Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wobec śmierci i przeciwko śmierci. Taktyki oporu lekarek i pielęgniarek w getcie warszawskim

100%

Judzińska N.

Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny

|

2016

|

tom 11

105-114

EN

Strategies of resistance against the occupier are primarily associated with armed resistance, fighting, or the use of force. Culturally, resistance is attributed to men, as those who can use physical force to oppose another man. According to Nazi policy in the early 1940s, European Jews were physically isolated from the rest of society and condemned to extermination. Despite this, in many Jewish ghettos, the struggle for survival, both for oneself and for others, continued until the very end. I identify these efforts, carried out in defiance of the authorities' plans at the time, as forms of resistance. This article is therefore an attempt to highlight certain actions not based on physical violence, which, although meeting the criteria of resistance-specifically civil resistance-are not typically recognized as such.

PL

Strategie oporu wobec okupanta przede wszystkim kojarzone są z oporem zbrojnym, walką czy rozwiązaniem siłowym. Kulturowo opór przypisany jest mężczyźnie, jako temu, który przy pomocy siły fizycznej potrafi przeciwstawić się innemu mężczyźnie. Zgodnie z polityką nazistowską początku lat czterdziestych XX wieku, europejscy Żydzi zostali fizycznie odizolowani od reszty społeczeństwa i skazani na zagładę. Mimo to, w wielu zamkniętych dzielnicach żydowskich, do samego końca toczyła się walka zarówno o życie własne, jak i próby utrzymania przy życiu innych osób. Starania te jako prowadzone wbrew planom ówczesnych władz, identyfikuję jako opór. Artykuł ten jest więc próbą wskazania pewnych działań nie opartych na przemocy fizycznej, które mimo iż spełniają kryteria oporu – w tym przypadku cywilnego – jako opór nie są identyfikowane.

2

Po wykładzie wysłuchanym na stojąco. Strategie uciszania głosów żydowskich studentek wobec getta ławkowego

100%

Judzińska N.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2020

|

tom 14

|

nr 1

275-291

EN

In my article I propose an outline of a comparative analysis of two disciplinary proceedings initiated against students of the Mathematics and Natural Science Faculty of Stefan Batory University in Vilnius, Rywka Profitkier and Estera Tajc, before the introduction of the so-called ghetto benches. Two female students refused to subordinate to the student practice at that time, and did not take a seat on the left side of the lecture hall. Hence, they both listened to the lecture standing between the benches. I will situate my analysis in the context of the events of the entire 1936/1937 academic year, in which the university was closed for almost three months due to the anti-Jewish violence. The sources consist of the documents of two disciplinary proceedings based on events that occurred only one day apart, but most importantly, they took a similar course. However, due to the different strategies chosen by the female students, the sanctions imposed on them for not subordinating to the practice of taking seats assigned to Jews at the time were significantly different.

PL

W swoim artykule przeprowadzam analizę porównawczą dwóch postępowań dyscyplinarnych wszczętych przeciwko studentkom Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, Rywce Profitkier i Esterze Tajc, jeszcze przed wprowadzeniem getta ławkowego, które nie chcąc podporządkować się ówczesnej praktyce studenckiej, nie zajęły miejsca po lewej stronie sali wykładowej, a w końcu wysłuchały wykładu, stojąc pomiędzy ławkami. Analizę swoją osadzę w kontekście wydarzeń całego roku akademickiego 1936/1937, w którym to uniwersytet był zamknięty przez prawie trzy miesiące z uwagi na przemoc antyżydowską. Materiałem badawczym będą dokumenty dwóch postępowań dyscyplinarnych, których podstawą były zdarzenia mające miejsce w odstępie zaledwie jednego dnia, lecz, co najważniejsze, wydarzenia te miały podobny przebieg. Ze względu jednak na różne strategie obrane przez bohaterki sankcje, które spotkały je za niepodporządkowanie się ówczesnej praktyce wydzielania miejsc studentom i studentkom żydowskim, były znacząco odmienne.

3

„To się objawiało w rozmaitych uwagach”. Rozmowa z Avivą Blum-Wachs

63%

Chutnik S. , Judzińska N.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2020

|

tom 14

|

nr 1

93-121

EN

The article is a record of an interview with the Holocaust survivor, Aviva Blum-Wachs, and reveals the tension between biography, memory, concealment and oblivion. The interview is preceded by the theoretical introduction, where authoresses introduce main categories from the field of memory and gender studies. An important element of the article is an outline of contexts and deep focus on both interlocutors’ and her mother’s biography.

PL

Niniejszy tekst jest zapisem rozmowy z ocalałą z Zagłady Avivą Blum-Wachs i ujawnia napięcia między zapisem biograficznym, pamięcią a przemilczeniem i zapomnieniem. Rozmowę poprzedza teoretyczny wstęp, w którym wprowadzone są podstawowe kategorie z zakresu badań nad pamięcią i perspektywy genderowej. Ważnym elementem jest również nakreślenie kontekstów i skupienie się na biografii zarówno interlokutorki, jak i jej matki.