Finite element computations of metal forming often involve large deformations so that the mesh degenerates and a remeshing procedure is required. When microstructural variables are attached to the nodes or integration points of the mesh, they have to be transported from the old mesh to the new one by using an interpolation technique. Such interpolation of microstructure variables automatically induce numerical errors, and in many cases, may even have no physical meaning. In this paper two strategies of transport based on the Lagrangian particles concept are presented. They can be applied to a wide range of discretized microstructures. As an example, the transport of the variables of a polycrystalline plasticity model is used for simulations of uniaxial compression of a reference aluminium sample. Various numerical strategies are compared in terms of the accuracy of the description of the evolving mechanical anisotropy.
PL
W obliczeniach metodą elementów skończonych często mamy do czynienia z dużymi odkształceniami siatki i wymagana jest jej aktualizacja (remeshing). Jeżeli w punktach całkowania lub w węzłach określone są parametry mikrostruktury, muszą one zostać przeniesione ze starej siatki do nowej. Stosowane są w tym celu metody interpolacji. Interpolacja zmiennych opisujących mikrostrukturę wprowadza błędy numeryczne i, w wielu przypadkach, może nie mieć fizycznego znaczenia. W pracy przedstawiono dwie strategie przekazywania oparte na idei cząstek Lagrange'a. Metody te mogą zostać zastosowane do szerokiego zakresu dyskretyzowanych mikrostruktur. Przeniesienie zmiennych modelu krystalicznej plastyczności zastosowano do symulacji osiowosymetrycznego ściskania próbki z aluminium przedstawiono w pracy jako przykład. Różne strategie numeryczne są porównane odnośnie dokładności opisu rozwijającej się w materiale mechanicznej anizotropii.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.