Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Diagnostyka i leczenia łagodnych napadowych zawrotów głowy ze zmiany położenia – stan aktualny

100%

Bień S.

|

tom 6(4)

29-38

PL

Łagodne napadowe zawroty głowy ze zmiany położenia (Benign Paroxysmal Positional Vertigo; BPPV) – to najczęstsze schorzenie obwodowej części układu równowagi. Wynika z nieprawidłowego ulokowania fragmentów uszkodzonej błony otolitowej plamki łagiewki, które przemieszczają się grawitacyjnie w świetle błoniastych przewodów półkolistych, bądź przesuwają – pod wpływem zmian położenia głowy – obciążony nimi osklepek. Zasady diagnostyki i leczenia BPPV najczęściej dotyczą patologii w obrębie kanału półkolistego tylnego. Należy jednak pamiętać, że obraz kliniczny i postępowanie w przypadku patologii otolitowej kanału bocznego i – najrzadziej – kanału półkolistego przedniego różnią się. Typowy obraz BPPV może być zniekształcony przy współistnieniu BPPV z innymi schorzeniami układu równowagi, co nie wyklucza terapii typowej dla BPPV. Podstawową metodą leczenia BPPV są uwalniające manewry repozycyjne, dobrane w zależności od lokalizacji zmian otolitowych, zmierzające do odprowadzenia fragmentów otolitowych na powrót do łagiewki. Jako uzupełnienie leczenia BPPV stosowane są metody rehabilitacyjne, wsparcie psychologiczne i – rzadko – leczenie chirurgiczne. Doraźna skuteczność leczenia BPPV jest wysoka, ale często obserwuje się nawroty dolegliwości. W części przypadków BPPV choroba ustępuje samoistnie, co utrudnia ocenę odległych wyników. W praktyce klinicznej kluczowe są: określenie kryteriów rozpoznania BPPV, zakresu wymaganej diagnostyki oraz prawidłowy dobór metod terapii. Praca stanowi przegląd aktualnej literatury i zaleceń w tym zakresie.

2

Wznowy po leczeniu raka masywu szczękowo-sitowego – ocena uwarunkowań i wyników leczenia ratunkowego

51%

Żyłka S. , Zawadzki M. , Postuła S. , Bień S.

|

tom 64(7)

44-49

PL

The aim of this study: is to demonstrate epidemiological and clinical parameters of the group of patients with sinonasal malignancies and to analyze its impact on development of recurrences after primary surgical treatment conducted in Head and Neck Surgery Department of Holly Cross Cancer Center Kielce during 7-years period 2001-2007. The retrospective analysis of the group of 42 patients with sinonasal malignancies was made, based on medical record and outpatient follow-up, considering: age, sex, primary focus, histological outcome, local and clinical stage and methods of the therapy. In the group of patients with at least 3-years period of follow-up (n=42) the dependence the rate of oncological failures such as local recurrence, nodal metastases, distant metastases or the second primary focus on clinical and epidemiological factors was analyzed. The probability of survival rate was also estimated. The studied group consists of 42 patients (27M, 15K, M:K =1.8:1). Age ranged from 28 to 87. The most common localization was maxillary sinus – 59.5%. Patients with high local (T3, T4) and clinical (III, IV) stage constitute 77,5% of the studied group. In 66.7% cases the radiation therapy had to follow the surgery. In the group of 42 patients with at least 3-years period of follow-up the oncological failure appeared in 17 cases (40.5%): local recurrence (8), nodal metastases (7), distant metastases (1) and all of them in 1 case. The treatment was performed through: local recurrence (surgery in 2 cases, CHTH – 3, symptomatic treatment – 3), nodal metastases (RND – 3, SND – 4, supplementary radiotherapy –7), distant metastases – CHTH – 2 cases. Thanks to these procedures the 5-year survival rate is 23.1% and the 3-year survival rate is 29.4%. Conclusions: 1. The oncological failure after primary surgical treatment in the group of patients with sinonasal malignancies developed in 40.5% cases, mainly as local recurrence or nodal metastases. 2. Primary localization and sex have no impact on the rate of the recurrence. 3. The oncological failures signifi cantly more often relate to young patients with high local, clinical stage and low grade of malignancies. 4. The recurrence after primary surgical treatment in the group of patients with sinonasal malignancies substantially reduces 3- and 5-year survival rate (29.4%; 23.1%) compared with the entire studied group – 54.8%; 40.0%.

3

Wyniki leczenia chorych z rakiem wargi w regionie świętokrzyskim i analiza przyczyn niepowodzeń

51%

Postuła S. , Okła S. , Bień S.

|

tom 5(3)

7-14

PL

Wstęp: Ocena wyników leczenia chirurgicznego raka wargi – mierzona podstawowymi wskaźnikami onkologicznymi i połączona z analizą niepowodzeń terapeutycznych, do których zostały włączone przypadki drugich pierwotnych nowotworów – jest podstawą weryfikacji przyjętego modelu terapii. Materiał: Grupę badaną stanowiło 312 chorych z rakiem wargi leczonych chirurgicznie bądź w skojarzeniu z rentgenoterapią. W zależności od zaawansowania miejscowego, najczęściej wycięcie raka ograniczało się do wycięcia „V” lub „W” i wermilektomii, natomiast tam, gdzie zabieg wymagał rekonstrukcji ubytku, wśród możliwych sposobów rekonstrukcji dominowała metoda Bernarda-Burova. Resekcja regionalnych węzłów chłonnych regionu I + II + III w większości uzupełniona była pooperacyjną telegammaterapią. Metoda: W oparciu o metodę Kaplana-Meiera określono prawdopodobieństwo przeżycia całkowitego (OS), przeżycia bezobjawowego (DFS) i przeżycia zależnego od raka wargi (DSS). Przedstawiono charakterystykę opisową niepowodzeń, w tym występowania drugich pierwotnych ognisk złośliwych nowotworów. Wyniki: Uzyskane wyniki prawdopodobieństwa 3-letniego i 5-letniego przeżycia całkowitego, bezobjawowego i zależnego od raka wargi, mieściły się w granicach podawanych w podobnych zestawieniach w piśmiennictwie, potwierdzając pośrednio słuszność przyjętego modelu postępowania. Niepowodzenia onkologiczne tych terapii, w których dominowały przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych, zanotowano u 20,2% ogółu pacjentów. Przy czym w 76,1% ujawniły się one w pierwszych 3 latach po przeprowadzonym leczeniu.