At the beginning of the twenties of the 20th century, government circles of the Second Polish Republic, out of concern for the security of the state and preparing citizens to defend it, decided to organize the so-called school troops. They brought together boys of the senior classes, who, under experienced guidance, were to undergo recruitment or non-commissioned officer training. The summary of the training was an exam, the result of which had an impact on the further military service of the graduate. Girls were also included in the plans for military training in the secondary school education. The aim of women’s school troops was to prepare girls for auxiliary military service in the field of sanitary, educational, economic, chancellery and communications in the event of war. On a par with military training, physical education was put into practice. Participation in women’s troops, as well as men’s, on the school grounds was voluntary. The condition for admission to the troop was the age of 16 and good health certified by a doctor.
PL
Na początku lat 20. XX wieku koła rządowe II Rzeczypospolitej w trosce o bezpieczeństwo państwa i przysposobienie obywateli do jego obrony postanowiły zorganizować w szkołach średnich tzw. hufce szkolne. Zrzeszały one chłopców klas starszych, którzy pod doświadczonym kierownictwem mieli przechodzić szkolenie rekruckie lub podoficerskie. Podsumowaniem szkolenia był egzamin, którego wynik miał wpływ na dalszą służbę wojskową absolwenta. W planach przysposobienia wojskowego w szkołach średnich uwzględniono również dziewczęta. Celem żeńskich hufców szkolnych było przygotowanie dziewcząt do pełnienia w razie wojny pomocniczej służby wojskowej w dziedzinie sanitarnej, oświatowej, gospodarczej, kancelaryjnej i łączności. Na równi z wyszkoleniem wojskowym postawiono wychowanie fizyczne. Uczestnictwo w żeńskich hufcach, podobnie jak w męskich, na terenie szkoły było dobrowolne. Warunkiem przyjęcia do hufca było ukończenie 16 lat i dobry stan zdrowia zaświadczony przez lekarza.
The article describes the way of conducting the perfect interrogation, with particular protection of suspect’s psychological comfort and protecting him from stress, in order to get the truth instead of the false confession of guilt. The elements influencing the professional and objective conduct of interrogations were presented, with special consideration given to flexibility of approaching a suspect and handling the given case. The paper also discusses forbidden interrogation techniques and describes the nine steps of an effective interrogation of F.E. Inbau, J.E. Reid and J.P. Buckley.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.