Szacunek dla przeszłości oraz historii kraju i narodu cechuje człowieka mądrego, wrażliwego i dobrego. Nikt nie podważa potrzeby dbałości o nasze zabytki historii, sztuki, architektury; szanujemy je, bo liczą setki lat, nazywamy skarbami naszej kultury, troskliwie przechowujemy w pilnie strzeżonych muzeach. Czy takim samym szacunkiem darzymy nasze „muzea natury” - rezerwaty i parki narodowe? Musimy je również chronić, by zachować jako - liczące wiele tysięcy lat zabytki historii natury i historii życia nie tylko ludzi. Ale chronić nie znaczy zakazywać ich oglądania czy podziwiania. Możemy to czynić, uprawiając turystykę poznawczą, krajoznawczą czy ekoturystykę. Ochrona przyrody i turystyka mają szansę harmonijnego współistnienia. Potrzebne są tylko prawidłowe postawy turystów i odpowiednie zasady zarządzania walorami przyrody. W tym kierunku i dla tych celów należy kształcić turystów oraz także, a może przede wszystkim, organizatorów turystyki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.