem krwi obwodowej, w którym przeważają limfocyty atypowe, aktywność aminotransferaz (podwyższonych w MZ) oraz testach serologicznych na obecność przeciwciał przeciwwirusowych. W przypadku otrzymania ujemnych wyników testów lateksowych i objawów klinicznych sugerujących MZ należy wykonać testy wykrywające swoiste antygeny wirusa. Przeciwciała pojawiające się jako pierwsze to te skierowane przeciwko antygenowi kapsydowemu wirusa. W pracy przedstawiono także opisy trzech przypadków mononukleozy zakaźnej i problemów diagnostycznych z nimi związanymi.

6

Odczynowe zapalenie stawów u dzieci

80%

Maślany A. , Kalicki B. , Jung A. , Bartoszewicz L.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

tom 6

|

nr 2

EN

Reactive arthritis (ReA) in children is a frequent problem, and yet this is rarely taken into account in the diagnosis. For years it has been assimilated with respiratory, gastrointestinal or urogenital infections, especially caused by bacteria. ReA in the course of parasitic infections is much less frequently described in the literature, but due to the greater incidence of parasitic problems in the paediatric population it should be taken into account. This thesis discusses contemporary views on the causes, course and treatment of ReA, it lists a number of potential microorganisms that may cause them and beyond articular symptoms of various systems and organs. Into account were also taken links between this disease and poststreptococcal arthritis, whose diagnostic criteria and standards of conduct have not yet been clearly defined. The thesis presents ReA case in the course of enterobiosis in 12-year-old boy. The child was admitted to hospital due to pain around the right hip and with additional abdominal pains and itching around the anus. As a result of that a series of tests were performed to explain the cause of ailments. Based on studies of blood, urine and faeces, chronic connective tissue diseases were excluded, as well as bacterial and viral ailments background. As result of finding the number of Enterobius vermicularis eggs in a sample of stool, ReA was diagnosed in the course of enterobiosis. After applying anti-parasitic (Pyrantelum) and antiinflammatory (Apo-Naproxen) treatment a gradual resolution of symptoms were observed.

PL

Reaktywne zapalenie stawów (ReZS) u dzieci to problem częsty, a mimo to rzadko uwzględniany w diagnostyce. Od dawna łączono odczynowe zmiany stawowe z zakażeniami układu oddechowego, pokarmowego czy moczowo-płciowego, szczególnie w przypadku infekcji bakteryjnych. ReZS w przebiegu zakażeń pasożytniczych są znacznie rzadziej opisywane w literaturze, ale z uwagi na większą częstotliwość występowania problemów o podłożu parazytologicznym w populacji dziecięcej powinny być uwzględniane. W pracy omówiono współczesne poglądy na temat przyczyn, przebiegu i leczenia ReZS, przedstawiono listę potencjalnych drobnoustrojów mogących je wywoływać oraz występujących objawów pozastawowych z zakresu poszczególnych układów i narządów. Zwrócono również uwagę na powiązania tej jednostki chorobowej z popaciorkowcowym zapaleniem stawów, którego kryteria diagnostyczne i standardy postępowania nie zostały dotychczas jednoznacznie określone. W pracy przedstawiono opis przypadku ReZS w przebiegu owsicy u 12-letniego chłopca. U dziecka przyjętego do Kliniki z powodu dolegliwości bólowych w obrębie prawego stawu biodrowego oraz zgłaszającego dodatkowo bóle brzucha i świąd okolicy odbytu wykonano serię badań wyjaśniających przyczynę dolegliwości. Na podstawie badań krwi, moczu oraz kału wykluczono przewlekłe choroby tkanki łącznej, a także tło bakteryjne i dolegliwości wirusowe. Wobec wykazania licznych jaj owsików w próbce kału rozpoznano ReZS w przebiegu owsicy. Po zastosowanym leczeniu przeciwpasożytniczym (Pyrantelum) oraz przeciwzapalnym (Apo-Naproxen) obserwowano stopniowe ustępowanie objawów chorobowych.

7

Najczęstsze zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i ich związek z żywieniem Część II. Biegunki ostre i zaparcia

80%

Rustecka A. , Kalicki B. , Maślany A. , Jung A.

|

nr 3

198-203

EN

Disorders of defecation (constipation and diarrhoea) are very common in the paediatric population. Diarrhoea is one of the most common symptoms in paediatric practice. Almost every child under 3 years of age will be suffering from acute diarrhoea. Rotaviral infections are responsible for most acute gastrointestinal infections. This disease is a mild disorder, with watery stools, accompanied by vomits (in 90% cases) and infections of upper respiratory tract (20-40% cases). Blood in the stool that comes up in these patients demonstrates the concomitant bacterial infection. Different mechanism of invasion in bacterial diarrhoea are leading to mucosal injury of the intestine and symptoms of diarrhoea. Bacterial aetiology correlate with age of children. In children from infantile time to 4 years old Salmonella infections dominate. Above 5 years old, the most often bacterial cause of acute diarrhoea is Campylobacter jejuni (4-13%). Primary methods of treatment in diarrhoea include vascular filling with the use of oral rehydration fluids, indications for antibiotics are very rare. In some cases, hospital treatment is required. Constipation refers to bowel movements that are hard to pass or appear more rarely than typical for given age. They are deteriorating quality of life of young patients and are the cause of frequent visits to the paediatrician’s office. Functional abnormalities of unknown origin constitute 95% causes of constipation. In the thesis we present the aetiological factors, diagnostic procedures and treatment of these disorders.

PL

Zaburzenia rytmu wypróżnień (zaparcia i biegunki) są bardzo częste w populacji dziecięcej. Biegunka należy do najczęstszych objawów, z jakimi styka się w swojej praktyce lekarz pediatra. Na ostrą biegunkę zachoruje praktycznie każde dziecko poniżej 3. roku życia. Zakażenia rotawirusowe są odpowiedzialne za większość ostrych nieżytów żołądkowo-jelitowych. Jest to choroba o łagodnym przebiegu, charakteryzuje się wodnistymi stolcami, współwystępowaniem wymiotów (90%) oraz nieżytem górnych dróg oddechowych (20-40%). Krew w stolcu pojawiająca się u tych chorych świadczy o współistniejącym zakażeniu bakteryjnym. W biegunkach bakteryjnych w następstwie różnych mechanizmów dochodzi do uszkodzenia śluzówki jelita i objawów biegunki. Etiologia bakteryjna koreluje z wiekiem dziecka. U dzieci od okresu niemowlęcego do 4. roku życia dominuje zakażenie pałeczkami Salmonella, powyżej 5. roku życia najczęstszą bakteryjną przyczyną ostrych biegunek jest Campylobacter jejuni (4-13%). Podstawą leczenia w biegunkach jest wypełnienie łożyska naczyniowego za pomocą doustnych płynów nawadniających, wskazania do włączenia antybiotykoterapii są bardzo wąskie. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie w warunkach szpitalnych. Zaparcia to utrudnione, wymagające wysiłku oddawanie stolca lub wypróżnienia rzadziej niż typowo dla danego wieku. Pogarszają one jakość życia małych pacjentów, są przyczyną częstych wizyt w gabinecie lekarza pediatry. Zaburzenia czynnościowe o nieustalonej etiologii stanowią 95% przyczyn zaparć. W pracy przedstawiono czynniki etiologiczne, postępowanie diagnostyczne oraz leczenie tych zaburzeń.

8

Zakażenia żołądkowo-jelitowe o etiologii norowirusowej

70%

Kalicki B. , Furgał J. , Maślany A. , Bartoszewicz L. , Jung A.

|

nr 4

283-286

EN

Noroviruses – members of the family Caliciviridae – are one the most common factors of gastrointestinal infections. For nearly half a century, when the symptoms caused by these microorganisms were first described, knowledge on this subject has been systematically growing. The paper presents the contemporary knowledge on the structure, routes of transmission and symptoms of illness caused by noroviruses. In the thesis we also present the methods of prevention and treatment in gastroenteritis caused by noroviruses. As noroviruses have high infectivity and resistance to typically used detergents, the effective protection against infection is very difficult. Symptoms appear within 2 days after infection, initially starting with nausea and vomiting, then accompanied by watery diarrhea. Among the currently used diagnostic methods – that is electron microscopy, enzyme immunoassay and RT-PCR – for the most optimum is considered the latter. There is no specific treatment of noroviral infections or primary prevention in the form of vaccination. Treatment is based on using rehydrating and rebalancing fluids, helping with electrolyte disturbances, in the form of oral or intravenous administration. The disease course is usually self-limiting and does not give long-term complications. More severe and prolonged course of disease is observed among children, the elderly and people with compromised immune systems. Taking into account the microbiological characteristic of noroviruses and the lack of specific treatment, in the coming years we expect an increase in incidence of acute gastroenteritis of this aetiology.

PL

Norowirusy – klasyfikowane do rodziny Caliciviridae – należą do najczęstszych czynników epidemiologicznych zakażeń żołądkowo-jelitowych. Od niemal pół wieku, kiedy po raz pierwszy opisano objawy choroby powodowanej przez te drobnoustroje, wiedza na ich temat systematycznie rośnie. W pracy przedstawiono aktualne informacje o budowie, drogach zakażenia i symptomach chorobowych powodowanych przez norowirusy oraz metody zapobiegania i leczenia zakażeń przez nich wywoływanych. Z uwagi na wysoką zakaźność oraz odporność norowirusów na standardowo stosowane detergenty skuteczna ochrona przed zakażeniem jest bardzo trudna. Objawy chorobowe pojawiają się w ciągu 2 dni od zarażenia, do nudności i wymiotów dołącza się wodnista biegunka. Wśród obecnie stosowanych metod diagnostycznych, czyli mikroskopii elektronowej, testów immunoenzymatycznych oraz RT-PCR, za optymalną uznawana jest ta ostatnia. Nie istnieje przyczynowe leczenie zakażeń norowirusowych ani profilaktyka pierwotna w postaci szczepień ochronnych. Leczenie polega na stosowaniu płynów nawadniających oraz wyrównujących zaburzenia elektrolitowe i kwasowo-zasadowe – w postaci doustnej i dożylnej. Przebieg choroby jest najczęściej samoograniczający się, zazwyczaj nie daje ona odległych powikłań. Bardziej burzliwy i dłuższy przebieg choroby obserwuje się u dzieci, osób starszych oraz z upośledzoną odpornością. Biorąc pod uwagę charakterystykę mikrobiologiczną norowirusów oraz brak możliwości leczenia przyczynowego, w najbliższych latach możemy spodziewać się wzrostu zachorowań o tej etiologii.

9

Związek pomiędzy typem alergenu a rozwojem choroby atopowej w grupie pacjentów leczonych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM w Warszawie

61%

Kalicki B. , Maślany A. , Rustecka A. , Jung A. , Żuber J. , Placzyńska M. , Fal A.

|

nr 2

144-149

EN

Skin prick tests are one of the most commonly used diagnostic method in modern allergology through which we recognize the immediate allergy, i.e. IgE-mediated allergy. Allergens are being administered in form of a standardized solutions. Then, the wheal diameter is measured and evaluated in relation to the positive and negative control. The thesis presents the results of skin prick tests carried out among 225 children with symptoms of allergy such as asthma, allergic rhinitis (ANN) and atopic dermatitis (AZS). Evaluation embraced a relationship between the types of allergies and a predisposition to the development of atopic disease and child’s age. The most common sensitising allergen in the whole group were house dust mites found in 81% of patients. The second most common allergy was allergy to grass pollen (43%), then to trees (33%) and cat dander allergens (27%). This order differs in studied age groups. The most frequently observed allergens in the youngest group were molds (54.3%), then equally dust mites and grass pollen (43.5%). The dominant allergen in the group between 5 and 12 years was dust mite (90.7%), then molds (50.4%) and grass allergens (36%). In the oldest age group the allergens of dust mite were also dominant (92%), less often grass pollen (58%) and molds (58%). The most common clinical manifestation was the co-occurrence of asthma and rhinitis, then asthma symptoms, less often symptoms of rhinitis and a co-occurrence of asthma and atopic dermatitis. The smallest group were children with atopic dermatitis. Distribution of most common allergens in relation to the manifestation of atopic disease showed that the allergen of dust mine is playing crucial role in patient with symptoms of asthma and co-occurrence of asthma and allergic rhinitis. These results are consistent with reports of other cited authors. However, due to the nature of studied group of patients, we can suppose that the results for whole paediatric population can be a bit different.

PL

Punktowe testy skórne to jedna z najpowszechniej stosowanych metod diagnostycznych we współczesnej alergologii, dzięki niej rozpoznajemy alergię natychmiastową, IgE-zależną. Diagnostycznie alergeny są stosowane w postaci standaryzowanych roztworów. Oceniana jest średnica powstałych bąbli, a także ich wielkość względem kontroli dodatniej i ujemnej. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki punktowych testów skórnych przeprowadzonych w grupie 225 dzieci z objawami alergii w postaci astmy, alergicznego nieżytu nosa (ANN) oraz atopowego zapalenia skóry (AZS). Oceniano związek pomiędzy typem alergenu a chorobą atopową oraz wiekiem dziecka. Najczęściej uczulającym alergenem w całej badanej grupie były roztocza kurzu domowego, stwierdzone u 81% pacjentów. Drugą co do częstości występowania alergię stanowiło uczulenie na pyłki traw (u 43%). W dalszej kolejności uczulały pyłki drzewa (33%) i alergeny sierści kota (27%). Kolejność ta zmienia się w poszczególnych grupach wiekowych. Dla najmłodszej grupy pacjentów najczęściej stwierdzanym alergenem były pleśnie (54,3%), rzadziej odnotowywano – w równym stopniu – roztocza kurzu domowego oraz alergeny traw (po 43,5%). W grupie między 5. a 12. rokiem życia dominującym alergenem były roztocza kurzu domowego (90,7%), następnie pleśnie (50,4%) i trawy (36%). U dzieci powyżej 12. roku życia również dominowały roztocza kurzu domowego (92%), rzadziej stwierdzano uczulenie – w równym stopniu – na trawy i pleśnie (po 58%). Najczęstszą manifestacją kliniczną był zespół współwystępowania astmy i ANN, rzadziej występowały objawy astmy, a jeszcze rzadziej objawy ANN oraz zespół współwystępowania astmy i AZS. Najmniej liczną grupę stanowiły dzieci z objawami AZS. Rozkład najczęściej występujących alergenów w odniesieniu do manifestacji choroby atopowej wykazał, że wśród pacjentów z astmą oraz współistniejącymi astmą i ANN dominującą rolę odgrywają roztocza kurzu domowego. W grupie dzieci z ANN równie często obserwuje się też alergie na pyłki traw. Powyższe wyniki są zgodne z doniesieniami innych cytowanych autorów. Jednakże ze względu na specyfikę badanej grupy pacjentów można przypuszczać, że uzyskane wyniki mogą być nieco inne dla ogółu populacji dziecięcej.

10

Plamica Schönleina-Henocha u dzieci – rzadkie powikłanie w postaci wgłobienia jelita cienkiego

61%

Maślany A. , Kalicki B. , Jung A. , Bartoszewicz L. , Jutkiewicz-Sypniewska J. , Pogorzelski P.

|

nr 3

225-230

EN

Henoch-Schönlein purpura (PSH) is a systemic disease, leading to the seizure of small blood vessels of the skin, gastrointestinal tract, kidneys and joints. It may take several clinical forms, from mild skin changes by swelling and painful joints to the chronic kidney disease and serious complications of the gastrointestinal tract leading to life-threatening conditions. Although it has been described in the literature for over two centuries, the exact cause is still not established, and the list of the potential factors involved in its development is still expanding. There is also no uniform treatment algorithm, especially in children. In addition to symptom-relieving medications among which the most important role is played by non-steroidal anti-inflammatory drugs, glucocorticosteroids, cyclophosphamide, azathioprine and cyclosporine A are also given to the patients. The trials with plasma exchange, immunoglobulin, rituximab, or ACE inhibitors are also conducted. The paper presents current views on the pathomechanism, course and treatment in Henoch-Schönlein syndrome. We also present a case of PSH in 7-year-old boy hospitalised because of generalized oedema, joint pain and purpura on the thighs and buttocks. Initially, a relatively mild clinical picture turned into a full-blown syndrome with involvement of the gastrointestinal tract. Venous involvement of the small intestine had led to intussusception with secondary necrosis of the intestine and required surgical intervention with resection of necrotic amended section.

PL

Plamica Schönleina-Henocha (PSH) jest schorzeniem ogólnoustrojowym, prowadzącym do zajęcia małych naczyń krwionośnych skóry, przewodu pokarmowego, nerek oraz stawów. Może przyjmować różne postaci kliniczne: od łagodnych zmian skórnych, poprzez obrzęk i bolesność stawów, aż do przewlekłej choroby nerek i ciężkich powikłań ze strony przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do stanów zagrożenia życia. Chociaż opisuje się ją w literaturze od ponad dwóch wieków, dotąd nie ustalono jej jednoznacznej przyczyny, a lista potencjalnych czynników biorących udział w jej rozwoju jest wciąż rozszerzana. Nie ma również jednorodnych algorytmów leczniczych, szczególnie u dzieci. Oprócz leków objawowych, wśród których najważniejszą rolę odgrywają niesterydowe leki przeciwzapalne, często podaje się także leki immunosupresyjne: glikokortykosteroidy, cyklofosfamid, azatioprynę, cyklosporynę A. Podejmowane są również próby leczenia plazmaferezą, immunoglobulinami, rytuksymabem czy inhibitorami konwertazy angiotensyny. W pracy przedstawiono współczesne poglądy na temat patomechanizmu, przebiegu oraz postępowania w leczeniu zespołu Schönleina-Henocha. Przedstawiono również opis przypadku PSH u 7-letniego chłopca, hospitalizowanego z powodu uogólnionego obrzęku i bólu stawów oraz zmian wybroczynowych na skórze ud i pośladków. Początkowo stosunkowo łagodny obraz kliniczny przerodził się w pełnoobjawowy zespół z zajęciem przewodu pokarmowego. Zajęcie naczyń krwionośnych jelita cienkiego doprowadziło do wgłobienia krętniczo-krętniczego z wtórną martwicą jelita i wymagało interwencji chirurgicznej z resekcją martwiczo zmienionego odcinka.

11

Udar mózgu u 15‑letniej dziewczynki – opis przypadku

61%

Maślany A. , Kalicki B. , Szmulik M. , Jung A. , Rustecka A. , Skrobowski P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

tom 8

|

nr 1

62-66

EN

Strokes are one of the most common diseases among adults, but they can also occur among children. There are ischaemic strokes resulting from the occlusion of the vessel and haemorrhagic strokes when it comes to rupture of the vessel wall. Causes and risk factors of strokes are different for adults, but up to half of them remain unexplained. The most common cause in this age group are congenital defects of the heart and circulatory system. Other important risk factors include coagulation disorders, acquired heart disease, vascular dysplasia, autoimmune vasculitis and infections, trauma and metabolic disorders. Symptoms of the disease in a paediatric group are often nonspecific, poorly expressed and therefore they can cause a diagnostic problems. In the thesis one has discussed modern diagnostic methods: both laboratory and imaging, and also recommendations for the treatment, which currently are based on guidelines adopted from the adult population. The paper also presents a case of the 15‑year‑old girl with impaired consciousness, in whom MRI of the head revealed the ischaemic focus in the right frontotemporal region. In the course of medical tests a heart defects: atrial septal defect type II (ASD II), patent foramen ovale (PFO) and atrial septal aneurysm has been recognized. Psychological studies conducted after the incident showed impaired concentration, impaired quality of writing, comprehension, memory and impaired general psychomotor skills.

PL

Udary mózgu należą do najczęstszych schorzeń populacji dorosłych, ale mogą występować również u dzieci. Wyróżniamy udary niedokrwienne, wynikające z okluzji naczynia, oraz krwotoczne, gdy dochodzi do pęknięcia ściany naczynia. Przyczyny udarów i czynniki ryzyka są inne niż u dorosłych, jednak aż w połowie przypadków nie udaje się ich ustalić. Najczęstszą przyczyną w tej grupie wiekowej są wrodzone wady serca i układu krążenia. Inne istotne czynniki ryzyka to zaburzenia układu krzepnięcia, nabyte choroby serca, dysplazje naczyniowe, autoimmunologiczne zapalenia naczyń, a także zakażenia, urazy i zaburzenia metaboliczne. Objawy choroby w grupie pediatrycznej są często niespecyficzne i słabo wyrażone, stąd mogą stanowić problem diagnostyczny. W pracy umówiono współczesne metody diagnostyczne, zarówno obrazowe, jak i laboratoryjne, a także rekomendacje postępowania leczniczego, które aktualnie opierają się na wytycznych opracowanych na populacji dorosłych. W artykule przedstawiono również opis przypadku 15‑letniej dziewczynki z zaburzeniami świadomości, u której w badaniu rezonansu magnetycznego głowy stwierdzono ognisko niedokrwienne w prawej okolicy czołowo‑skroniowej. W toku diagnostycznym rozpoznano u pacjentki wadę serca pod postacią ubytku przedsionkowo‑komorowego typu II (ASD II), przetrwały otwór owalny (PFO) oraz tętniak przegrody międzyprzedsionkowej. Badania psychologiczne przeprowadzone po incydencie wykazały zaburzenia koncentracji, pogorszenie jakości pisma, rozumienia, zapamiętywania oraz pogorszenie ogólnej sprawności psychomotorycznej.