Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The paper discusses the issue of admissibility and advisability of combining, within criminal code regulations, selected types of protective measures with penalties and punitive measures in a follow-up manner, i.e. after the application of penalties or punitive measures. The first issue considered is the application of protective measures after serving an imprisonment sentence. The author suggests that medicinal protective measures be systematically applied before the period of imprisonment in the case of sexual offenders. Following the imprisonment penalty, some other, non-medicinal protective measures should be applied. Another issue discussed in the paper is the possibility of applying non-isolation protective measures after the application of punitive measures and a proposed change within that area.
PL
W artykule autor omawia kwestię dopuszczalności i celowości łączenia w przepisach kodeksu karnego stosowania określonych rodzajów środków zabezpieczających z karami i środkami karnymi w sposób następczy, to jest po uprzednim wykonaniu kar lub środków karnych. W tym zakresie omówiono najpierw zagadnienie realizowania środków zabezpieczających po wykonaniu kary pozbawienia wolności. Autor proponuje, aby lecznicze środki zabezpieczające były konsekwentnie realizowane przed wykonaniem kary pozbawienia wolności – na przykład w przypadku sprawców przestępstw seksualnych. Po wykonaniu kary pozbawienia wolności powinny być realizowane nowe środki zabezpieczające o charakterze nieleczniczym. Drugim zagadnieniem omówionym w artykule jest możliwość stosowania nieizolacyjnych środków zabezpieczających po wykonaniu wobec sprawcy przestępstwa środków karnych i propozycje zmian w tym zakresie.
EN
At the turn of 2012, the Ministry of Justice released two drafts of amendments to statutory regulations in criminal law, including the Mental Health Protection Act. The proposed amendments introduce new preventive measures to be applied with respect to personally disturbed perpetrators of the most severe crimes, after they have completed 25 years prison sentence. One of such measures involves placing such individuals in a special mental treatment facility, referred to as the personality treatment centre. Application of such measure is to be adjudicated by a custody court. The author of this paper accepts the basic assumptions and objectives of the reform and makes critical evaluation of the specific amendment proposed. The main objections concern the premise that the new measure of an isolation type would not be used by a criminal court but a custody court, and the execution of this measure would be performed by an institution whose predominant role is to provide therapeutic treatment.
PL
Pod koniec roku 2012 i na początku 2013 Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało dwa projekty zmian w przepisach ustaw karnych oraz w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego. Projekty te wprowadzają możliwość stosowania nowych środków zabezpieczających wobec zaburzonych osobowościowo sprawców najcięższych przestępstw po odbyciu przez nich kary 25 lat pozbawienia wolności. Jedną z form tego typu środków ma być umieszczanie takich osób w specjalnym zakładzie psychiatrycznym, określonym przez autorów zmian jako „ośrodek terapii osobowości”. Środek ten ma być orzekany przez sąd opiekuńczy. Autor artykułu akceptuje zasadnicze założenia i cele reformy, wypowiadając się krytycznie w zakresie szczegółowych propozycji nowelizacyjnych. Główne zarzuty podniesione w publikacji dotyczą założenia, że nowy środek o charakterze izolacyjnym będzie stosowany nie przez sąd karny, lecz przez sąd opiekuńczy oraz że wykonywanie tego środka ma być realizowane w instytucji mającej przede wszystkim charakter leczniczy.
EN
The article provides a combined analysis of Polish criminal law regulations, both past and present, with regard to restraining measures, whether involving confinement or not, therapeutic or non-therapeutic. In this context, the author distinguishes the following periods: 1918–1939, 1944–1950, 1951–1968, 1969–1990 and the current legal situation in the area, trying to indicate how views, doctrines and directions of normative transformations applying to measures of restraint in the above periods affected the scope of legal regulations contained in the Criminal Code of 1997. He also describes diverse scholarly concepts of restraining measures from the past (classical, relating to protective guarantee, positivist and eclectic). In addition, he examines the current criminal law regulations regarding restraining measures. The analysis is concluded with the author’s proposals of possible amendments to the existing regulations on measures of restraint.
EN
The article discusses the criminal law and criminology issues of the precautionary measures used against criminals with personality disordersIt analyses the notion of human personality, personality disorders and their influence on the criminal responsibility of offenders. The discussion presented in the article refers to the relevant provisions of the Criminal Code of 1932, the Criminal Code of 1969 and the applicable provisions of the Criminal Code of 1997. The article also presents the measures used against criminals with personality disorders provided for in the Act of 22nd November 2013 on proceedings against persons with mental disorders posing athreat to life, health or sexual freedom of others. It also analyses the regulations of the amended Criminal Code as of 20th February 2015 concerning precautionary measures used against criminals with personality disorders such as electronic monitoring, therapy and addiction therapy.
PL
Art. 10 § 2 of the 1997 Criminal Code provides for the extraordinary criminal liability of young offenders, who are over the age of 15 at the time of committing a criminal offence. The above provision stipulates that in the case of young offenders’ committing any of the enumerated offences, they may be tried pursuant to the provisions of the Criminal Code. Juvenile delinquents are then treated the same way as adult perpetrators. However, it raises concerns whether the preventive measures may be applied against the specific category of perpetrators — the insane, the mentally deficient, drug addicts or the sexually disordered. The content of the first part of the Article referred to above includes theoretical considerations as an introduction to the interpretation of the currently applicable regulations. It was necessary to analyse the problem of the application of preventive measures against young offenders in the light of the criminal law in force in the years 1932–1969, 1969–1982 and 1982–1997. It is striking that the admissibility of the application of preventive measures against juvenile delinquents has not yet been clearly and precisely regulated, which can be attributed to the views of the representatives of jurisprudence and judicature. These views are reflected in the aforementioned part of the Article in question, constituting a form of historical interpretation of the discussed issue.
6
Content available remote Problem racjonalnej sankcji za zabójstwo kwalifikowane w polskim prawie karnym
100%
PL
Niniejszy artykuł opisuje problemy związane z sankcjonowaniem zabójstwa kwalifikowanego (morderstwa) w polskim prawie karnym. Problemy te widoczne były już w latach 2005–2011, kiedy próbowano wprowadzić za dokonanie morderstwa wyłącznie kary 25 lat pozbawienia wolności oraz kary dożywotniego pozbawienia wolności w celu wyraźniejszego odróżnienia sankcji grożących za zabójstwa w typie podstawowym oraz w typie kwalifikowanym. Zmiana ta budziła wątpliwości natury konstytucyjnej i ostatecznie po krótkim okresie obowiązywania została cofnięta. Problem ten występuje jednak nadal i — jak się wydaje — ponownie wadliwą próbą jego rozwiązania jest inicjatywa wprowadzenia do polskiego prawa ustawą z dnia 13 czerwca 2019 roku kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia z jej odbywania za morderstwa. Artykuł zawiera krytykę tego rozwiązania. W tekście sformułowano postulat stosowania kary dożywotniego pozbawienia wolności wyłącznie wobec sprawców ludobójstwa w okresie wojny oraz — ewentualnie — względem morderców seryjnych. Natomiast w innych wypadkach zabójstw i morderstw kara za tego typu czyny nie powinna przekraczać 30 lat, a co najwyżej powinny ją uzupełniać, stosowane po zakończeniu odbywania tej kary, środki zabezpieczające społeczeństwo przed niebezpiecznymi przestępcami. W każdym przypadku omawianej tu kary prawo musi przewidywać warunki, po których spełnieniu więzień będzie mógł się ubiegać o warunkowe zwolnienie z jej odbywania.
XX
The article discusses problems regarding the sanctioning of an aggravated murder in Polish penal law. These problems have already occurred in the years 2005–2011, when an attempt to implement only imprisonment of 25 years and life imprisonment for murder was made in order to explicitly distinguish between sanctions for a second degree murder and an aggravated murder. This change raised doubts of a constitutional nature and eventually, after a short period, was withdrawn. The problem, however, still exists and, as it seems, another erroneous attempt of solving it is an initiative to introduce to Polish law by the act of 13th June 2019 a determinate life sentence for murder. The article criticises this solution. The publication presents a postulate of applying life imprisonment only for mass murderers during war — or — for serial killers. For other homicides and murders the penalty should not exceed 30 years, or at most, shall be supplemented by the preventive measures against dangerous criminals in society adopted after serving the sentence. For each of the penalties discussed in the article the law shall provide for the conditions to be fulfilled by a prisoner to be able to apply for parole.
EN
This article discusses the admissibility of precautionary measures against juvenile criminals. It refers to both juvenile offenders charged as adults pursuant to Art. 10 § 2 of the Criminal Code and 15–16-year-old offenders charged pursuant to the provisions of the Procedures in Legal Actions against Juveniles Act of 1982. The article presents the legal status concerning this issue in the period from 1997 to 2015 and relevant changes in the legal regulations concerning precautionary measures introduced by the amendment of the Criminal Code of 20th February 2015. A thesis formulated in the paper discussed here is that only one type of precautionary measure, which is confiscation, may be used against juveniles subject to the regulations of the Procedures in Legal Actions against Juveniles Act. In relation to juveniles charged under the Criminal Code only the precautionary measures which do not interfere with the provisions of Article 3 of the Criminal Code providing for the rule of humanitarian use of criminal penalties should be implemented. It refers mainly to these forms of isolation precautionary measures which would apply to juvenile criminals after serving imprisonment.
EN
The paper states that provisions of the Criminal Code of 1997 do not expressly determine whether preventive measures might be imposed on instigators and accessories in the commission of acrime. The same refers to persons who prepared or attempted to commit a crime. Based on the rules of interpretation, the author of the paper prepared a juxtaposition of the arguments for and against application of preventive measures in the particular forms of criminal liability and the particular stages in the commission of a crime.
Ius Novum
|
2014
|
tom 8
|
nr 1
65-83
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.