Zaprezentowana glosa dotyczy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w przedmiocie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń pracowniczych. Ich istota związana jest z jednej strony z elementem polityki motywacyjnej w celu efektywniejszych wyników w pracy, a z drugiej otrzymaniem przez pracownika przysporzenia o konkretnym wymiarze. Trybunał Konstytucyjny w swoim rozstrzygnięciu jednoznacznie wskazuje wszystkie obligatoryjne kryteria, które stanowią warunek sine qua non opodatkowania pracowniczych świadczeń nieodpłatnych. Po pierwsze, świadczenia nieodpłatne muszą zostać właściwie zinterpretowane i sklasyfikowane, jako te z zakresu stosunku pracy. Po drugie, pozapłacowe nieodpłatne świadczenia muszą spełnić kolejne przesłanki, na mocy których wystąpi opodatkowany przychód. Niniejsza glosa wraz z uwzględnieniem wcześniejszych uchwał NSA i innych orzeczeń w przedmiocie opodatkowania przychodu z tytułu pracowniczych świadczeń nieodpłatnych zasługuje na aprobatę.
XX
Presented gloss refers to the Constitutional Court’s Judgement of 8 July 2014, signature act K 7/13, concerning the taxation of revenue from free of charge employee benefits. Their essence is associated with one hand with a policy of incentive to efficient performance at work, on the other increment received by an employee of a particular dimension. The Constitutional Court in its judgement clearly shows all the obligatory criteria as a condition sine qua non for the taxation of free of charge employee benefits. Firstly, the benefits need to be properly interpreted and classified as those from the scope of the employment relationship. Secondly, free non-wage benefits must fulfill additional conditions pursuant to which there is taxable income. This commentary taking into account the previous resolutions of the Supreme Administrative Court and other judgement relating to the taxation of income from free of non-wage employee benefits.
The Supreme Administrative Court in the judgment discussed raised an important issue of the duration of a tax inspection at a microenterprise. The judgment clearly states that the tax authorities may not conduct such inspections that exceed the statutory time limits. Thus, the duration of an inspection with a taxpayer who is a microenterprise may not go over 12 working days consecutively. The inspection activities should be carried out in a continuous system. The duration of a tax inspection should also include the time when the inspectors are not actually present at the inspection site. An analysis of the law in force was carried out in preparing this commentary.
PL
Naczelny Sąd Administracyjny w glosowanym wyroku poruszył istotną kwestię czasu trwania kontroli podatkowej u mikroprzedsiębiorcy. Wskazano w nim jednoznacznie, że organy podatkowe nie mogą prowadzić kontroli u przedsiębiorców, przekraczając ustawowo wskazane limity czasu. Tym samym czas trwania kontroli u podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą nie może przekroczyć kolejno następujących po sobie 12 dni roboczych. Czynności kontrolne winny być prowadzone w systemie ciągłym. Do czasu trwania kontroli należy wliczać również czas, gdy kontrolerzy faktycznie nie przebywali w miejscu kontroli. Przy sporządzaniu glosy autor wykorzystał metodę prawnodogmatyczną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.