The subject of the paper are measures of economic, social and institutional resilience undertaken in many international studies. The aim of the study, however, is to review international research and on this basis to present the measures and indicators of resistance used. To present the results of the analysis, tables were used, taking into account several characteristics of indicators. A review of the literature shows that resilience studies distinguish categories of indicators such as: context/baseline indicators, input indicators, output indicators, outcome indicators and process indicators. Another division of indicators includes direct and indirect measurement of resilience. Resilience measures can also refer to quantitative and qualitative indicators. Referring to the scale of the research, the international, national, regional, local (urban), neighborhood and individual or household level are distinguished. A review of the studies shows that output and outcome indicators at national and local levels are most commonly used in resilience analyses. The vast majority of indicators allow to measure resilience indirectly and the measurement method is usually quantitative and based on secondary data.
PL
Przedmiotem pracy są miary odporności gospodarczej, społecznej i instytucjonalnej podejmowane w badaniach międzynarodowych. Celem opracowania jest natomiast przegląd międzynarodowych badań i na tej postawie przedstawienie stosowanych miar i wskaźników odporności. Do prezentacji wyników analizy wykorzystano zestawienia tabelaryczne uwzględniające kilka cech wskaźników. Z przeglądu literatury wynika, że w badaniach odporności wyróżnia się takie kategorie wskaźników, jak: wskaźniki kontekstowe, wskaźniki wejściowe, wskaźniki produktu, wskaźniki rezultatu oraz wskaźniki procesu. Inny podział wskaźników uwzględnia pomiar bezpośredni i pośredni odporności. Miary odporności mogą odnosić się również do wskaźników ilościowych i jakościowych. Odnosząc się do skali badania odporności, wyróżnia się poziom międzynarodowy, krajowy, regionalny, lokalny (miejski), sąsiedzki i indywidualny lub gospodarstw domowych. Z przeglądu badań wynika, że najczęściej w analizach odporności stosowane są wskaźniki produktu i rezultatu na poziomie krajowym i lokalnym. Zdecydowana większość wskaźników pozwala zmierzyć odporność w sposób pośredni, a metoda pomiaru ma zazwyczaj charakter ilościowy i opiera się na danych wtórnych.
As a result of the financial crisis and subsequently the economic crisis, the concept of economic resilience of the regions has become the interest of many researchers in the world. Although many years have passed since the crisis, its impact on the production and services sector of regions is still being analysed. The aim of the article is to review the concept of regional resilience and indication of regularities concerning resilience of economic sectors to crises. A review of international literature has been made, taking into account the different categories of regions and the importance of economic sectors for resilience of regions. Based on the literature review, it can be pointed out that three interpretations of regional resilience are taken into account: engineering, ecological and evolutionary. The key to economic resilience are macroeconomic policy, the degree of production specialisation, strong interconnections within industrial sectors and the diversification of regional economies. Research also indicates that metropolitan regions, despite the significant development of the financial sector and regions open to export, are vulnerable to economic shocks in the short term, but are resilient in the long-run. Peripheral agricultural regions poorly linked to the global economy and regions with above-average employment in the public sector are resilient in the short term and depend on central policies.
PL
Na skutek kryzysu finansowego, a następnie gospodarczego koncepcja odporności ekonomicznej regionów znalazła się w zainteresowaniu wielu badaczy na świecie. Pomimo upływu wielu lat od kryzysu nadal analizuje się jego wpływ na sektor produkcyjny i usługowy regionów. Celem artykułu jest przegląd koncepcji odporności regionalnej i wskazanie prawidłowości dotyczących odporności sektorów gospodarczych na kryzysy. Dokonano gruntownej kwerendy literatury międzynarodowej, uwzględniając różne kategorie regionów oraz znaczenie sektorów gospodarczych dla odporności regionów. Na podstawie przeglądu literatury można wskazać, że uwzględniane są trzy interpretacje odporności regionalnej: inżynieryjna, ekologiczna i ewolucyjna. Kluczowe dla odporności gospodarczej są: polityka makroekonomiczna, stopień specjalizacji produkcyjnej, silne powiązania wewnątrz sektorów przemysłowych oraz dywersyfikacja gospodarek regionalnych. Badania wskazują także, że regiony metropolitalne, pomimo znaczącego rozwoju sektora finansowego, oraz regiony otwarte na eksport w krótkim okresie nie są odporne na szoki gospodarcze, lecz są na nie odporne w długim horyzoncie czasowym. Peryferyjne regiony rolnicze słabo powiązane z gospodarką światową oraz regiony o ponadprzeciętnym zatrudnieniu w sektorze publicznym są odporne w krótkim okresie i zależą od polityk centralnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.