W niniejszym artykule podjęto próbę cywilnoprawnej analizy bitcoin, stanowiącego najbardziej reprezentatywny przykład tzw. kryptowaluty. Jednostka ta – podobnie jak pieniądz – pełni funkcję płatniczą, wymiany, stając się alternatywą dla tradycyjnej waluty. Okoliczność ta uzasadniła potrzebę rozważania, czy bitcoin może być uznany za pieniądz. W związku z tym został on przeanalizowany na tle pojęcia pieniądza. Prowadzone rozważania pozwoliły przyjąć, że bitcoin stanowi pieniądz prywatny. To z kolei otwiera możliwość podjęcia próby oceny sposobu spełnienia świadczenia wyrażonego w jednostce bitcoin przez częściowy chociażby pryzmat instytucji właściwych dla świadczeń pieniężnych. Takie spojrzenie, jako jedyne, nie wypacza bowiem istoty bitcoin, które w swym założeniu stanowić miało alternatywę dla pieniądza legalnego.
EN
The article attempts to conduct a civil-law based analysis of bitcoin, which is the most representative example of the so-called cryptocurrencies. The unit, like money, fulfils the payment and exchange functions, becoming an alternative to traditional currencies. This circumstance justifies the need to consider whether bitcoin can be recognised as money. Therefore, it has been analysed against the background of the concept of money. The presented study has made it possible to assume that bitcoin constitutes private money. This, in turn, opens the possibility of assessing the manner of settling a liability expressed in a bitcoin unit, e.g. partially through the prism of the institutions typical of pecuniary payments. Such an approach is the only one that does not distort the essence of bitcoin, which was originally intended to be an alternative to legal money.
The commented desicion mainly concerns on establishing the limits of the freedom of a commercial partnership agreement as regards the admissibility to depart from the principle of unanimous amendment. This issue is particularly important in the context of a limited partnership agreement, in which partners have different status.
PL
Glosowane postanowienie dotyczy przede wszystkim ustalenia granic swobody kształtowania treści umowy spółki osobowej w zakresie dopuszczalności odstąpienia od zasady jej jednomyślnej zmiany. Zagadnienie to nabiera szczególnego znaczenia w kontekście umowy spółki komandytowej, w której wspólnicy mają zróżnicowany status.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.