Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Park Esterházy w tkance urbanistycznej Wiednia
100%
|
|
tom Nr 46
16--29
PL
Park Esterházy to jeden z najstarszych parków publicznych w Wiedniu, który powstał z przekształconego ogrodu barokowego rezydencji magnackiej rodów Kaunitz i Esterházy. Jego przemiany są świadectwem szerszych procesów, jakim podlegał obszar całego miasta na przestrzeni ostatnich 250 lat. Historia i współczesność parku mają ścisły związek z kompozycją urbanistyczną całej dzielnicy Mariahilfer w Wiedniu. Losy Parku Esterházy są przykładem drogi od podmiejskiego ogrodu pałacowego do parku dzielnicowego wpisanego w gęstą tkankę urbanistyczną z przełomu XIX i XX wieku. W artykule dokonano analizy zmian układu przestrzennego parku i jego kompozycji oraz przedstawiono współczesne interwencje projektowe.
EN
Esterházy Park is one of the oldest public parks in Vienna, which was created from a converted Baroque garden of the nobleman’s residence of the Kaunitz and Esterházy families. Its transformations are the evidence of wider processes the area of the whole city was subjected to within the last 250 years. The history and modernity of the park are closely connected to the urban composition of the whole Mariahilfer district in Vienna. The history of Esterházy Park exemplifi es the change from a suburban palace garden to a district park fi tted into a dense urban tissue from the turn of the 19th and 20th century. The article analyses the alterations in the spatial layout of the par and its composition and presents the contemporary project interventions.
EN
The aim of the paper is to present to the reader the Spanish experience on the introduction and maintenance of the geographical information system for Common Agricultural Policy and to find out whether and to what extent this experience might be used in Poland. The paper contains an analysis of the Spanish normative framework of the SIGPAC system, established under the royal decree 2128/2004 of 29 October 2004 on the regulation of geographical information system of agricultural parcels. In addition, the article gives an overview on the provisions of the decree by Catalonian Autonomous Community (issued by the Department of Agriculture, Food and Rural Activity) No 245/2008, which regulates in details the way the system is used within its territory. Among the solutions which might be of greater interest for Poland the Author points at the legal mechanism clarifying inconsistencies between the SIGPAC system and property cadastre and also the procedures and methods for system up-date. Further on, the paper underlines the scope of public access to data kept in the system.
IT
L’obiettivo dell’articolo è quello di avvicinare il lettore alle esperienze spagnole relative all’introduzione e al mantenimento del sistema informativo geografico per la Politica Agricola Comune, nonché il tentativo di rispondere alla domanda in che modo queste esperienze possono essere sfruttate in Polonia. L’articolo comprende l’esame del contesto giuridico del sistema spagnolo SIGPAC disciplinato con il decreto reale 2128/2004 del 29 ottobre, relativo alla regolazione del sistema informativo geografico delle parcelle agricole. Esso presenta anche le disposizioni del decreto del dipartimento dell’agricoltura, alimentazione e attività rurale n. 245/2008 della comunità autonoma di Catalonia, che regola in modo dettagliato l’uso del sistema nel suo territorio. Secondo l’autrice le soluzioni più interessanti che meritano di essere prese in considerazione in Polonia consistono nel meccanismo giuridico del chiarimento di contraddizioni tra il sistema SIGPAC ed il catasto degli immobili, nonché il procedimento ed il metodo dell’aggiornamento del sistema. Interessante è anche la possibilità per i cittadini di accedere ai dati contenuti nel sistema
|
|
tom R. 107, z. 4-A
91-111
PL
Kioto to jedno z najstarszych historycznych miast Japonii - skarbnica zabytków architektury i sztuki japońskiej uhonorowane wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO aż 17 obiektów (świątyń i pałaców). Artykuł porusza problematykę przemian krajobrazowych, które zaszły w tym mieście w okresie po II wojnie światowej w związku z dynamicznym rozwojem gospodarczym i przemysłowym w skali całej Japonii. Ofiarą tych gwałtownych zmian stał się krajobraz miejski, tradycyjna skala zabudowy i całe kwartały tradycyjnych domów kupieckich kyomachiya. Skala niekorzystnych przemian sprawiła, że pod koniec lat 90. XX w. podjęto działania służące ratowaniu tego typu dziedzictwa i związanych z nim ginących zawodów. Istotną rolę w tym procesie odgrywają organizacje pozarządowe oraz ich współpraca z samorządem lokalnym i wolontariuszami. Artykuł opisuje tradycje budowy i konstrukcję kyomachiya. Przedstawione zostają także programy i działania mające na celu zachowanie, odnowę i ratowanie tego niedawno docenionego dziedzictwa. Jako tło zostaje przedstawiony kontekst rosnącej dbałości o pejzaż Kioto jako miasta szczególnie atrakcyjnego dla turystów, ale także przyjaznego swoim mieszkańcom.
EN
Kyoto is one of the oldest historic cities of Japan - it is well known a treasure trove of traditional Japanese art and architecture. 17 UNESCO Heritage Sites (shrines, temples and palaces) prove its international cultural importance. The article deals with the topic of cityscape change which occurred after the World War II due to dynamic development of industry and economic growth pressure in Japan in general. In Kyoto, among others a great number of traditional town houses called kyomachiya fell victim to new urban arrangements and bubble-economy building boom. The scale of negative change of cityscape led finally to registration and rescue actions undertaken first in the end of 1990-ties. Machiya renovation plays also an important role in the cultivating of traditional crafts, trades and professions connected with the tradition of wooden house building. In this process of machiya revival cooperation of local government, inhabitants, non-governmental organizations and volunteers plays a crucial role. The text describes the tradition and construction of typical kyomachiya introducing also recent programs and actions supporting machiya research and renovation plans. The background of the article comment on the growing concern of Kyoto as not only a premier tourist attraction but also a city good to live in.
|
|
tom nr 10
488--495
|
|
tom Nr 53
55--66
PL
W szpitalach psychiatrycznych końca XIX i początku XX wieku w Europie ogrody i kompozycje parkowe pełniły ważną rolę terapeutyczną, zarówno jeśli chodzi o kształtowanie zieleni ozdobnej, jak i użytkowej, która pozwalała na terapię pracą. Kompleksy szpitalne podlegały rozmaitym przemianom wynikającym między innymi z rozwoju psychiatrii oraz bieżących potrzeb. Dobudowywano nowe obiekty służące potrzebom chorych w obrębie ograniczonego obszaru szpitala kosztem zieleni. W wyniku studiów historycznych zaczęto doceniać ich znaczenie w historii medycyny i wartość zabytkową, co wynika również z mniej stygmatyzującego postrzegania chorób psychicznych. Wiele z tych placówek pełni nadal funkcje lecznicze, a te które zlikwidowano, są adaptowane do nowych funkcji i wciąż stanowią atrakcyjne zespoły architektoniczno-krajobrazowe. Artykuł prezentuje studia przypadków dawnych szpitali dla nerwowo chorych, w których w projektach rewaloryzacji szczególną rolę odgrywa reinterpretacja i rozwinięcie pierwotnej kompozycji ogrodowej. Przykład Arboretum w Heppenheim an der Bergstraße odnosi się do adaptacji szpitala zbudowanego w systemie korytarzowym w II poł. XIX wieku, zaś Parco di San Giovanni w Trieście to dawny szpital pawilonowy z początku XX wieku.
EN
In mental hospitals at the end of the 19th and the beginning of the 20th century in Europe, gardens and parks served an important therapeutic role, with regard to shaping both decorative and utility greenery which allowed for occupational therapy. Hospital complexes underwent various transformations resulting from e.g. the development of psychiatry and current needs. New objects to serve the patients’ needs were added within the limited space of the hospital at the expense of greenery. As a result of historical studies their significance for the history of medicine and historic value began to be appreciated, which is also a consequence the less stigmatizing perception of mental disorders. Many of those institutions still fulfil their therapeutic functions, and those that were closed down have been adapted to new functions and still constitute attractive architectoniclandscape complexes. The article presents case studies of former lunatic asylums, in the restoration projects of which a particular role is played by reinterpretation and development of the original garden composition. The example of the Arboretum in Heppenheim an der Bergstraße describes an adaptation of a hospital built in the corridor system in the 2nd half of the 19th century, while Parco di San Giovanni in Trieste is a former pavilion hospital from the beginning of the 20th century.
9
63%
EN
The methods of managing Polish cities have been changing since 1989, due to the principles of the new system: democracy and free market economy. Especially difficult are the changes that depend on customs and mentality of people – both those who manage and those who are managed. The reason why social participation in managing space is such a difficult realm. The subject of this article is social participation in Polish cities: the status quo of the concept, social and cultural circumstances, and methods and tools suitable for the Polish situation. The background to this relationship are the methods used in Great Britain, Germany, France, the United States, and Japan. Polish architects, urban planners and representatives of local and regional authorities usually believe that the Polish situation is especially difficult due to the historical considerations. Urban planning is slowed down and hampered with numerous conflicts, with the people participating against the intentions of the authorities. Comparison with other countries proves nevertheless the Polish situation to be unique, yet there is hope for improvement through education in social communication.
PL
Od roku 1989 metody zarządzania polskimi miastami zmieniają się w związku z nowymi zasadami ustrojowymi: demokracją i gospodarką wolnorynkową. Szczególnie trudne są te zmiany, które zależą od obyczaju i mentalności ludzi zarówno zarządzających, jak i zarządzanych. Partycypacja społeczna w gospodarowaniu przestrzenią jest właśnie taką trudną dziedziną. Tematem artykułu jest partycypacja społeczna w polskich miastach – stan rozwoju idei, uwarunkowania społeczno-kulturowe, metody i narzędzia odpowiednie do polskiej sytuacji. Tłem dla tej relacji są metody stosowane w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Polscy architekci, planiści i przedstawiciele samorządu uważają zwykle, że polska sytuacja jest szczególnie trudna ze względu na uwarunkowania historyczne. Gospodarka przestrzenna jest hamowana i zakłócana licznymi konfliktami, w których społeczeństwo protestuje przeciw zamierzeniom władz. Porównanie z innymi krajami dowodzi jednak, że polska sytuacja jest specyficzna, ale istniej nadzieja na poprawę poprzez edukację w dziedzinie komunikacji społecznej.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.